"Aşk mı? Aile mi? Sorusunun hayatımı bu kadar etkileyebileceğini nereden bilebilirdim...?"
❀•°•═════ஓ๑🥀๑ஓ═════•°•❀
Kişilik bozukluğu olan bir vampir... Yasu Akira, U.A Kahramanlık Sınıfı 1-A'nın yakışıklı kahramanlarından biri olan Bakugou Katsuki'...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•❅──────✧❅✦❅✧──────❅•
"Bir gün Kötüler Birliği'nin gizli sığınağına adım atacağım aklımın ucundan dahi geçmemişti..."
Gerçi adım atmış sayılmazdım.
Bayılmamdan sonra olanları hayal meyal hatırlıyordum. Sanırsam mor bir portalın açılmasıyla doğrudan buraya ışınlanmıştık.
Yattığım yerden yavaşça doğruldum ve ağrıyan başımı ovaladım. Tenimdeki yanık izleriyle göz göze geldiğimde Dabi'nin özgünlüğüyle beni kızarmış tavuğa çevirdiği anı hatırladım.
Bir dakika...
Kahramanlık kostümümün üzerimde ne işi vardı? Bunu bana kim giydirmişti?Ayrıca şu an neredeydim?
Etrafımı süzdüm. Odadın içi benim tenimi yakmayacak düzeyde loş bir ışıklandırmayla aydınlanıyordu.
Oda benim yattığım yatak hariç bomboştu. Tozlu duvarların duvar kağıdı soyulmuş ve sararmıştı. Uzun zamandır kimselerin buraya girmediği belliydi.
Öksürerek ayağa kalktım ancak o zamana kadar fark etmediğim ayak bileklerime bağlı zincir dengemin bozulmasına ve sertçe yere çakılmama neden oldu.
"Ahh! Yeter ama!"
Bağırışımla birlikte odanın öbür ucundaki çelik kapı üç kilit sesiyle beraber ardına kadar açıldı.
Niko!
Yavaş adımlarla içeri girdi ve kapıyı arkasından kapatıp kilitledi. Bana doğru yaklaşırken yüzünde her zamanki gülümsemesi vardı.
"Nasılsın bakalım, Vampircik?"
Öfkeyle ayağımdaki zinciri kavradığım gibi yeteneğimi kullanarak onu paramparça ettim. Sonra da hızlı adımlarla Niko'nun karşısına yürüdüm.
Az önce yaptığım şeyden etkilenmiş gibi kaşlarını yukarı kaldırmıştı.
Tam onun yüzüne sert bir yumruk atacaktım ki elini kaldırıp işaret parmağını iki yana salladı. "Hayır hayır, özgünlüğümü bir kez daha üzerinde kullanmak istemiyorum."
Ormanda yaşadığım tarifsiz acıyı hatırladığımda yumruk atmak için yeltendiğim elimi indirdim ve birkaç adım geriye gittim.
"Orospu çocuğu! Bana tuzak kurdun, unuttuğumu sanma! İntikam alacağım!"
Niko sözlerimi duyunca ciddileşti. Az önce ondan uzaklaşmak için attığım iki adımı kapatarak tam önümde durdu.
"İntikam alıp almamanı umursamıyorum. Doğru, sana yalan söyledim ama bunu yapmak zorundaydım. Ailendeki herkes villain bunun farkındasın değil mi? Villain olmak senin kaderinde var, bunu geri çeviremezsin."
