Eva; Gelecek Umuttur

8. Bölüm

Diğer hikayelerimi profilimde bulabilirsiniz...

İyi okumalar.

Athan;

Taco dan aldığım ısırığı yutarken masadaki gülüşmelere eşlik edemiyordum. Pek gülünecek bir durum yoktu.

''...Sonra kız geldi itiraf etti. Görmeniz lazım nasıl heyecanlı ve korkmuş.'' Richie yemeğini yemek için sustu.

''Tam bir aptalmış. Öyle bir üniversitede okuyor. Yaptığı şey yüzünden ceza alabilir.'' Aabha'nın söylediği cümleyle sinirli bir ısırık aldım. Yoksa kalbini kıracaktım.

''Athan da yanımdaydı. Hatta Mr. Brown kızla konuşmak için odadan çıktığında Athan da gitti.''

''Saçma gelmiş olmalı.'' Aabha sırıtarak içeceğinden bir yudum aldı.

''Hayır, o kıza cesaretine hayran olduğum için odadan çıktım.'' Dediğimde herkes bana dönüp baktı. ''Doğruyu söylemek zor iştir. Her insana yakışmaz, her insan doğruyu söylemeyi beceremez. O kıza dürüstlük yakışmıştı. Hatasını anlayabilmişti. Hayranlık uyandırıcı.''

''Athan... Dostum kafanı bir yere mi çarptın?''Richie şaşkınca bana baktı. Masadaki herkes ona eşlik etti. Bakışlarımı yemeğime dikip omuz silktim. Yalanlara alışmış insanlara dürüstlük komik gelirdi. Bu masadaki insanlar neredeyse yalana baş vurmayan insanlar olduğu halde komik gelmişti.

''Pekala, dedikodu ne?'' Lou masaya otururken neşeliydi. Gece iyi bir uyku çekmiş olmalıydı.

''Ameliyat çizelgesini gördün mü? Neredeyse beni asistan olarak ameliyata alan yok!'' William konuyu değiştirdiğinde sırıtarak ona baktım. Göz kırpıp Lou'ya döndü. ''Beni ameliyatına alır mısın?''

''Kafayı yemiş olmam lazım.'' Lou sandalyesini ondan uzaklaştırdı. William kaçık bir insandı. Yetenekli olduğu kadar dik kafalıydı. Ameliyathanede uzman olan doktorun yaptığının yanlış olduğunu düşünüyorsa hastaya müdahale ederdi. Bu doğru değildi. Şimdi sadece acilde takılmaktan ileriye gidemiyordu. ''Siz ikiniz çok iyi bir ameliyat başarmışsınız. .hele Athan'ın başarısı, hastane seni konuşuyor. Tebrikler stajer!''

''Teşekkürler profesörüm! Tek değildim Aabha'da yanımdaydı.'' Başımla Aabha'yı gösterdim. Uzun süredir sessizdi. Biraz önce okyanuslar ötesindeki kıza söylediği laflara katılmadığım için kızgın olamazdı. Kızgınsa umurumda değildi. Haksızdı.

''İyi iş çocuklar.'' Lou sözü fazla uzatmadı. Genç yaşına rağmen olgundu. William'ın ona asılması hiçbir zaman işe yaramayacaktı. Aabha ağzında bir şeyler geveledi. Kimse anlamadı. Kimse sormadı.

''Athan! Athan!'' ortamı bozan ismimin seslenilmesiydi. Arkamı döndüğümde hastaneden çıkıp bize doğru koşan arkadaşıma baktım. Beyaz önlüğü biraz daha hızlı koşsa düşecekti üzerinden. Zorla yanıma masanın önünde durduğunda sadece bakakaldım. Nasıl bir tepki vermem gerektiğini bilmiyordum. ''Athan!... Acil... Acil...'' derken hızla ayağa kalktım. Cümlenin devamını dinlemeden koşmaya başladım. Acile gitmem gerektiğini anlayacak kadarını söylemişti. O da bana yetişip beraber koşarken etrafımızdaki bize bakan insanları umursamadık. Acil koridoruna döndüğümde kalabalık yüzünden yavaşladım. Bu kalabalığın sebebi kesinlikle sıradan bir vaka görmeyeceğim anlamına geliyordu.

''Hey, dostum bu da ne böyle!'' William arkamdan nefes nefese durup benimle kalabalığa bakarken omuz silktim. Ben de bilmiyordum.

''Orada duracak mısınız yoksa cerrah adayı olduğunuzu hatırlayacak mısınız?'' Richie önce omuzuma çarpıp kalabalığın arasına daldı sonra Lou onu takip. Kendi toparlayıp hocalarımın peşine takıldım.