52. Bölüm

5.3K 399 25
                                    

Athan:

Hastahaneye gitmek için evden çıkarken kararsız kalmıştım. Arabayı mı tercih etmeliydim, motorsikleti mi? Nefesimi bıkkın şekilde dışarı üfledim. Dün gece Micheal Greenwood'un tepkisi beklediğim gibi olmamıştı. 

''Haber verdiğiniz için teşekkür ederim sizi daha fazla dinleyemeceğim. Vaktiniz doldu, iyi günler dilerim.'' dedikten sonra telefonu kapatmıştı. Sesindeki sıradanlığı kulaklarımdan silemiyordum. Ben bir çocuğun babası olmamıştım ama sevdiklerimin ölümünü tatmıştım. Hepsinin ölmeden önce yanlarında olmak isterdim. Rosalinda güçlü bir kadındı ama bu gireceği ameliyatın risklerini azaltmıyordu. Kaskımı aldım. Sokak kapısından çıktım. Rosalindayı görmeliydim. Kapıyı kilitlemek için anahtarı deliğe takıp çevirdiğimde ağlama sesi dikkatimi dağıttı. Anahtarı cebime koyup ağlama sesine döndüm. 

''Ashle?'' kapının önüne çökmüş ağlayan Ashle'ye doğru yaklaştım. Eşyaları kapının önüne dağılmıştı. Elinde tuttuğu anahtara bakıyordu. Bakışlarını bana çevirdiğinde şiş ve kızarmış gözlerini gördüm. ''Ne oldu?'' kaskı ve çantamı yere bırakıp etraftaki eşyalarını topladım. t cetveli, proje tüpü, laptop çantası, kol çantasını toplayıp iyice yanına yaklaştım. 

''Soruşturma açıldı Athan! Greenwood'lar beni mahvedecek. Suç bizim değil! Sadece...'' burnunu çekti ve kafasını geriye yasladı. ''Nereden bilebilirdik usb virüslü olduğunu ve bu amaç için kullanıldığını.'' Hıçkırdığını tutamadığın da bakışlarımı kaçırdım. Elindeki anahtarı alıp dairesinin kapısını açtım. Eşyalarını iç tarafa koyup Ashle'nin koluna girdim. Yerden kalkmasına yardım ettim. O ayakkabısını çıkarmak için hamle yapınca ona baktım. ''Ayakkabılarımı çıkarınca ev daha temiz oluyor.'' dediğinde güldüm. Apartmandaki kask ve çantamı alıp geri döndüm. Ayakkabımı çıkarıp kapıyı kapattım. 

''Kahve ister misin?'' soruma kafasını salladığında mutfağına ilerledim. Peşimden geldi. Sandalyeye otururken bir yandan ona bakıyordum. Dün gece alkolden dağılmış bir Ashle vardı ama şuan... Kahve makinesini çalıştırıp ona döndüm. Gayet iş ahlakına uygun giyinmişti. Çalıştığı yer ve konuma uygundu. Yani işe gitmişti. Saçını güzelce yapmış ama makyajı ağlamaktan akmıştı. Saate baktığımda öğleden sonra birdi. Birazcık vakit ayıra bilirdim. ''Olanları anlatmak ister misin yoksa...'' 

''Suçumuz yok! Sadece 5 kişi çalışıyoruz. Bugüne kadar mükemmel işler yaptık. Şimdi...'' yanındaki masadan peçete alıp akan burnunu sildi. Kendini toparlamak için birkaç kez arka arkaya nefes alıp verdi. ''Biz çok büyük bir alan değiliz. Merkez burası değil, merkeze göndermeden önce ülkenin koşullarını, havasını, toprağını, suyunu aklına geliyorsa politik olaylar bile dahil buna göre projeler üretip merkeze gönderiyoruz. Bu tüm dünyadaki Greenwood şirketine bağlı kurumlarda bu yapılır. Onlar dünyanın her yerindeler sadece isimleri değişik. Bu yolla protestolara önlem alıyorlar bir ürün protesto edilirken diğeri bilinmiyor. Para tek eline geçiyormuş gibi gözükmüyor. Her bir ürün kalitesi ve fiyatı değiştirilerek alıcı skalasına göre pazarlanıyor. Saymakla bitmeyecek taktikler. İşte silah sektöründe de bunu yapıyorlar. Her ülkenin ihtiyacı farklı, bazı ülkeler iç huzur için zararsız veya zarar oranı düşük silah ararken diğeri iç savaşta kullanmak için istiyor. Skala çok geniş. Athan... Ben bu işi almak için tüm üniversite hayatımı inek gibi önüme bakıp aksiyon yaşamadım! Eğer güvenlerini kazanmasaydım hayalimi gerçekleştiremezdim. Şimdi... Bizim bulunduğumuz kata herkes giremez. Tüm bina Greenwood şirketine ait ama bizim katımız özel. Bir hafta önce biri geldi. Sarışın, mavi gözlü, uzun boylu aşırı yakışıklı biriydi. Yanında iki tane koruması vardı. Giyinişi baştan aşağı zenginlik kokuyordu. Şaşırıp yanlış kata geldiğini düşündük ve telaşla onu göndermeye çalıştık. Rosalinda'nın onu gönderdiğini ve özel projeyi istediğini söyledi. İnanmadık güvenliği çağırdık ama güvenlik geldiğinde onun özel misafir olduğunu bir şey yapamayacağını söyledi. Sonra Rosalinda'yı aradı ve telefonu hoparlöre verdi. Hepimiz Rosalinda'yı tanıyoruz sesini biliyoruz... Yemin ederim Rosalinda'ydı. O projeyi siteyen Rosalinda'ydı!'' tekrar ağlamaya başladığında kahve makinesi olduğuna dair ses çıkarmaya başladı. bir fincana kahve doldurup Ashle'ye verdim.

Eva; Gelecek UmutturHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin