"Aşk mı? Aile mi? Sorusunun hayatımı bu kadar etkileyebileceğini nereden bilebilirdim...?"
❀•°•═════ஓ๑🥀๑ஓ═════•°•❀
Kişilik bozukluğu olan bir vampir... Yasu Akira, U.A Kahramanlık Sınıfı 1-A'nın yakışıklı kahramanlarından biri olan Bakugou Katsuki'...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•❅──────✧❅✦❅✧──────❅•
"Ah; ne kadar da çok bağırış, çığlık ve ağlama sesi var... Rahatsız edici."
İlk defa gözlerimin önünde bir kahraman ölmüyordu. Alışkındım. Ancak diğer arkadaşlarım ve çaylak kahramanların adeta dilleri tutulmuştu.
Korku ile açılmıştı birsürü göz Hawks'a bakıyordu.
Onca kargaşanın arasında, Müdür Nezu'nun komutu ile pro herolar ve mâlikanenin güvenlikleri herkesi büyük salondan tahliye etmeye başlamıştı.
Villainler teker teker yakalanıp dışarı çıkartırılırken çığlık seslerine tezat oluşturan kahkaha sesleri kulaklarımı çınlatıyordu. Villainlere sürpriz bir eğlence çıkmıştı.
İsteseler güvenliklere ve kahramanlara boyun eğmeyerek kavga çıkarabilirlerdi ancak Hawks'ın ani ölümü yeteri kadar bir ayaklanma yaratmıştı zaten.
Bugünlük daha fazlasına gerek yoktu.
Gözlerim Satoshi ile kesiştiğinde, yüzündeki kocaman sırıtış tüylerimi ürpertti. Ailem ile beraber dışarı çıkıyordu. Bazen onun da bir villain olduğunu unutuyordum...
Yüzünden alaycı bir yüz ifadesi esip geçerken o kalabalığın ortasında kollarını bağlayıp kahkaha attı. "Onu bulabileceğini mi sanıyorsun, Blood?"
Kaşlarımı çatarak sinirle Niko'nun üzerine yürüdüm. "Uzatma da söyle!"
Stresin etkisiyle zaten buz gibi olan ellerim iyice soğumuştu. Titriyorlardı.
Niko, tepkim üzerine birkaç kez gözlerini kırpıştırdıktan sonra elini çenesine yaslayarak tatlı tatlı güldü. "Çoktan toz olmuştur buradan. Nerede olduğunu gerçekten bilmiyorum~"
Sıkıntıyla derin bir iç çektim. "Nasıl yani? Sizin ortak planınız değil miydi?"
Bir kahkaha daha patlattı. Gülerken iyice psikopata dönüşüyordu...
"Ahahahhaha! Aptal! Zero benim düşmanım. Hemen şimdi biri onu gebertse işime gelir." Son sözcüklerini söylerken birden ciddileşince gözlerimi ona diktim.
Düşman mı?
O zaman neden benim onunla dans etmemi kabul ettin?
Ben bu soruları sorgularken beklemediğimiz bir anda iki güvenlik hızla yanımıza gelip Niko ile benim kollarımı kavradı.
Hem şaşkın hem sinirli olduğum için, gözle görülemeyecek bir hızla beni tutan görevlinin kolunu kavrayıp önüme çektim ve açıkta kalan boynuna dişlerimi geçirdim.
