YERLE GÖK ARASINDA

AKŞAM YEMEĞİ

"Bunu bana nasıl anlatmazsın Ada?!"

Korkuyla alt dudağımı dişlerimin arasına almış yüzüne bakarken ne diyeceğimi seçmeye çalışıyordum. Abin beni yoldan çıkardı. Hayır, ben abini yoldan çıkardım. Ya da şey, biz birbirimizi yoldan çıkardık. Of!

"Yani sen ve Orhan abi mi? Ne alaka? Hangi ara?"

He sen onu diyorsun. Bacaklarımın bağı çözülmüş gibi hissetmiştim. Hemen yanımdaki duvara yaslanarak gözlerimi kaçırdığımda doğruca önüme geçip beni kendince sorgulamaya devam etti.

"Şirkette mi tanıştınız? Bu sabah Yavuz abim ağzından kaçırmasa haberim bile olmayacaktı, neden anlatmıyorsun?"

Kaşlarımı çattım. "Ağzından kaçırmasa derken, başka kim öğrendi bunu?"

"Annem, babam ve ben. Kahvaltıya gelmişti, akşam Orhan abiyi yemeğe çağırdık da öyle işlerden laf ederken ağzından kaçırdı."

Gözlerim faltaşı gibi açılmıştı. Ne yani Zeynep teyze ve İlker amca da mı bundan haberdar olmuştu? Ben konuyu küçük tutup görüşmeyi kesmeyi düşünürken şimdi herkes benim Orhan'la bir ilişkiye hazırlandığımı mı sanıyordu? Sabah sabah moralim daha fazla bozulamazdı heralde.

"Anlat hadi, sabah attığın mesaj da neyin nesiydi? Eve gitmedin mi? Dün gece annen beni aradı, bizde olduğunu söyledim ona ama eğer olur da annemle konuşurlarsa yalanımız ortaya çıkar."

"Annemin bir de bunun için anneni rahatsız edeceğini sanmam. Merak etme."

Yüzündeki ifade sertleşti. "Merak ediyorum, dün gece neredeydin? Bana bir şeyler anlat ki seni savunabileyim Ada."

Ofladım. Abisinde olduğumu söyleyemezdim. "Orhan'daydım."

"Ne? Bu kadar hızlı mı?"

"Hayır düşündüğün gibi bir şey değil. Birlikte yemek yedik, tanışmaya çalışıyoruz. Sonra da bir bara gittik. Biraz fazla kaçırmışım. Sorun çıkmaması için beni evine götürdü. Zaten sonra da direkt sızmışım, sabah kalktığımda sağolsun kıyafetlerinden ödünç verdi."

Kıyafetlerden bahsettiğimde bakışları üzerimdekilerde gezinmeye başlamıştı. Giydiğim gömleğe bakarken "Bundan Yalçın abimde de var, sanırım şirket sahibi olunca otomatik olarak bu markadan giyinmeye başlıyorsun." demişti.

Hay ben sizin hafızanıza! Yavuz abiye yakalandığım gibi bir de Yağız'a yakalanırsam eğer utancımdan bu şehri terk edebilirdim.

"Yani sen ve Orhan abi ciddi ciddi görüşüyorsunuz öyle mi? Bu konuda ciddi misin? Bu bir tek bana mı garip geliyor?"

"Bilmiyorum." dedim ruhsuz ruhsuz. Orhan aklımın ucundan dahi geçmiyordu açıkcası, dün gece onunla konuşup sohbet etme fırsatını epey iyi değerlendirmiştim ama bu bana hiçbir şekilde heyecan vermemişti. Yalnızca bir tanıdık gibi hissettiriyordu. Arkadaş gibi.

"Bu akşam sen de yemeğe gelsene, hem madem Orhan abi konusunda kararsızsın bence sık sık görüşmenizde fayda var. Onu daha yakından tanırsan hakkındaki düşüncelerin de netleşir."

Düşüncelerim zaten netti de bu konuda Orhan'la özellikle konuşmak isterdim. Diğer herkese diyeceklerimden çok onunla adam akıllı bunun olmayacağını konuşmalıydım. Biraz daha adım onun adıyla anılırsa ve onunla yakıştırılırsam bunun felaketlere yol açabileceğini hissediyordum.

"Aslında iyi olabilirdi ama Zeynep teyzeye habersiz misafir olmayayım şimdi ben, boş ver."

"Ya kızım saçmalama, annem geleceğini duyarsa mutlu bile olur. Sonuçta o kadar erkeğin içinde onun laf döndürebileceği bir kızdan söz ediyoruz."