SENİ SEVİYORUM

38

Bu bölümü zorla yazdım. O yüzden beğenmeye biirsiniz.

İyi okumalar :*

Hani biriyle laf dalaşına girersinde o karşında ki sana öyle birşey söyler ki kala kalırsın. Heh. Şuanda bende o durumdaydım. Eray bana sürekli karşılayamayacağım cümleler kuruyordu. Tıkanıp kalıyordum.
Sürekli beynim cevap üretmeye hazır olasada o cümleler beynimden dilime dökülmüyordu.
Derin bir nefes aldım. Ne diyeceğimi bilmesemde yinede agzımı açıp konuştum.

"Ne demeye çalışıyorsun Eray?"

"Fazla açık değil mi Eslin?"

Evet son kurduğu cümlede herşeyi anlamıştım. Yani ' senin evleneceğin düşüncesi beni boğuyor' bunu dedikten sonra bana birşeyler demeye çalıştıgını anlamıştım. Kelimelerin içinde kendisini ifade etmek istedigi cümleler vardı.
Ben Eray'ın beni sevebileceğine inanmıyordum. Bu yüzden bu düşünceyi hep kafamdan atmıştım. Ama şimdi söylediği cümleler kafamda çığlık atarak 'beni seviyor mu?' düşüncesiyle kaynıyordu.
Beni kimsenin sevebilecegine inanmıyordum. Kendimi beyenmediğimden kaynaklanıyordur bu belki, bilemiyorum.
Tekrardan derin nefes alarak alacağım cevaptan korkarak konuştum.

"Beni seviyor musun?" Eray bana alayla gülerek cevap verdi.

"Açık oynuyorum Eslin. Daha ne kadar açık oynayabilirdim bilmiyorum" şaşkınlıkla Eray'a bakarken hafif ağzım aralanmıştı. Birsürü kelimeler dilime geliyordu ama dilimden dışarı çıkmıyordu. Sanki bir sarmaşık dilimi sardı ve kelimelerin çıkmasını engelledi.
Ben birşey demeyince Eray tekrar alayla güldü ve ayağa kalkarak ilerlemeye başladı. Ben aklımın ucundan bile getiremedigim şeyi biraz önce getirmiştim ve şimdi herşey gerçekleşmişti.
Eray beni seviyordu sanırım.
---------

Eray bu gece gelmemişti. Oysa ben onun geleceğini düşünüp yemek bile sipariş etmiştim. Sağ tarafıma döndüm.
Neden gelmemişti acaba? Sürekli beynim sorularla doluyor.
Eray yanımda olsaydı sorardım ona sorularımı ama yoktu. Tek uyuyacaktım. Onun bana sarılılmasıyla uyumaya alışmış ben, şimdi tek uyuyacaktım. Tabii uyuyabilirsem.
--------
Alarmın çalmasıyla zorla açtım gözlerimi. Dün gece 3 gibi falan zorla uyumuştum şimdi de kalkamıyordum. Tepinerek üzerimden yorganı attım ve banyoya gidip duş aldım.
----------
"Çok eyleneceğiiiz" diye sessiz çığlık attı Seray.
"Çok kişi gelmez dimi?" diye soran Aras'a baktım.
"Çok kişi gelmesin" dedim hemen.
"Hayır gelmeyecek. Bizim sınıftan gelecek var bide siz işte. Başka yok." kafamla onayladım Seray'ı.
Seray kendi evlerinde parti yapmak istiyormuş. Banada eğlence olur diye kabul ettim.
"Belinay sırtım ağrıyor" diye yakındı Aras.
"Ben naptım şimdi"
"Geçen sırtıma atladın diye bunların hepsi. Eğer affetmemi istiyorsan masaj yap." dedi Aras pişkince sırıtarak. Belinay sandalyesine dahada yaslanıp alayla gülümsedi.
"Çok zekisin sen yaa."
"Kim lan. Bu mu?" diye Seymen Aras'ı gösterdi.
"Evet benim. Bak kız bile biliyor ne kadar zeki olduğumu" Aras'ın böyle demesiyle güldüm.
Seray "Ne Aras'ta nede Seymen'de bir gıdım bile zekilik yok"
Seymen "Dilin sürçtü herhalde. Eray ve Aras'ta zekilik yok diyecektik." Eray hemen lafa girdi.
"Gerçekler acıdır Seymen." biz bu hallerine gülerken zil çaldı. Gülerek ayağa kalktım. Bu Seymen birgün gülmekten beni öldürecek.

Eray ilerlerken kolunu tuttum ve ikimizin arkadan yürümesini sağladım.

"Dün neden gelmedin?" tek kaşını kaldırarak bana baktı.

"Canım istemedi" gerizekalı. Salak. Sağ elimi yumruk yaptım. Neymiş 'canı istememiş' . Gerizekalı çocuk. Belki gelir diye ben gece uyumadım be.
"İyi" yaptım bastırarak ve hızla ilerlemeye başladım.

"İnanıyorsunuz dimi benim zeki olduğuma?" diye bir umutla sordu Seymen.

"Tamam Seymeeen. İnanıyoruz. Bir sus artık" diye yakındı Seray.