"Aşk mı? Aile mi? Sorusunun hayatımı bu kadar etkileyebileceğini nereden bilebilirdim...?"
❀•°•═════ஓ๑🥀๑ஓ═════•°•❀
Kişilik bozukluğu olan bir vampir... Yasu Akira, U.A Kahramanlık Sınıfı 1-A'nın yakışıklı kahramanlarından biri olan Bakugou Katsuki'...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•❅──────✧❅✦❅✧──────❅•
"Beni, yapmakta olduğum şeylerden alıkoyan insanlardan nefret ediyorum... Hayır, Satoshi'ye lafım yok. Ama Niko'nun cehenneme kadar yolu var."
Ağaçların arasına, yani onların yanına vardığımda nedense içimde huzursuz bir his vardı. Omuzlarımı gerip çıtlattım. Kendimi her zamankinden yorgun hissediyordum.
Neden gelmişlerdi?
Tam ağzımı açıp bunu onlara sormayı düşünürken, içimdeki diğer kişilik lafı ağzıma tıkadı. Dışarı çıkmak istiyordu... Onu engelleyemezdim.
Ben, Niko'ya saf bir nefret besliyordum. Ancak maalesef diğer kişiliğim öyle değildi. Ne yapacağı hiç belli olmazdı.
Tam da bu yüzden onla yer değiştirmeden önce, gri gözlerimi Niko'ya diktiğim gibi ona yumruk atmaya çalıştım. Ancak Satoshi benden önce davranıp kollarımı sımsıkı kavradı ve beni Niko'dan uzaklaştırdı.
İkizime, ne yaptığını sanıyorsun tarzı bir bakış attıktan sonra küçük bir kahkaha patlattım. Ah, bunun hesabını sonra verecekti.
Satoshi'nin omzunun üzerinden Niko'yla göz göze geldik. "NE DİYE BURAYA GELDİN!? KAHROLASI PİSLİK... DERİNİ YÜZECEĞİM!" diye bağırdım.
Niko söylediklerim üzerine, beklemediğim bir şekilde ciddileşti. Griye çalan mavi gözleri bana kitlenince bir an için nasıl bir mallık yaptığımı düşünme fırsatı buldum. Sonrasında ise kalbime anında alevlerle bütünleşmiş mızraklar saplanmaya başladı.
Satoshi'den kurtulup kendimi acıyla yere attım. Bu özgünlüğe katlanamıyordum... Niko, başka birinde kullanmış olsaydı o kişi çoktan ölmüş olurdu. Ancak ben ölümsüz olduğum için ölemiyordum.
Titremelerim ve zar zor nefes alışlarım arasında Niko'nun sesini zar zor işittim.
"Benimle düşman olmak istemezsin, Blood. Cidden... Sana böyle davranmaktan hiç hoşlanmıyorum."
Çığlık atma güdülerimi bastırıp zorla ayağa kalktım. Daha fazla katlanmak istemiyordum. Ayaklarımı yerden keserek Satoshi'nin arkasına saklandım.
"Ba-Bana bir şey yapma... APTAL! SENDEN NEFRET EDEN DİĞERİ!"
Satoshi; sabrı sınanıyormuş gibi nefes verirken, Niko özgünlüğünü geri çekmişti. Tekrardan rahat bir nefes almak güzeldi.
"Ne zamandır ilaç içmiyorsun lan sen...?" diye mırıldanan ikizime omuz silktim.
Niko'ya bakmamakta kararlıydım. O lanet olasıca özgünlüğü beni içten içe öldürüyordu ama o bundan haberdar değildi.
Satoshi'nin arkasından çıkıp yere indiğimde biri yanıma sokuldu.
