"Aşk mı? Aile mi? Sorusunun hayatımı bu kadar etkileyebileceğini nereden bilebilirdim...?"
❀•°•═════ஓ๑🥀๑ஓ═════•°•❀
Kişilik bozukluğu olan bir vampir... Yasu Akira, U.A Kahramanlık Sınıfı 1-A'nın yakışıklı kahramanlarından biri olan Bakugou Katsuki'...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•❅──────✧❅✦❅✧──────❅•
Cadılar Bayramı Günü...
"Şeker mi şaka mı? Bugün ikisine de yer yok. Bu Cadılar Bayramı gecesinden nefret edeceğime o kadar eminim ki..."
Gün boyunca havanın kararmamasını umarak aptallık mı etmiştim bilmiyordum. Ama en nihayetinde hava kararmıştı ve ben oldukça gergin olduğum için sürekli odamda volta atıyordum.
Lanet olasıca Niko'nun söylediği gibi, yarım saat önce kuaförler ve makyözler evimize teşrif etmişlerdi. Şu anda konuk odasındaydılar ve benim hazır olmamı bekliyorlardı.
Ben, bu programı ayarlayan herkese oldukça içten bir şekilde sövmeye başlamışken kapımın tıklatılmasıyla öfke saçan gözlerimi oraya çevirdim.
Satoshi içeri girdiğinde, şaşkınlıktan az kalsın yere düşüyordum. Kocaman açılan gözlerim, ikizimin kaşlarını kaldırmasına neden oldu.
"Ne? Yakışmamış mı?"
Başını eğip üstündekilerde bir sıkıntı var mı diye bakarken, ben hâla şaşkın gözlerle onu süzüyordum.
Taş gibi olmuş anasını satayım...
Gri ceket, beyaz gömlek, gümüş kol düğmeleri, şık bir yaka mendili, cilalı ayakkabılar ve özenle yapılmış göz kamaştırıcı kahverengi saçlar... Onu gören biri, kesinlikle özel bir davete katılacağını söylerdi.
Başımı iki yana salladıktan sonra ayağa kalkarak Satoshi'nin yanına gittim. Arkasından kollarımı boynuna dolarken kulağına doğru eğildim.
"Sen bu kadar yakışıklı mıydın, Satoshi?"
Dediğim şeyden sonra hafifçe sırıttı ancak sesini çıkarmadı. Sonrasında beni önüne çekip yavaşça yüzümü ellerinin arasına aldı.
"Hazırlanman için az vaktin var. Shimura çoktan gelmiş ve dışarıda seni bekliyor. Tamamen hazırlandığında yanına geleceğim ve seni Shimura'ya emanet edeceğim..."
Bu konuda huzursuz olduğu yüzünden anlaşılıyordu. Üzerinde çok durmadım ancak bir şeyi merak ediyordum.
"Seni kim götürecek?"
"Anne ve babamızla beraber gideceğim. Muhtemelen senden önce varırım."
Kaşlarımı çattım. Ailem yine beni dışlıyordu. Yüzümü onun ellerinin arasından çektikten sonra ona sırtımı döndüm.
Sesimin sitemkâr çıkmamasına dikkat etmeye çalışarak; "Beni kendileriyle aynı arabaya almayı bile çok görüyorlar." diye mırıldandım.
Satoshi ne diyeceğini bilemeyerek elini omzuma yerleştirdi. Ardından da hazırlanmam için odamdan çıktı.
