(Yazardan)
Kahvaltı için Hande'yi evine davet etti Yaren. Kahvaltı faslından sonra salondaki koltuklara yerleştiler. Biraz orada sohbet ettiler. Aradan geçen bir saatin ardından sessizliğe büründü Hande.
Psikologla birlikte aldığı notları okuyordu. Yaren ise bir kenarda telefonuyla oyalanıyordu. Televizyon açıktı ama ne Hande izliyordu ne de Yaren izliyordu. Reklamda bir anda yükselen ses dikkatini ekrana vermesini sağladı. Baktı Hande kafasını bile kaldırmıyor, kumandayı eline alıp televizyonu kapattı. Telefonu koltukta rastgele bir noktaya bıraktı.
"Öğrencilik yıllarına geri mi döndün kızım?"
Hande sesini çıkarmadı. Onun kendisini duyduğundan bile şüpheliydi Yaren. Kollarını sallayarak dikkati üstüne çekmek istedi.
"Hey! Hande buraya bak, dön bana bebeğim."
Gülerek ona sövdü Hande. Yaren pis pis sırıtmaya başladı.
"İşte şimdi buradasın... Kızım sen kafayı manifestolarla falan bozdun he, ben sana söyleyeyim."
"Geç bakalım dalganı," dedi Hande sırıtarak. Gözlerini yeniden önündeki notlara çevirdi. Yaren ise başını sallayarak koltuktan kalktı.
"Gerçekten benim için çok faydalı oluyor hatta annemler için de faydalı bence. Ailecek etkisini iyi anlamda yaşıyoruz. Mental olarak eskisi kadar çabuk kırılmıyorum. Özellikle işimde çok yararını görüyorum."
"Biliyorum bebeğim," dedi Yaren samimiyetle.
"Sen bir yandan, Zehra bir yandan... Mental güçlendirme çalışmalarına son gaz devam ediyorsunuz... Geçen senin paylaştığın sayfalardan bir tanesini onun da takip ettiğini gördüm."
"Evet. Sayfayı o önermişti. Çok güzel şeyler paylaşılıyor. Benim çalışmalarımla da uyumlu," dedi Hande. Bugün hayatının en sakin ve huzurlu günlerinden birini yaşıyordu. Sabahtan beri her şeye yumuşak sesle cevap veriyor, öyle konuşuyordu. Yaren ise sıkıntıdan patlamak üzere olduğu için fazlasıyla hareketli günündeydi.
"Akşam kalabalık bir ekip olarak buluşacağız. Sen de geleceksin değil mi?" diye sordu Yaren. Hande'nin de gelmesini istiyordu. Kaç gündür doğru düzgün zaman geçiremiyorlardı. İkisinin de farklı farklı programları olmasına alışkın olsalar da bu aralar sıklığının artması canlarını sıkmıyor değildi.
Başta kabul edecek gibi olsa da 'hayır' anlamında bir ses çıkardı Hande. Kaşlarını yukarı kaldırarak ona bakmaya başladı Yaren.
"Neden?"
"Akşam başka bir işim var. Daha doğrusu başka bir planım var."
"Kiminle olduğunu sorabilir miyim?" derken yüzünde oluşan manalı ifade oluştu.
Dil çıkardı Hande. Dilini üst ve alt dişleri arasında sıkıştırıp pis pis gülmeye başladı. Notları sağındaki boş kısma kaydırdı.
"Lan!" diyerek arkadaşının dizine vurdu Yaren. Hande'nin romantik bir randevusu olduğunu düşünerek yanılıyordu.
"Buradan romantik ya da fesat bir anlam mı çıkarmalı mıyım?"
"Hayır," diyerek onu ayaklarıyla itti Hande. Kıkır kıkır güldü. Uzun saçlarını geriye attı. Başını koltuğun üst kısmına iyice yasladı.
"Milli takımdan kızlarla buluşacağız. Cansu'yla ortak bir arkadaşımızın doğum günü var. Çocuğu birkaçımız tanıyoruz ve davetliyiz. Birlikte eğleneceğiz."
