"Aşk mı? Aile mi? Sorusunun hayatımı bu kadar etkileyebileceğini nereden bilebilirdim...?"
❀•°•═════ஓ๑🥀๑ஓ═════•°•❀
Kişilik bozukluğu olan bir vampir... Yasu Akira, U.A Kahramanlık Sınıfı 1-A'nın yakışıklı kahramanlarından biri olan Bakugou Katsuki'...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•❅──────✧❅✦❅✧──────❅•
"Artık gurur diye bir şey yoktu. Tek yaptığım şey ikizim için her şeyi göze almaktı... Sonu ölüm olacak olsa bile."
"O nasıl bir yüz ifadesi öyle? Yoksa minik vampircik ailesinden mi korkuyor~"
Niko'nun evinden çıkmış, onunla birlikte sokakta Kötüler Birliği'nin sığınağına doğru yürüyordum. Az bir vaktimiz kalmıştı. O yüzden hemen birinden yardım isteyip Zero'nun karşısına çıkmalıydık.
Lanet olasıca dalgınlığım yüzünden duygularımı yüzüme yansıtıyordum.
İfadesiz suratımın kaygı ve korku ile bütünleşmiş olduğundan emindim.
Niko'ya cevap vermedim. İstesem de veremezdim. Onlara karşı tam olarak ne hissettiğimi bilmiyordum. Tek bildiğim şey bunun sevgi olmadığıydı.
Sevgi kelimesi artık hayatımın herhangi bir köşesinde yoktu.
Çok uzak geliyordu...
Omzumda hissettiğim el ile başımı kaldırıp sorgularcasına Niko'ya baktım. Bana gülümseyerek karşılık verdi.
"Hey, Blood. Neşelen biraz."
Neşelenmem için hiçbir sebep yoktu.
"Hayır."
"Ama neden?"
Ona dik dik baktım. Sinirimi ondan çıkarmak için güzel bir fırsattı ancak bunu bu sefer değerlendirmeyecektim.
Sinirimi Zero'ya saklıyordum.
"Shigaraki bir psikopat tarafından kaçırılsa gülebilir misin?" diye sordum.
Niko söylediğim şey ile yolun ortasında duraksadı. Yüz ifadesi ciddileşmişti. "Aynı şey değil."
Ben de durdum ve göz devirdim. "Shigaraki senin abin değil mi? O kaçırılsa üzülmez misin yani?"
Beyaz saçları rüzgarın etkisiyle sallanıyordu. Griye çalan mavi gözleri biraz puslanmıştı sanki.
Ne söylemiştim ki?
Bir anda bana doğru bir adım atıp kolumu yakaladı. "Neden benim ailemi konuşuyoruz?! Konu sensin Blood, kaçırılan kişi de senin lanet ikizin!"
Bu kadar sinirlenmesine anlam verememiştim. Derin bir iç çekip kolumdaki elini kavradım ve vampir yeteneğimi kullanıp sertçe büktüm.
Niko afallayarak dişlerini sıktı.
"Ahh! Ne yapıyo-"
"Canımı sıkma, Niko." Başımı yana eğerek içten bir şekilde gülümsedim. "Elindeki kemikleri tam da şu anda yüzlerce minik parçaya ayırabileceğimi biliyorsun, değil mi? Özgünlüğünü kullanman için onlara ihtiyacın yok."
