Haneler!

Kaza'

Ferkan'ı uykudan uyandıran Çakır olmuştu, zaten gece onu odaya getirende oydu. Ancak Ferkan'ın hâlâ uykusu vardı, bu nedenle uykulu gözlerle abisine bakıyordu.

Çakır - Bakma öyle yeşil yeşil, kalkta giyin okula gideceksiniz.

Ferkan - Tamam.

Çakır - Kedicik uyuma!

Dedi onun saçlarını karıştırarak, Ferkan ise gözlerini geri açıp ona bakmıştı. Şuan kendinde bile değildi ve saat daha 6 buçuktu, dersse 8'deydi. Onun uykusu olduğunu anlayan Çakır formayı buraya getirmek için giyinme odasına gitmişti. Bundan yararlanan Ferkan ise hemen geri yatmıştı. Sonra da yorganı kafasına kadar çekmişti, feci uykusu vardı. Okul filan umrunda değildi. O sırada elinde formayla geri gelen Çakır gördüğü bu görüntüyle iç çekmişti.

Çakır - Hadi ama bebeğim yorma beni!

Dedi formayı yatağa bırakıp yorganı açarak, Ferkan ise mızmızlanarak yüzünü yastığa gömmüştü. Bunun üzerine Çakır gülümseyip onun saçlarını düzelterek yeniden konuşmuştu.

Çakır - Sen uyumak mı istiyorsun? Bugünde mi tatil istiyorsun?

Ferkan - Susadım.

Dediğinde Çakır orda bulunan surahiden bardağa su koymuş sonra da onun eline tutuşturmuştu. Zaten kardeşi çok susadığı için su sesine yerinde doğrulmuştu, hem fark etmişti de o çok şu içiyordu.

●●●

Herkes kahvlatı ediyordu, Ferkan ise isteksizce tabağına bakıyordu. Bunu fark eden babasıysa ilgiyle ona bakmıştı, tabi neyi olduğunu da sormuştu. Ferkan ise uykulu gözlerle ona bakarak şunu söylemişti.

Ferkan - Hadi bizi deli dövdü, kalktık. Peki ya siz? Siz niye uyandınız yoksa manyak mısınız?

Çakır - O deli ben miyim?

Dediğinde hepsi gülmemek için zor durmuştu, Ferkan ise başını iki yana sallamış sonra da şunu söylemişti.

Ferkan - Okula gitmek istemiyorum, orda kimse benimle konuşmuyor.

Diyince hepsi bocalamıştı çünkü bunu beklemiyordular. Derman ise iç çekerek şunu söylemişti.

Derman - Normal değil mi üçüzüm? Millete öldürecek gibi bakıyorsun, seni gören mafya sanıyor.

Ferkan - Kimseyi tanımıyorum. Edebiyat öğrenmeni de dersi kötü anlatıyor, sevdiğim dersten artık nefret ediyorum.

Balaban B - Ben sizi aynı sınıfa koydurdum.

Ferman - Ferkan bizimle yakın değil ki baba, belli ki dış dünyaya karşı kendini kapatmış.

Derman - Toplum içinde pek konuşmuyor hatta sınıftan bile gerekmedikçe çıkmıyor.

Balaban B - Yeşilim?

Dedi direk ona bakarak, Ferkan ise yutkunarak önüne bakmıştı. Bu doğruydu ama bu hep geçmiş tramvaları yüzündendi, eskiden 1 tane bile dostu yoktu. Bu yüzden de içine kapanık biri olmuştu, yabancılarla kolay kolay konuşamazdı. Güven sorunları vardı, hemen dost olamazdı.

Ferkan - Benim suçum değil, şimdiye dek benim hiç arkdaşım olmadı. Beni sevmiyorlar, istemiyorlar.

Balaban B - Anladım, sorun yok! Ama tekte kalma, bari kardeşlerinle gez, onların arkadaş ortamına girmeyi dene!

Ferkan - Peki.

Kurtuluş Koleji

Kardeşler okula girince herkes ilgiyle onlara bakmıştı. Nede olsa onlar okul sahibiydi ama buna rağmen hepsinin asıl odak noktası Ferkan idi. O sert biri gibi görünüyordu, her daim çatık kaşlıydı ve kimseyle konuşmuyordu. Bu yüzden de öğrenciler onunla yan yana gelmeye korku duyuyordu. Birde nedense kardeşlerimden biraz geriden yürüyordu, yanaşmıyordu.