"Aşk mı? Aile mi? Sorusunun hayatımı bu kadar etkileyebileceğini nereden bilebilirdim...?"
❀•°•═════ஓ๑🥀๑ஓ═════•°•❀
Kişilik bozukluğu olan bir vampir... Yasu Akira, U.A Kahramanlık Sınıfı 1-A'nın yakışıklı kahramanlarından biri olan Bakugou Katsuki'...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•❅──────✧❅✦❅✧──────❅•
"Gece oldu..."
Dışarı çıkmak istiyordum. Ancak annem ve babamı gün içinde en azından bir kere görebilmek adına onlar uyanana kadar beklemek zorundaydım.
Mutfaktaki yüksek tabanlı ve tekerlekli sandalyelerden birine oturmuş, kendi etrafımda dönüyordum.
Satoshi arkadaşlarıyla birlikte dışarı çıkmıştı. Ben ise evde oldukça sıkılmıştım. Annem ve babamı beklerken kendi gecemden çalmış oluyordum.
"Normalde çoktan uyanmış olmalılar." diye mırıldandım. Hemen sonra da şiddetli bir kahkaha attım. "ONLAR UYANINCA NE DİYECEĞİM Kİ? GÜNAYDIN SEVGİLİ ANNE VE BABACIĞIM, SİZİ ÇOK SEVİYORUM MU?!"
İki yanımda dımdızlak duran ellerimden birini hızla kaldırdım ve başımı yasladığım masaya vurdum. Masa paramparça olurken gözlerimi kapatıp elimi saçlarımın arasından geçirdim. "Ahaha... Deliriyorum sanırım."
Beni sevmiyorlar.
Doğduğumdan beri o buz gibi ellerini kaldırıp da bir kere bile saçlarımı okşamadılar.
Önümde artık sadece tahta parçalarından ibaret olan masaya boş boş baktım. O sırada kulaklarım bir nefes sesi işitti. Hızla başımı o yöne çevirdim.
Bir hizmetçi elinde paspasla ve kocaman açılmış gözlerle bana, bir de önümdeki un ufak olmuş masaya bakıyordu.
Gülümseyerek ona döndüm. Gözlerimin dolmuş olduğundan birhaberdim. "Sana yine iş çıkardım, değil mi?"
Yutkunarak başını iki yana salladı. Ardından çekinerek bana bir adım yaklaştı. "Efendim, ilaçlarınızı içmiş miydiniz?"
Oh...
En son ikizimle dövüştüğümüzde o galip gelmişti. Bu yüzden ilaçlarımı almak zorundaydım.
"Kusura bakma, alıyorum şimdi. Sen burayı halledersin."
Hizmetçi başını sallayınca oradan ayrıldım ve ilaçların bulunduğu odaya gittim.
En üst raftaki ilaç kutusuna uzanamadığım için zıplama yeteneğimi kullandım ve kutuyu kaptım. Susuz bir şekilde ağzıma iki tanesini atarak yuttum.
Hap kan gibi kokuyordu, tadı ise çürük et gibiydi. Onu sevmememin bir nedeni de buydu.
O sırada merdivenlerde iki ayak sesi işittim. Yerimde adeta dondum. Annem ve babam uyanmıştı.
Hızla odadan çıktım ve merdivenlerin önünde onların aşağıya inmesini bekledim. Hizmetçi çoktan masa parçalarını toparlamış, hepsini alıp dışarı çıkarmıştı.
