"Aşk mı? Aile mi? Sorusunun hayatımı bu kadar etkileyebileceğini nereden bilebilirdim...?"
❀•°•═════ஓ๑🥀๑ஓ═════•°•❀
Kişilik bozukluğu olan bir vampir... Yasu Akira, U.A Kahramanlık Sınıfı 1-A'nın yakışıklı kahramanlarından biri olan Bakugou Katsuki'...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•❅──────✧❅✦❅✧──────❅•
"Annem ve babam villainlerken kahramanlık okuluna gitmem çok tuhaf hissettiriyordu..."
En yakın zamanda ailemin gece dışarı çıktıkları bir günü yakalayıp onları takip edecektim ve nereye gittiklerini öğrenecektim.
Satoshi'yi bu işe karıştırmak istemiyordum. O kendi halinde takılabilirdi bütün gün.
Okulun son zili çalmıştı ve çantamı topluyordum. Bakugou ile konuşma fırsatı bulamamıştım ancak çıkışta onun yanına gidip özür dileyecektim.
Normalde özür dileyen bir insan değildim ama konu kırmızı gözlü Tanrı olunca kendimi suçlu hissediyordum.
Onu düşünmek bile yüzümde tatlı bir gülümsemenin oluşmasını sağlıyordu. Kardeşimden sonra en sevdiğim ve değer verdiğim kişiydi. Her ne kadar nadir konuşsak da gerçek buydu işte.
Çantamı toplamayı bitirdikten sonra onu sırtıma geçirdim. Sınıftakiler de yavaş yavaş toparlanmayı bitiriyordu. Mina sınıftan çıktığımı fark edince bana kocaman gülümseyip el salladı.
"Sonra görüşürüz Akira-chan!"
Elimi kaldırıp bende ona el salladım. "Görüşürüz."
Kapıdan çıkıyordum ki Midoriya aceleyle devasa sarı çantasını sırtına taktı ve yanıma geldi. Derin bir soluk verirken sağ eliyle yeşil saçlarını kaşıdı. "Akira-san seninle birlikte inebilir miyim?"
Başımı yana yatırdım. "Gelebilirsin, bir sorun mu var?"
Midoriya nasıl cevap vereceğini düşünürken Todoroki elinde çantasıyla birlikte yanımıza geldi ve Midoriya'ya bakıp hafifçe sırıttı. Ardından da bana dönerek Midoriya'nın az önce dile dökemediği şeyleri söyledi.
"Sen Aizawa Sensei'nin odasındayken yine Bakugou ile kavga ettiler. Sanırım ondan özür dilemek istiyor." Çantasını sırtına attı ve ellerini ceplerine yerleştirdi. "Senin yanında durursa Bakugou'nun kendisine bir şey yapmayacağını düşünüyor."
Midoriya Todoroki'ye gergin bir bakış attıktan sonra bana döndü. Hemen ardından ellerini açarak iki yana salladı. "Y-Yanlış anlama Akira-san! Ben bunu senden faydalanmak için yapmadım! Yani... sadece şey... Uhm-! Özür dilerim... çok aptalım."
Ah... Aptal değilsin. Sadece şapşik bir brokolisin.
"Özür dileme. Ayrıca açıklama yapmana gerek yok. Hadi inelim."
Rahat bir nefes aldı, sonra da gülümsedi. "Tabii, teşekkür ederim."
Midoriya ile birlikte sınıftan çıktık. Todoroki, Yaoyorozu'yla beraber gideceği için bizimle gelmemişti.
Merdivenlerden inerken göz ucuyla Midoriya'ya baktım. Onun annesini tanıyordum, çok sevimli ve ilgili bir kadındı. Bir annede olması gereken tüm özellikleri taşıyordu. Midoriya da tam öyle bir anneye yakışır bir çocuktu.
