"Aşk mı? Aile mi? Sorusunun hayatımı bu kadar etkileyebileceğini nereden bilebilirdim...?"
❀•°•═════ஓ๑🥀๑ஓ═════•°•❀
Kişilik bozukluğu olan bir vampir... Yasu Akira, U.A Kahramanlık Sınıfı 1-A'nın yakışıklı kahramanlarından biri olan Bakugou Katsuki'...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•❅──────✧❅✦❅✧──────❅•
"Zero bunca zaman sonra bizi doğruca ayağına çağırıyordu. Ölmek için neden bu kadar beklemişti ki?"
Dabi'nin Ağzından;
İki vampirle beraber bir ortamda bulunmak zevklerim arasında değildi ancak ne yalan söyleyeyim anında karşıma çıkıp beni yere sermeleri hoşuma gitmişti.
Michiru Akira hâla benden bir cevap bekliyordu. Kıpkırmızı dudaklarını dişlemişti, sanki kendisini sakinleştirmeye çalışıyor gibiydi.
"5 saniye doldu, konuş!"
Tiz sesi kulaklarımda yankılandı, arkamdaki Haru Akira diziyle sırtıma daha fazla baskı uygulamaya başladı.
Sırıttım. Düştüğüm durum çok gülünçtü. İşin kötü yanı ikisini de yakmaya kalkarsam bütün uğraşlarımın boşa gidecek olmasıydı, yerimi belli etmem aptallık olurdu.
Başımı yerden hafifçe kaldırıp kırmızı dudaklı kadının yüzünü süzdüm. "Farkındaysanız oğlunuz bir psikopat tarafından esir tutuluyor. Onun yerine kızınızın nerede olduğunu mu öğrenmeye çalışıyorsunuz yani?"
Haru Akira'nin kaslarının gerildiğini hissedebiliyordum. Arkamdan sert bir nefes verdikten sonra soruma cevap verme tenezzülünde bulundu.
"Bak, Pişmiş Et. Sanırım anlama sıkıntıları çekiyorsun. Bu yüzden sana bir kez daha soracağım. Kızımız nerede?"
Pişmiş Et?
Yanağımı zemine dayayıp kıkırdamaya başladım. "1000 yıl yaşamış bir fosil bana laf mı sokuyor? Ha ha!" Hemen ardından biraz güçlükle başımı çevirip ona baktım. "Korkarım ki sizi tatmin edemeyeceğim Bay Akira, kızınızın nerede olduğunu bilmiyorum."
Bayan Michiru ben sözlerimi bitirir bitirmez öfkeyle yerinden doğruldu ve gözlerini kocasına dikti. "Ne saçmalıyor bu Haru?! Lanet olsun! Bir şey yap ve o cadalozu bul!"
Çift kavgası mı?
Severim.
Haru Akira bir anlığına afallamış gibi göründü. Benim işlerine yarayacağımı düşünmüş olmalıydı, öyle ise hödüğün tekiydi. Dizini biraz daha sırtımda tuttuktan sonra en sonunda geriye çekildi ve o da ayağa kalktı.
Sırıtışımı bozmadan birkaç saniye yerde sırtımı esnettim. "Kızınızı bulmak konusunda neden bu kadar acelecisiniz? Gebereceğinden falan korktuğunuzu sakın söylemeyin."
Bay Akira bana hoşnut olmayan bir bakış gönderdi. Uzun kömür karası saçlarını gevşek bir şekilde arkasından bağlamıştı. Çekik gözleri daha da kısıldı. Bütün Akira ailesinde olduğu gibi onun da yüzünde tek bir pürüz dahi yoktu.
