Haneler!

yeni sezon

Ferkan Kurtuluş

Kara Harp Okulu bana zor gelmişti, gençliğimden dolayı beni çok zorlamıştılar. Küçük görenler, hor görenler çok olmuştu, pes edeyim diye uğraşanlarda vardı. Ama ben pes etmemiştim bile, bana zaten pes etmekte yakışmazdı. Kardeşlerimle olan o malûm tartışma sonu uzun süre sorun çıkartmıştım, sonunda bizi babam barıştırmıştı.

Geçmiş.

Dağhan - Günaydın abi!

Dedi spordan gelen abisiyle denk gelerek, abisine karşı kendini mahçup hissediyordu. Abileriyle birlikte ona yanlış yapmıştı, sonunda da yanlış anlaşılma olmuştu.

Ferkan - Sanane lan benim günümün aydınlığından?

Dağhan - Ben sadece günaydın demek istemiştim.

Dedi fısıltıyla, gözleri merdivenleri hızla çıkan abisindeydi. Mutfaktan çıkan annesiyse onun dolan gözlerini görünce kaşlarını çatmıştı.

Gonca H - Iyi misin oğlum? Ne oldu?

Dağhan - Hiç!

--------

Ferkan - Afiyet olsun!

Balaban B - Yeşilim geldin demek, sporun nasıl geçti?

Ferkan - Iyi...

Dedi boş yere oturarak, karşısında anneannesiyle dedesi vardı. Ikili ona tebessümle bakıyordu, Balaban Bey ise onları tanıtmıştı.

Balaban B - Yeşilim bu deden Asım Bey, bu da anneannen Yeşim Hanım...

Diyince Ferkan tam el öpmek adına kalkacakken Asım Bey el hareketiyle durdurup şunu söylemişti.

Asım B - Kahvaltını et aslan parçası, yemekten sonra daha yakından tanışırız. Isterseniz kahvaltıya başlayalım!

Diyince Ferkan onun kibarlığı vede sevecenliği karşısında biraz şaşırmıştı. Adam incelikten kırılıyordu, ses tonu hoştu, bayağı da fit duruyordu. Gözlerinde ki bitkinlikse direk belli oluyordu, eşinin malûm hastalığı onu da yormuş gibiydi. Birkaç dk sonra herkes kahvaltıya başlamıştı. Derman bilerek kardeşiyle yakın olmaya çalışıyordu, onun yanındaydı ama kardeşi onunla temas etmemekte ırarcıydı. Sürtüşme yaşadığı üçlüyle konuşmayı bırakın onlara bakmıyordu bile...

Derman - Ferkan ekmek uzatır mısın?

Dedi bu seferde, Ferkan'sa iç çekerek ekmek alıp ona vermişti. Daha sonra da kahvaltısına devam etti.

*****

Asım Bey ve Yeşim hanımla tanışmıştı, birazda sevmişti. Ancak ortam şuan gergindi, aile ne olduğunu bile anlamadan üçüzler kavgaya girmişti. Resmen sözlerle birbirlerini kırıyorlardı.

Ferman - Tamam bizde haklı değiliz, evet seni de kırdık ama sende adamın yüzüne su çarptın. Rezil oldu!

Ferkan - Hiçte zoruna gitmiş gibi durmuyordu, en son alayla bana gülüyordu. Ayrıca ne abarttınız ya, sanki akrabanızdı!

Derman - Sana inanamıyorum Ferkan!

Ferkan - Asıl ben size inanamıyorum, bir garson yüzünden bana düşman oldunuz.

Derman - Kovulacaktı!

Ferkan - Çokta sikimde!

Diyince hepsinin gözleri büyümüştü, bu şeyi ondan durmak garip gelmişti. O küfür sevmezdi sadece aşırı kızınca kendini kaybederdi. Gerçi şuanda kızgındı, ne dediğini bile fark edemeyecek haldeydi.