SENİ SEVİYORUM

47

Fotograf: Ceylin

Vücudum adeta şaşkınlık hormonu salgılıyordu. Durduğum yerde öyle bir tutulmuştum ki beni görmelerinden korkuyordum. Bu konuyu Eray'la tek konuşmam gerekiyordu. Şimdi içeri girersem her şey sarpa saracaktı.

"Sen kalbini bu kıza kaptırmışsın bile" Kuzey böyle deyince kalbim hızlı atmaya başladı çünkü bu soruya Eray cevap verecekti ve ben bu cevabı her şeyden çok merak ediyordum. Eray tam cevap verecekken telefonumun çalmasıyla irkildim. Hayır. Şindi olmazdı. Nereye saklanacaktım ben? Hemen yan tarafta ki kızlar tuvaletine girip bir kabine saklandım. Kapıyı kapamadan arkasına saklandım. Kapasaydın anlarlardı çünkü.

"Kim dinliyor lan" Kuzey'in sesini duyunca yutkundum çünkü sesi çok yakından geliyordu. Telefonum anında çalıp kapanmıştı o anda. Şimdi tekrardan çalarsa kötü olurdu.

"Sen koridora bak. Biri vardı sanki. Ben buraya bakarım." yine kurtarıcım Eray. Her şeyden onun sayesinde kurtuluyorum. Ayak seslerinin bana dogru yaklaştıgını duyunca iyice pis duvara yaslandım. Eve gider gitmez banyo yapmam lazımdı

"Aptallıkta ödül alacaksın. " Kabinde ki kapı kapanınca Eray'la karşı karşıya geldim.

"Çekil" yaptım onu iterek. Eray'a sinirliydim. Gerizekalı.
Bana zarar gelmesin diye uzak dururken bilmiyordu ki her uzaklaştıgında daha çok zarar geliyordu bana.

"Ne işin var burada?"

"Kitabımı unutmuşum. Tam gidiyordum ki telefonum çaldı. ''

İnanmayarak bana baktı.

"Bizi dinlemiyordun yani?"

"Eray" Kuzey seslenince derin nefes aldım.

"Burada bekle" Eray kabinden çıkınca telefonumu çıkardım. Sarjı bitmişti ve iyiki bitmiş.

"Ne işin vardı içeride?" diye sordu Kuzey.

"Sıkışmıştım. Girmişken edeyim dedim."

"Neyse ne . Benim işim var . Bu konuşma burada bitmedi" Kuzey'in gittigine emin olduktan sonra kabinden çıktım. Eray bana bakınca dil çıkarasım geldi ama öyle bir şey yapmadım.

"Seni eve bırakayım. " gerizekalı.
"Ayaklarım var. Kendim gidebilirim," dedim sesimi soğuk tutmaya çalışarak.

"Konuştuklarımızı duymuşsun maşAllah. Şimdi düş önüme"

Nasıl anladı? Daha fazla konuşmamak için hızla önden yürümeye başladım. Gülme sesi gelsede dönüp bakmadım.

Eray'ın ferrarıye benzeyen arabasının önüne gelince bağırdım.

"Hızlanacak mısın? Gideyim mi?" cevap bile vermeden arabanın kapısını açtı. Ön koltuga bindigimde oda şöför koltuguna bindi. İlk bu arabayı gördügümde sövüyordum. Şimdi ise biniyorum.

"Duydugun gibi beni seninle tehtit etti. Aslında tehtitler umruma gelmezdi ama konu sen olunca tehtite boyun eymek zorunda kaldım" normalde 'bildigin' gibi denirdi fakat Eray beni sinir etmek için 'duydugun' gibi diyor ve sırıtıyordu. Gerizekalı.

"İyi"

-----

Yol boyunca ben konuşmadım. Eray'da ben konuşmuyorum diye konuşmayınca igrenç bir yolculuk yaşadım.
Evin önüne gelince dikkatimi Elif teyze çekti. Bizim kapının önünde kucagında Ceylin'le birlikte bekliyordu. Onları görünce şaşırdım. Uzun süredir memleketlerindeydiler. Demek ki gelmişler.

"Ceylim gelmiş" gülümseyerek arabadan inerken Eray'da indi.

"O kim?"

"Anlatırım sonra" hızla gidip Elif teyzeye sarıldım.