"Aşk mı? Aile mi? Sorusunun hayatımı bu kadar etkileyebileceğini nereden bilebilirdim...?"
❀•°•═════ஓ๑🥀๑ஓ═════•°•❀
Kişilik bozukluğu olan bir vampir... Yasu Akira, U.A Kahramanlık Sınıfı 1-A'nın yakışıklı kahramanlarından biri olan Bakugou Katsuki'...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•❅──────✧❅✦❅✧──────❅•
"Hayatım boyunca çok fazla hata yaptım. Ancak bu hata, hepsinden beter..."
Hafta sonunun gelmesiyle beraber derslerle ilgilenmeyi anında bırakmıştım.
Kafamı kurcalayan çok fazla şey vardı ve bunu yatıştırmak için ders çalışmak pek de iyi bir seçim değildi.
Evde, yatağımda bütün gün yatıp uyumaktan başka yapabileceğim hiçbir şey yokmuş gibi hissediyordum.
Shinsou beni kandırdığından beri doğru dürüst kendime gelememiştim.
Başkasına söylemiş olabilir miydi? Bunu yapamazdı. Yapmamalıydı!
Ellerimi saçlarımdan geçirip yatakta kendimi geriye attım. Bu olasılığı düşünmek istemiyordum. Onun lanet oyununa kandığım için dakikada bir kendimi suçluyordum zaten, daha fazlasına gerek yoktu.
O sırada, hemen yanımda duran telefonum titreşmeye başladı. Açmak istemiyordum.
Sabahın köründeyiz.
"Off... Siktir git."
Telefon birkaç saniye daha titreştikten sonra kapandı. Ardından tekrardan titremeye başladı. Sinirlenmeye başlamıştım.
Anlaşılan, arayan kişi inatçı öküzün tekiydi.
Telefonu yine açmadım. Artık pes edeceğini umuyordum. Birkaç saniye ses seda çıkmayınca yataktan kalktım ve derin bir nefes aldım. Sabah sabah darlamışlardı yine.
Pencereleri açmak için adımımı atmıştım ki telefon bir kez daha titreşti. Canıma tak etmişti artık.
Vampir yeteneğimle telefonun olduğu yere koşup onu şiddetle kavradım ve açtım.
"Ne istiyorsun amına koyduğumun-"
Küfürüm telefonun öbür ucundan gelen neşeli ama bir o kadar da tüylerimin diken diken olmasına neden olan kıkırtıyla kesildi.
Bu sesi tanıyordum.
"Tch tch tch! Çok ayıp~"
Niko...
Şerefsiz.
Kaşlarımı çatarak odamdaki siyah koltuğa oturdum ve telefomun sesini açtım.
Onun aramasını hiç beklemiyordum.
Ben konuşmak için ağzımı açamadan Niko devam etti. "Uzun zaman oldu, değil mi? Ah, hiç söylemene gerek yok tatlım, ben de seni özledim~"
"Seni özlediğim falan yok." dedim göz devirerek.
"Tabii tabii. Her neyse..." Niko duraksadı. "Haberleri izliyorsundur diye umuyorum."
