Elinde hoparlörü tutarak bir kenarda Zehra'nın ayağa kalkmasını bekliyordu Hande. Takımdakiler yavaş yavaş hazırlanıp onları bekleyen otobüse gidiyorlardı.
Şarkı kapandığı an dönüp arkasına baktı Zehra. Brezilya'ya karşı önemli bir galibiyet almışlardı. Her ne kadar keyiflenseler de Hande'nin buruk bir yüz ifadesi vardı. Tıpkı bundan önceki günlerde Zehra'nın ara ara yakaladığı gibi bir ifade.
Şöyle bir etrafa bakındı Zehra. Şu an yalnız olduklarını fark etti.
"O güzel yüzün böyle düşmesin ama Hande," dedi Zehra içten bir sesle. Gözlerini yeşil gözlere kaldırdı Hande. Oturduğu yerden kalktı.
"Gidelim mi?" diye sordu. Aslında Zehra'yı duymuştu fakat ona karşılığı böyle vermeyi tercih etmişti.
Maç esnasında küçük bir sakatlık yaşadı Zehra. Ayakta fazla kalmaması gerekiyordu. Onu sabırla beklese de artık gitmeleri gerektiğini düşünüyordu Hande.
"Çok güzel maçtı. İyi iş çıkardık," dedi Zehra. Sohbet etmeye çalışıyordu. Hande ise pek sohbet havasında değildi. Şu an aklındaki en büyük düşünce ise Zehra'ydı.
"Evet. Herkesin emeklerine sağlık," diye karşılık verdi. Kapıdan çıktılar. Koridoru yürümeye başladılar. Hande hemen Zehra'nın arkasından dolanıp kolunu beline attı. Zehra ise kolunu omzuna attı.
"Sen gerçekten iyisin değil mi?"
"İyiyim de bastıkça bileğim acıyor."
"Bir an önce otobüse gidelim."
"Sen yine de yavaş ol," dedi Zehra gülümseyerek.
Benzer bir gülümseme sundu ona Hande. "Merak etme," dedi. Elbette hızlı yürüyerek Zehra'nın acısını ikiye katlayacak hali yoktu.
İç çekti Zehra. "İyi olacağız Hande," dedi.
"Hepimizin inişleri oluyor, performansımız düşüyor ama sonrasına daha güçlü çıkıyoruz, toparlanıyoruz. Kendine inanmaya devam et. Sen bizim için önemlisin."
Hande utangaç bir ifadeyle başını biraz eğdi. Zehra'yı sabaha kadar dinleyebilirdi. Ses tonu ve dile getirme tarzıyla Hande'ye çok güven veriyordu.
"Benim için çok önemlisin," diyerek son noktayı koydu Zehra. Nabzı yükselirken keyfinin de fazlasıyla yerinin geldiğini hissetti Hande.
İleride bir kişinin onları videoya aldığını fark ettiler. Aynı anda gülümsediler. Hande önüne bakarken Zehra video çeken görevliye baktı. Selam verir gibi elini yukarı kaldırdı. Bu kez dişlerini ortaya çıkaracak biçimde gülümsedi Hande. Videoyu çeken kişiye o da baktı. Bir saniye sonra önüne döndü. Birinin arkalarından seslenmesiyle Zehra o yöne baktı. Yürümeye devam ediyorlardı.
Dışarıda onları bekleyen kalabalık bir taraftar grubu vardı. Taylandlı voleybol severler, kızlar ülkeye adım attıkları ilk dakikadan beri onlara çok büyük bir ilgi ve sevgiyle yaklaşıyorlardı.
Kolunu bir anlığına kaldırıp tekrar Hande'nin omzuna koydu Zehra. Zaten yakın değiller gibi daha da yakınlaştı.
Hayranlarının çığlık atmalarına güldüler bu kez. Gerçekten sevildiklerini hissediyorlardı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
