"Aşk mı? Aile mi? Sorusunun hayatımı bu kadar etkileyebileceğini nereden bilebilirdim...?"
❀•°•═════ஓ๑🥀๑ஓ═════•°•❀
Kişilik bozukluğu olan bir vampir... Yasu Akira, U.A Kahramanlık Sınıfı 1-A'nın yakışıklı kahramanlarından biri olan Bakugou Katsuki'...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•❅──────✧❅✦❅✧──────❅•
"Uraraka'nın kapişonlusu şu an benim için bir korunma üssünden farksızdı..."
Pembe renk olması beni tiksindirmesine rağmen onu giymekten başka çarem yoktu. Kapişonlunun şapkasını gözlerimin altına kadar çekmiştim. Ellerimi de kollarının içine sokmuştum.
Güneş gören hiçbir yerim yoktu.
AVM'ye gitmek üzere kaldırımda ilerliyorduk. Kirishima, Denki ve Bakugou en önden yürüyorlardı. Midoriya ve Todoroki de onların tam arkasındaydı.
Ben de kızlarla beraber en arkadan yürüyordum.
Yere yumurta kırsan anında pişebilecek bu havada pembe kapişonluyla adeta bütünleşmiş olan ben, tabii ki çok dikkat çekiyordum.
Acaba kediye dönüşüp mü gitseydim? Bakugou'nun yanında mı? Hayatta olmaz.
Yanımdan bana şaşkın bakışlar atarak geçen insanlara aldırmamaya çalışıyordum. Ancak bu felaket derecede can sıkıcıydı.
Başımı yerden kaldırarak önümüzden yürüyen kırmızı gözlü Tanrı'ya baktım.
Beyaz bir tişört ve gri eşofman gitmişti. Elleri her zamanki gibi ceplerindeydi.
Gözlerimin onun kol kaslarında takılı kaldığını fark ettiğimde kaşlarımı çatarak başımı iki yana salladım.
Ona uzun süre bakamam. Ama o da bakılmayacak gibi değil ki...
"İyi misin, Akira?"
Todoroki yanıma gelmişti. O kadar sessiz gelmişti ki fark etmemiştim.
Yorgun ve cansız gözlerimi ona çevirdim. Memnuniyetsiz olduğum her halimden belliydi.
"Pişiyorum Todoroki."
Todoroki söylediğim şeyle beraber hafif bir tebessüm etti.
"Merak etme, birazdan orada olacağız."
Aslında Todoroki'ye beni buzlarla kaplaması için bir istekte bulunsa mıydım? Fena fikir değil.
Açıkçası Todoroki'nin bizimle gelmesine biraz şaşırmıştım. O çok dışarıda takılan tiplerden değildi. Ayrıca babasının onun bizimle gelmesine izin vermesi sıra dışı bir durumdu.
Sevmiyorum o adamı.
Alışveriş merkezi görüş açımıza girdiğinde rahat bir nefes aldım.
Avm ya da süper marketlerin içi daima soğuk ve Güneş'ten yoksun olurdu. Bu da benim için cennet demekti.
Sınıftakiler sohbet ediyorlardı. Ben ise sessiz sakin yürüyüp AVM'ye bir an önce girmeyi diliyordum.
