Haneler!

Baba ile konuşmak!

Bacaklarını saran siyah eşofman ile bordo bir kazak giymişti, kazağının kolunu özenle geri katlamıştı. Yakışıklıydı ama bileğinde ki iz hâlâ belliydi ve göz önüne serilmişti. Gözleri uykulu bakıyordu, hemen gidip uyumak istiyordu ama babası da onunla konuşmak istiyordu. Şuan aileyle akşam yemeği yiyordu. Üstünde ki garip bakışları bilse de umursamıyordu, belli ki aile ona nereye gittiğini sormak istiyordu. Yada neden geç kaldın diyebilmek istemişlerdi ama kimse konuşmuyordu. Tam yemeğe devam ederken boğazını yakan çorbayla yüzünü buruşturmamak için zor durmuştu. Yağ tadı acayip belleydi ve o yağlı yemeği hiç sevmezdi. Salata sonu çorba yemek istemişti ama o da yağlıydı.

Gonca H - Beğenmedin mi oğlum?

Ferkan - Çok yağlı!

Derman - Harbi öyle ya...

Dedi yediği çorbayla yüzünü buruşturarak, zaten çorbayı pek yiyen yoktu. Onların sözlerinin ardından hizmetçiler çorbaları almıştı çünkü Balaban Bey aldırtmıştı. Belli ki bugün çorbaya pek özenilmemişti, bu yüzden de hatalı olmuştu. Hem birazda tuzu belliydi.

Gonca H - Sarma yer misiniz çocuklar?

Derman - Olur valla validem.

Gonca H - Ya sen Ferkan?

Dedi bu seferde ona bakarak çünkü Ferkan'dan ses yoktu. Olumlu bir cevabı yoktu, Ferkan bu soruyla direk şunu söylemişti.

Ferkan - Sarma sevmem, bana koymayın lütfen!

Firuze H - Dolma?

Ferkan - Onu da sevmiyorum.

Firuze H - Bir nedeni var mı?

Ferkan - Nedeni yok, sadece sevmiyorum.

Diyince hepsi dikkatini ona vermişti, bunu bilmiyorlardı. Oturup neyi sevip neyi sevmediğini konuşmak hiç akıllarına gelmemişti. Gonca Hanımsa yeniden konuşmuştu.

Gonca H - Istersen başka birşey hazırlatalım, aç aç uyuma!

Ferkan - Doydum, zahmet etmeyin.

Gonca H - Yavrum ne demek doydum ya? Sen sadece salata yedin, emin misin?

Ferkan - Akşamları az yerim yoksa uyku tutmuyor. Durup dururken gece uyanmak istemiyorum.

Dediğinde hepsi anladığını belirten sesler çıkartmıştı. Gonca Hanımsa somurtarak yeniden konuşmuştu.

Gonca H - Ama sen açken benim içim rahat etmez ki, uyku tutmaz. Bari biraz daha salata ye..

Dedi oğluna tatlı bir ifadeyle bakarak, Ferkan sessiz kalsa bile biraz daha salata almıştı. Annesiyle sevinmiş gibi kocaman gülümsemişti ama o bunu görmemişti. Sadece koyduğu salatayı yemeğe başlamıştı, gönül kırmaktan nefret ederdi. Böyle şeylere çok dikkat ederdi, hak edene hak ettiği değeri verirdi.

Gonca H - Teşekkür ederim oğlum.

Dedi ama cevap yoktu, Ferkan sessizce önüne koyduğu salatayla ilgileniyordu. Belli ki bugün ki yemeği sadece buydu, bu cidden hiç hoşuna gitmemişti. Çünkü hâlâ açtı ama demeye de utanmış, bu yüzden de sinirine yiyordu.

Balaban B - Bence hâlâ aç!

Dedi yanında ki eşine hitaben, sesini bilerek tek onun duyacağı bir şekilde çıkartıyordu. Gonca Hanımsa iç çekerek salata yiyen oğluna bakmıştı.

■□□□■

Ferkan Kurtuluş!

Hadi yine iyisin Ferkan salatayla karnın doydu, of of resmen kuru kuru salata yedim. Hâlâ da karnım aç, yav ben gece nasıl uyurum? Acaba gidip tost mu yapmaya gitsem?