SENİ SEVİYORUM

63

Yeni bir hayat adlı hikayeme bakmazsanız darılırım. Yeni paylaştım. Sizi ordada görmek çook istiyorum.
-

Duyduklarım beni korkuturken Eray'ın kolunu tuttum. Ben kolunu tutunca beni arkasına aldı.

"Neden?" diye sordu Eray.

"Gizem Acar'ı darp etmekten."

Darp etmek mi? Ben onu darp etmemiştim ki. Birkaç kez vurmuştum. Yalancı sürtük.

"Ben bir şey yapmadım," dedim gözlerim dolarken.

"Zorluk çıkarmayın, sizi karakola götürmemiz gerekiyor.''

Daha sıkı tuttum Eray'ın kolunu.

"Hayır gelmeyecek. Onun hiçbir suçu yok."

Belinay'ın bağırmasıyla polis elini bana uzattı.

"Hayır," diye bağırdım.

"Suçsuzum ben."

Polis kolumu tutunca Eray devreye girdi.

"Benimle birlikte gelse karakola?"

"Yasa gereği bizimle gelmesi gerekiyor."

Kafamı iki yana salladım. Göz yaşlarım irice akmaya başladığında , Eray iki eliyle yanaklarımı tuttu.

"Hemen arkanızdayım."

Ellerini çektiği an kendimi koca bir boşlukta hissettim.

"Birkez vurmakla darp mı edilmiş oluyor? İşinizi yanlış yapıyorsunuz."

Belinay bağırsa bile iki polis kolumu tutup beni ilerletmeye başladı.

"Suçsuzum," diye yalvarsamda beni bırakmayıp karakola götürmüşlerdi. Arabanın arka camından hep Eray'a bakmıştım. Hiç arkamızdan ayrılmamıştı. Onun hemen arkamızda olduğunu bilmek azda olsa beni rahatlatıyordu.

İfademi aldıklarında baştan aşağı her şeyi polislere anlattım. Gizem'in bizde kaldığından başlayıp sahil olayına kadar ayrıntısız anlattım. Ama beni yine nezarete götürüyorlardı.

"Eray," dedim zorla. Ondan ayrılmak istemiyordum. O varken kendimi karakolda bile güvende hissediyordum. Sadece biran yanımdan ayrılsa ağlamaya başlıyordum.

"Burdayım."

Sesi beni azda olsa rahatlatırken azda olsa sarılmaya ihtiyacım vardı. Tam olarak güvende olduğumu bilmeliydim.

"Sarılmak istiyorum," dedim polise.

Anlayışlı davranarak kolumu bıraktı. Arkamı dönerek Eray'a baktım. Suratı beyazlamıştı. Korkmuş muydu benim için? Kollarımı hızla ona sardığımda oda bana sardı. Küçücük bir olaydan dolayı beni hapise atarlar mıydı acaba? Birdaha

Eray'a sarılamama düşüncesi... Yavaşça vücudumun herbir noktasını hüzün ve acı kapladı.

Kafamı omzuna yasladığım an aldığım güven duygusu... Paha biçilmezdi.

"Götür beni buradan," dedim, ağlamaktan incelen sesimle.

"Halledeceğim,"diye kulağıma fısıldadı.

"Ailem öğrenmesin lütfen."

"Tamam."

Eğer ailem öğrenirse birdaha beni Eray'larla görüştürmezdi.

Kolumda bir el hissedince Eray'a daha sıkı sarıldım.

"Ben buradayım."

Şuanda onun kollarına ihtiyacım vardı.