All it takes is your one whisper

Rozdział 19

Liliana

Obudziłam się w ramionach Oliviera. Przez chwilę nie otwierałam oczu jednak on chyba wyczuł, że już nie jestem pogrążona w śnie, ponieważ zaczął mnie łaskotać po brzuchu.

-Wstajemy śpiochu. - wypowiedział zmęczonym i śpiącym głosem.

Obróciłam się do niego twarzą i zlustrowałam go. Miał wory pod zielonymi gałkami, które były widoczne na jego karnacji. Mrugnął kilka razy w ten sposób, że jego długie rzęsy stykały się ze skórą.

-Ile spałeś? - zapytałam patrząc mu prosto w oczy, które co jakiś czas przymykał. - Szczerze Olivier.

-Nic nie spałem. - przyznał cicho.

-Dlaczego? - dopytywałam.

-Chciałem mieć pewność, że jesteś cała i zdrowa.- mówił. - Jakoś czuję taką moc? Nie wiem jak to nazwać? Coś takiego co każe mi się nad tobą opiekować.

Wtuliłam się mocniej w jego ciało. Czułam się lepiej niż wczoraj i o dziwo nie bolała mnie głowa po spożyciu wczorajszej dawki alkoholu.

O kurwa..

Wtedy przypomniałam sobie co wtedy robiłam. Dobierałam się do Oliviera. Cholera. Co ja odpierdalam? Czy jestem pojebana czy co? Kurwa dobierać się gdy jest się w związku? Lily pierdolnij się w łeb. Ten głupi nie myślący łeb może zmądrzejesz.

-Jak się czujesz? - spytał szatyn sunąc swoją dłonią po mojej talii.

-Bywało lepiej. - przyznałam zgodnie z prawdą. Gdyby nie to co robiłam wczoraj było by zajebiście.

-Coś się stało? - pytał troskliwie.

-Po prostu.. przepraszam. - zaczęłam a chłopak popatrzył na mnie zdezorientowany. - Dobierałam się do Ciebie wczoraj.

-Dobierałaś. - potwierdził.

-Dlaczego to zrobiłeś? - wypytywałam. - Dlaczego mnie odepchnąłeś? Dlaczego odrzuciłeś?

-Bo jesteś w związku. - wmówił a ja przewróciłam oczyma.

-Jebać Lucasa. - wyrzuciłam te słowa a Scott się zaśmiał.

-Nie lubisz swojego chłopaka? - pytał kpiarsko.

-A nie wiem. - zaczęłam. - Nawet nie wiem czemu się z nim związałam.

-Dobra. - powiedział wstając z łóżka. - Wstajemy.

Poklepał moje udo przez materiał kołdry. Spojrzałam wtedy na swój ubiór.

O kurwa. Dlaczego jestem w jego bluzie? Czy.. Czy do czegoś doszło? Nie to niemożliwe. Przecież mnie odrzucił.

-Olivier? - zaczęłam nieśmiale.

-Hm?- mruknął szukając spodni w szafie.

-Wiesz może co się stało, że jestem w bluzie? - spytałam.

-Aa to.- zaśmiał się. - Narzekałaś, że nie masz ubrań i później Ciebie ubierałem bo Tobie się nie chciało. Tu masz ubranie.

Rzucił na łóżko parę szarych dresów pasującą do góry, którą miałam na sobie.

-Będą za duże.. - wyjęczałam.

-Nie będą. - zapewnił.

-Skąd to niby wiesz? - zaśmiałam się.

-Bo na mnie są za małe. - odparł przekładając przez głowę czarną bluzę.

Ubrał spodnie tego samego koloru co moje. Mój wzrok od razu podążył tam gdzie nie powinien. Kurwa szare dresy na facetach powinny być nielegalne.