"Aşk mı? Aile mi? Sorusunun hayatımı bu kadar etkileyebileceğini nereden bilebilirdim...?"
❀•°•═════ஓ๑🥀๑ஓ═════•°•❀
Kişilik bozukluğu olan bir vampir... Yasu Akira, U.A Kahramanlık Sınıfı 1-A'nın yakışıklı kahramanlarından biri olan Bakugou Katsuki'...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•❅──────✧❅✦❅✧──────❅•
"Gerçekten... Bu fikrin iyi olup olmadığını sorgulamaya başlamıştım. Shigaraki, konuşmak isteyebileceğim en son kişilerden biriydi..."
Etrafımızdaki hava ansızın soğur gibi olmuştu. Sanki odadaki ışık da azalıyordu. Gölgeler derinleşmişti ve Shigaraki'nin bakışları karşısında hoş olmayan bir hissiyata kapılmıştım.
"Lafı uzatmayacağım." dedim kendimden emin bir ses tonuyla. "Ailemi görmek istiyorum."
Shigaraki, gözlerini yere çevirdi ve sırıttı. Kurumuş dudakları soluk pembe rengindeydi.
"Aile? Haru ve Michiru çiftinden mi bahsediyorsun?"
Bana doğru birkaç adım atınca kaşlarımı çattım. Annemin ve babamın isimlerini söylemesi bile gerilmeme neden oluyordu.
Shigaraki ciddiyete büründü. "Yaşanan onca şeyden sonra hâla onlara ailem diyebildiğine göre ebeveynlerine karşı oldukça bağlı olmalısın." Başını iki yana salladı. "Cidden önemli bir konu için geldin, yanılıyor muyum?"
Omuz silktim. "Senin için önemsiz, sadece beni ve ailemi ilgilendiriyor."
Başını, benimkiyle neredeyse aynı hizaya gelecek şekilde eğdi. Rahatsız olmamaya çalıştım.
"Tamam, vampir kız. Aileni görmene izin vereceğim..."
Shigaraki'nin seni kulağımın dibinde oldukça alçak ve ürperticiydi. "Ama önce soruma cevap vermen gerekiyor." dedi.
"Ne sorusu?"
Eldivensiz ellerini kaldırdı ve omuzlarımın üzerine koydu. Küle dönüşmediğimi fark ettiğinde ağız ucuyla güldü.
"Sen, Yasu Akira. Ailen bir villainken, üstelik seni villain olma konusunda ikna etmesi için kendi öz kardeşimi görevlendirmişken nasıl hâla U.A'da okuyan zavallı bir kahraman olmaya devam ediyorsun, söylesene?"
Öfkeli bakan gri gözlerimi yere çevirdim. Niko'nun arkamdaki kapıya yaslanmış şekilde bizi dinlediğini biliyordum.
Odadan çıkarken onun kaburgasına bir yumruk atacağım...
Yerden aldığım bakışlarımı Shigaraki'ye diktim. Söyledikleri aşırı derecede sinirimi bozduğu için alayla gülüyordum.
"Beni asla bir villain yapamayacaksın. Bunun için istediğin kadar beni öldürmeye çalışabilirsin, Shigaraki."
Başını yana yatırarak beni süzmeye başladı. "Ölümsüz olman senin için değerli bir lütuf olabilir... Ancak zayıf noktaların olduğunu biliyorum. Bundan hiç korkmuyor musun?"
Sarımsaktan, Güneş'ten, ışıktan ve en önemlisi ölümden mi korkacağım?
