Eva; Gelecek Umuttur

20. Bölüm

İyi okumalar

Athan:

''İnanmıyorum! Bunu nasıl yaptın.'' Aabha oyuncağın beynini hiçbir yere çarpmadan çıkardı. Tek seferde!

''İyi bir beyin cerrahı olacağım.''

''Ben de iyi bie genel...'' derken mideyi kenarlara çarptım ve oyuncak öttü.

''Gördüğüm en iyi genel cerrah olacaksın.'' Aabha tek seferde mideyi çıkardı.

''Pes.'' oyuncağı bırakıp arkama yaslandım.

''Çocukluk yapma. Normalde çok iyisindir bu oyunda bugün şansın yok.'' keyfi yerindeydi. Oyuncağı toplayıp kutusuna sonra da aldığı yere bıraktı.

''Kötüydüm.''

''Değildin.'' dedi. Kahve doldurmak için yerinden kalktı. ''Kahve?''

''Evet, harika olur. Şeker...''

''Şekersiz, sütlü.'' dediğinde bana dönüp bakmadı. Kahvemi hazırlıyordu. Arkasından ona baktım. Birini sevmek bu muydu? Ondan habersiz tüm hareketlerini ezbere bilmek? Alayla sırıttım.Ben hiç birinin huylarını sevdiklerini ezberlememiştim. Gerekte duymamıştım. Acınasıydı. Yirmi sekiz yaşındaydım. Birini sevme zamanım gelmişti. Müslümandım. Bir tercih hakkım olacaktı. Boşanmakta vardı ama buna ne gerek vardı? Güzelliğine bakıp aldanmak... Belki gençliğimde olsaydı evet. Gençliğimde başarılı olmak için çalışmıştım, sonra kendini bulma aşaması sonra... İşte buradaydım. ''Athan! Yaşlanınca bu kadar kötü olabilir miyim diye düşünüyorsun?'' Aabha elindeki kahveyi sehpaya bırakırken gülüyordu. GÜlmedim. Sadece şaşkınca ona baktım.

''Sence yaşlı değil miyim?''

''Saçmalama, bir yerde okumuştum psikologlar genç yetişkinlik çağını yirmi yedi yaşına kadar uzatmışlar. Genç yetişkin yaşından daha yeni çıktın! Doğum gününde kaybolmanı anlamıyorum ortadan.'' Aabha merakla bana bakarken gerildim. Sohbet aşamasına geldiğimizde geriliyordum. Sürekli kendimi sorgu odasında hissediyordum.

''Bilmem.'' Aslında kaçmıyordum. Evde oluyordum. İsteyen geliyor veya arıyordu.

''21 ekimde ortada yoksun Athan!''

''Aabha cidden sadece evde oturuyorum.'' derken kahvemi aldım. Bir yudum aldım. ''Çok güzel olmuş, teşekkür ederim.'' dedim. Sakince kahvemi içmeye devam ettim. Sessizlik hakimdi. Yine onu kırmıştım. Özür dilemek için ağzımı açtığımda telefonu çaldı.

''Gitmem gerek.'' Kahvesini bırakıp koşarak odadan çıktı. Odadan çıkarken topladığı siyah saçlarını görmüştüm en son. Kapıya arkasından bakarken bakışlarımı uzun süre çekmedim. Ashle ile konuşurken zevk almıştım. İkimizde sanatı seviyorduk. Sohbetimiz hiç sıkıcı değildi. Aabha ile sohbetimiz... Sadece on dakikaydı. Belki daha kısa ama sevmemiştim.

''Pineklemek... Bir doktorun zor bulduğu şey.'' Kapıdan giren Richie'yi konuşunca fark ettim.

''Ya evet...'' diyerek geçiştirdim. Bir iş vermesi kaçınılmaz olabilirdi.

''Aabha'yı gördüm koridorda...'' Kahvesine sıkıca sarılmış Aabha'nın kalktığı yere oturdu. Bakışlarıyla Aabha'nın kahvesini gösterdi. ''Sanırım yalnızdıydınız.''

''İma ettiğin şeyi anlıyorum ama stabiliz.'' kahvemi bıraktım. Bitmişti. Leziz olmuştu. Her şeyi kıvamındaydı.

''Korkmaya başladım. Üroloji de tanıdığım birkaç arkadaşım var. Alanlarında iyiler.'' Richie endişeli şekilde bana bakıyordu.

''Bunu William söylese alınmazdım.'' dedim ve geriye yaslanıp ellerimi suratıma bastırdım.

''William eğlence için bunu derdi. Ben sağlık için söylüyorum. Yoksa...''