Merhaba. Umarım keyifler yerindedir. İyi bayramlar, iyi okumalar diyerek sizi bölümle baş başa bırakıyorum. 🥰
(Yazardan)
Dün akşam Hande'yle yaptığı telefon konuşmasında bir yere gideceklerini öğrenmişti Zehra. Hande nereye gideceklerini söylemeyerek onu merakta bırakmıştı. Nereye gideceklerini bilmediği gibi tahmin de edemiyordu Zehra. Sadece Hande'ye ayak uyduruyordu.
Şoför koltuğundaki sevgilisinin çenesinin altını okşamaya başladı. Gözlerini birkaç saniye onun yüzünde tuttu. Gülümsediği an beliren gamzelerine baktı. Kendisi de gülümsemeye başladı.
Hande'nin müzik listelerinden bir tanesini dinliyorlardı. Müzik sesi, birbirlerinin nefes alışlarını duyacak kadar kısık seviyedeydi.
"Bugün kalktığımdan beri üstümde bir yorgunluk var. Gece iyi uyudum aslında ama yorgunluğumu atamadım."
"Yine hangi gezegende bir hareket oldu acaba?" dedi Hande. Geçen gün Zehra'nın onunla paylaştığı detaylı burç yorumu aklına geldi. Samimi biçimde gülümseyerek sevgiline baktı. Zehra'nın da aklına aynı şey geldiği için güldüğüne emindi.
"Öyle deme ama bazen söyledikleri tutuyor."
"Eh bazen," dedi Hande. Gözlerini yoldan ayırmadan dudaklarını Zehra'nın yüzüne yaklaştırdı. Masum bir gülüşle yüzünü yaklaştırdı Zehra. Dudaklarına küçük, sevgi dolu bir öpücük kondurdu.
"Daha gidecek miyiz?" diye sordu Zehra. Sanki yol uzadıkça uzuyor gibi hissediyordu. Belki de sabırsızlandığı için ona öyle geliyordu.
"Gideceğimiz yer merkezi sayılmaz. Biraz daha sabret," dedi Hande. Anlayışla başını salladı Zehra. Parmaklarını büküp dış tarafıyla Hande'nin tenini okşamaya devam etti. Başını koltuğa yasladı. Gözlerini yumdu.
Zehra'nın eli gevşeyince dönüp ona baktı Hande. Sevgilisinin elini tutarak kenara indirdi. Parmaklarını onunkilere kenetledi. Beş dakikaya kalmadan orada olacaklardı. Sevgilisinin uykusunu bölmek istemese de buna mecburdu.
Ağaçlı yoldan giderken gördüğü manzarayla gülümsedi Hande. Kalbi heyecanla çarpmaya başladı. Zehra'nın tepkisini çok merak ediyordu.
Arabayı durdurdu. "Zehra," dedi oldukça yumuşak bir tonda. Zehra'dan tepki gelmedi.
"Canımın içi, güzel sevgilim."
Dudakları yukarı kıvrılınca onun uyandığını anladı Hande. Göz kapakları yukarı kalkıp yerini Hande'nin çok sevdiği yeşillere bıraktı. Başını ona yaklaştırıp burnunun ucundan öptü Hande. Bu tatlı hareketleriyle Zehra'nın ruhunu okşamayı başarıyordu.
"Geldik," deyip gözleriyle karşı tarafı işaret etti. Zehra başını çevirdiğinde modern ve iki katlı bir orman evi gördü.
"Buraya niye geldik?" diye sormadı. Nasıl olsa birazdan öğrenecekti.
Emniyet kemerlerini çıkardılar. Aynı anda arabadan indiler. Heyecanının daha da arttığını hissetti Hande. Tüm dişlerini göstermek istercesine sırıtıyordu.
Beraber birkaç adım attılar. Evin kapısına yaklaştıklarında durdu Hande. Zehra da ona ayak uydurdu.
"Aklındaki soruyu, merakını tahmin ediyorum."
Parlayan gözlerini eve çevirdi. Heyecanı istemsizce sesine yansıyordu.
"Bir arkadaşım aracılığıyla bu evi satın aldım."
