SENİ SEVİYORUM

52

Kuzey bana gülümsedi. Busefer ki gülümseme hüzünlü bir gülümsemeydi. Gözleri kızarıktı ve sakalları çıkmıştı.

"Naber Eslin?"

Kaşlarımı çattım. Bu çocukta bir sorun vardı. Sesi bile hüzünlüydü.

"Ben iyiyimde, hayırdır sana ne oldu?"

Omuz silkti. Gerçekten bu çocukta bir şeyler vardı. Zaten uzun süredir okulada gelmiyordu.

"Annemi kaybettim"

Anında gözleri doldu. Benim gözlerim açılırken, birkez daha iyi niyetime küfrettim.

"Konuşmak ister misin?"

Hiçbir insan bilerek kötü olmaz. Onu kötü olmaya iten bir şeyler vardır hep. Yani benim düşüncem böyle. Üstelik herkesin konuşmaya ihtiyacı vardır. Kuzey bana ne kadar kötülük yapmış olursa olursa olsun şimdi gerçekten kötü görünüyordu. Üstüne üstlük annesini kaybetmişti. Konuşmaya ihtiyacı vardı.
Alayla güldü Kuzey.

"Sana kötülük yapan biriyle konuşmak mı istiyorsun?"

Kimse kendisine kötülük yapan kişiyle konuşmazdı ama iyi niyetli yanım 'konuş' diye baskı uyguluyordu bana.

"Evet"

Eray'a 'işim çıktı. Gitmem gerek,' diye mesasaj attıktan sonra Kuzey'le okuldan ayrıldık. Yaptığım çok saçmaydı ama ben hiçbir zaman bir insanı kötü gördüğümde dayanamazdım.
Parka gidip boş bir banka oturduk.
Uzun süre konuşmayınca daha fazla dayanamayıp ilk ben konuştum.

"Anlatmak ister misin?"

Hiç suratıma bakmadı. İleride ki yaprakları seyretti.

"Ben hep dayakla büyüdüm... Bana her vurduklarına kendime daha kötü olacağıma dair söz verdim. İyi oldugumda hep dayak yedim. Kötü olursam belki dayak yemem diye düşündüm. Dışarıda çocuklar beni dövdüğünde kızardı annem onlara. "

Kuzey'in gözünden bir yaş aktığını görünce içim acıdı. Kimse acınmak istemezdi ama acınırdı.

"Sürekli dayak yiyerek büyüdüm. Babam olacak o şerefsiz beni hep kemerle dövdü. Annem araya girincede gözlerimin önünde annemi kemerledi ve ben hiçbir şey yapamadım. Sessizce ağladım. Zamanla büyüdüm. Herkese her şeye karşı kin ve nefret duydum. Kimsenin mutlu olmasını istemedim... Sizi ilk Eray'la okulda görünce yeni kurbanım olarak seçtim. Eray'dan ilk dayak yediğim gün, yani arka bahç-"

Sözünü kestim.

"Arka bahçe?"

"Sen geldiğinde yerde yatıyordumya hani"

Birdakika. Arka bahçede Eray bir çocuğu dövüyordu ve ben ayırmıştım. İlk ozaman sarılmıştık birbirimize. Demek yerde yatan kanlı suratlı kişi Kuzey'di. Bana çıkma teklifi ettiğindede hafif bir sima belirtisi gelmişti zaten aklıma ama tanımıyorum diye umursamamıştım.

"İyide neden dövdü seni?"

"Seni kötüledim ona. Nasıl bir sürtük olduğunu anlattım ona. Ama sürtük değilsin. Maksat aranızı bozmak"

Burukça gülümsedi.
Eray bana hiç anlatmamıştı arka bahçede dövdügü çocugun Kuzey oldugundan. Hoş bende 'niye dövdün?' diye soru yansıtmadım ki anlatsın.

"Sonra birkez daha dayak yemiştim. Sen beni yerde bulup, 'kim yaptı' demiştin. Ozamanda sırf Eray duysun diye telefonla konuşuyor gibi yapıp senin hakkında sapıkça kelimeler kullandım. Beni dövsün ki sende ona kız ve aranız bozulsun istedim ama olmadı. Sana çıkma teklifi etme nedenim seni ondan sogutmaktı. Yine olmadı. En sonunda ikinizide birbirinizin hayatıyla tehtit ettim ama yine olmadı. Yine mutlu kaldınız. Sizin mutlu olmanızı istemedim. Ben hep mutsuz büyüdüm. Bu yüzden her mutlu olana kin besledim. Zamanla senden hoşlanmaya başladım evet ama sana asla zarar vermezdim. Yaptığım her şey çocukçaydı. Bu çocuklugum yüzünden annemi kaybettim. Yaptıklarımı öğrenmiş. Beni hep koruyup kollayan annem, böyle bir çocuk yetiştirdiği için utanıp intihat etmiş"