Selam! Kalkış için hazırlanın. 😄 Keyifli okumalar dilerim. ❤️
(Yazardan)
Sabahtan beri sosyal medyadan ayrı, arkadaşlarından ayrı övgüler duyuyordu Hande. Düğün için yaptığı kombin çok beğenilmişti.
İzmir'e kendi arabasıyla, diğerlerinden ayrı gelmişti Hande. Normalde zamandan tasarruf olsun diye uçakla gelebilirdi ama bu kez kafasına böyle esmişti. Diğer kızlar da düğün yerine geldiler. Düğüne katılan kızlar sanki uzun zamandır görüşmüyor gibi hevesle sohbet ediyorlardı.
Elif'in onu bileğinden kavrayıp çekiştirmesiyle birlikte Kübra'yla sohbetine ara vermek durumunda kaldı Hande.
"Nereye gidiyoruz?" diye sordu gülerek.
"Gelini görmeye tabii ki ama önce gelin odasını bir bulalım."
"Birazdan burada olurlar zaten," dedi Hande fakat boşa. Elif, arkadaşının bileğini serbest bıraktı. El çantasından telefonunu çıkardı. Odaya kamerayla dalacak gibi bir hali vardı. Başını sağa sola sallayarak güldü Hande. Gülüşünü odanın içindekiler duydu. Kapıya iki kez vurup açtı Hande. Elif'in önden girmesi için kenara çekildi. İlkin koştura koştura arkadaşlarının arkasından geldi.
"Sürpriz!" dediler.
"Güzeller güzeli gelini görmeye geldik," dedi Hande kibarca. Ayça mutlulukla gülümsedi. Elif'in telefon kamerasına el salladı. Hande'nin gözleri, biraz ileride, balkon kısmında fotoğraf çekiminde olan Zehra'ya kaydı. Yanındaki kıza bir şeyler söyleyip içeri geri döndü Zehra. Arkadaşlarının sesini duymuştu.
Ayça'ya sarıldı Hande. Gözlerini Zehra'dan çekti. Küçük bir sarılma faslından sonra içten bir sohbete başladılar. Herkesin keyfi fazlasıyla yerindeydi.
"Kızlar, kimler şampanya ister?" diye sordu Zehra.
"Erken başlıyoruz," dedi İlkin.
Boş kadehi Zehra'ya doğru uzattı Hande. Konuşurken sanki görmezden geliniyor gibi hissetti. Arkadaşları tarafından değil ama Zehra tarafından bir şeyler vardı sanki. Bu hissin çok saçma olduğu düşüncesinde karar kılınca kafasından atmak istedi. Haziranın başından bu yana Zehra'yla yaşadıkları anları düşündü. Çok yakın oldukları ama bir o kadar da uzak oldukları dakikalar bir bir gözlerinin önünden geçti.
Benchte yan yana otururken Zehra'nın ona elini uzattığı ve hemen Hande'nin karşılık verdiği, el ele tutuştukları o saniyelik anda biraz kalmak istedi. Gülümsedi.
Zehra tarafından, doğum gününün otobüste, antrenmanda, maç sonunda kutlandığı dakikalar yüzüne daha büyük bir gülümseme yerleşmesini sağladı. Maç sonu çember oluşturarak sevinirlerken kendini tutamayıp direkt Zehra'ya gittiğini hatırladı. Zehra onun kendisine doğru yaklaştığını görünce büyük bir gülümsemeyle karşılamış, kolunu ince beline dolamıştı.
"Handan nereye dalıp gittin? Gittiğin yerlerden neler getirdin canım?" dedi Ayça gülerek. Hande kadehi havaya kaldırdı.
"Mutluluğuna içiyorum Ayçacığım," dedi. Kadeh tokuşturdular. Orada bunu yemeyen tek kişi vardı, o da Zehra'ydı. Hande'nin ortamdaki sohbetten farklı düşüncelere daldığına ama kendini açmak istemediği için lafı çevirdiğine emindi.
Kulağına fısıldamak için Hande'nin yanına geçti.
"Öncelikle söylemeliyim ki çok şıksınız Hande Hanım."
"Teşekkürler Zehra Hanım."
Yüzüne bakamadı Hande. Bakarsam ağlamaya başlarım düşüncesi zihnini ve kalbini meşgul ediyordu. Az önce, milli takım sezonundan kafasında döndürdüğü anılar onu duygusallığa itmişti.
