SENİ SEVİYORUM

49

Fotoğraf :Eslin

Bilerek böyle oluyor. Beynim sanki Eray'la iş birliği yaptı. Ağzımdan çıkacak cümle 'evet ken' kendimi durdurup başka bir şey söyledim.

"Onu bunu bırakta , köpeğin kantinde ne işi var?"

Eray'lar hayatıma girdiginden beri değişiyordum ve bunun farkındayfım.

"Ne bileyim Eslin. Sahibi getirmiş işte,"

tam aklı dagıldı diye düşünürken tekrar konuştu.

"Sorduğum sorunun cevabını alabilir miyim?"

Yutkunurken zorlandım.

"Ne sormuştun ki?"

Oyala Eslin. Belki unutur.

"Benim söylediğim şeyleri unuttuğunu sanmıyorum."

Bu çocuk ben farkında olmadan beni tanımaya başlamış bile. Aslında güzel bir şeydi.
Zil çaldıgında gözlerim parladı ve elimi havada şıklattım.

"Zil.. Zil çaldı"

"Bu sorumdan kaçman için herhangi bir sebep değil. "

Neden bukadar ısrar ediyor ki? Cevabımı anlamasına rağmen üzerime geliyordu.

"Ne dikiliyorsunuz orada?"

Seymen.. Beni hep Eray'dan kurtarıyordu, bakalım Eray'dan onu kim kurtaracak.

"Neden istemediğim zaman dibimde bitiyorsun?" dedi, Eray dişlerini sıkarak.
Seymen sırıtarak elini Eray'ın omzuna attı.

"Dostum biz birbirimizi çekiyoruz. Sanki kaderimiz bir yazılmış gibi." Ben kahkaha atmaya başlarken Aras'larda gelmişlerdi. Aras 'bu iyice kafayı yedi' derken Belinay'la Seray'da benim gibi kahkaha atmaya başladı. Eray yavaşça Seymen'e dönünce Seymen'in suratında ki sırıtma silindi ve anında elini çekti.

"Eray sinirlendiyse cidden fena bir yerde sizi rahatsız ettim. Neyse devam edin siz. Ben zaten hiç yoktum. Konuşmanızı bile bölmed- tamam Eray bakma öyle" Seymen hızla yanımızdan kaçarken, hepimiz kahkahalara boğulduk.

Bir günüm daha neşeli geçmişti. Umarım bu neşem hiç bozulmaz.
-----

"Canım kızııım," annemin sesini duyunca kendimi koltuğa atıp, uyuma numarası yaptım.

"Eslin.." annem beni dürttüğünde gülmemek için kendimi sıktım. Sofrayı kurmak istemiyordum.

"Aa. Hangi ara uyumuş bu?" annemin kendi kendine mırıldanıp ilerlemeye başladıgını hissedince kendimi daha fazla tutamayıp gülmeye başladım. Asla uyuma taklidi yapamazdım.

"Bide beni kandırıyor . Kalk bakayım sofrayı kur"

"Yaa anneee," dedim kafamı yastıga gömerken.

"Kalk bakalım. Şimdi gelir baban." oflayarak kalktım ve sofrayı kurdum. Dilimde tüğ bitti bunu söylemekten ama tekrar diyecegim. Sofrayı kurmaktan nefret ediyorum!

"Ee biz yokken naptın evde?" babama Eray'la kaldığımı ve sarılarak uyuduğumu söylesem kesin adamın kalbine inerdi.

"Boş boş oturdum. Elif teyze bi ara Ceylin'i getirmişti, ona baktım" annem söze karışarak konuştu.

"Taşınacakmış onlar. Eşyaları için gelmişler" mahallenin muhtarı. Daha yeni gelmesine rağmen eminim ki burada neler dönüyor hepsini biliyordur kesin. Elif teyze umarım Eray'ı söylemez.
----
Sinirle koltuğa oturdum. Sofrayıda ben toplamıştım.