Sen Başkasın Yesari BxB

3.

Kafamı masaya koymuş uyumaya çalışıyordum. Ama nafile böyle bir sınıfta mümkünmü, kafamı kaldırıp etrafa baktım. Şuan fark etmiştim, Samet bugün hiç yanıma gelmemişti. Hatta sanki benden kaçıyor gibiydi.

Ders boştu, bende sıkıldığım için tuvalete gittim. Gittiğimde kabinlerden birine girip işimi hallettim, tam çıkıcakken Sametin sesini duydum ve çıkmadım. Dünki çocukla konuşuyordu

"Ben şimdi anlamadım aga. Noldu dün gece niye Barış'tan kaçıyorsun" Benden bahsediyorlardı

"Neyini anlamıyorsun Kerim! Dün gece evime biri girdi, adam bayağı uzundu beni sıkıştırıp tehtıt etti. Ama görsen karanlık olduğu için yüzünü göremedim ama ses tonundan sinirli olduğu belliydi. Adam ilk konuşurken gözleri mavi rengindeydi, ama sinirlenmeye başladığında kırmızı rengine döndü. Yemin ederim!" Çocuk alayla konuştu "Aga bence sen hayal görmüşsün"

"Hayal filan değildi! Adam bildiğin dedıkı 'eğer birdaha Barış'ın kılına dokunursan cesetini bulurlar' bende korktum tabi sesimi çıkarmadım. Sonra benden uzaklaşıp balkona gitti, peşinden balkona girdiğimde orda yoktu!" "O zaman balkondan atlamıştır"

Samet derin bi nefes aldı "Bilmiyorum. Ama bu Barışta bişeyler olduğu kesin" "Her neyse birdaha yanaşmazsın olur biter"

Duyduklarıma inanamıyordum. Kim benim için böyle bişey yapardıki. Aklıma Efe geldi, ama Efe deil Sametin evini onun adını bile bilmiyordu. 'Acaba kimdi' diye düşünmeden edemedim.

Sametler çıkınca hızla kabinden çıkıp elimi yüzümü yıkadım. Sınıfa gittiğimde sınıfın yarısı burda diğer yarısı bahçedeydi. Sırama geçip çantamdaki poşeti çıkardım, içinde dün Efe'nin verdiği kıyafetler vardı. Bugün geri verip tekrar teşekkür edicektim.

Zilin çalmasıyla sınıftan çıktım. 12/D sınıfını aramaya başladım. En sonunda buldum, içeri baktığımda Efe orda arkadaşlarıyla konuşuyordu.

"Efe!" Seslendiğimde kafasını çevirip bana baktı. Beni görünce gülümseyerek gel işareti, sesimi çıkarmadan yanına gittim.

"Dün için teşekkür ederim tekrardan. Al kıyafetlerin, yıkayıp getirdim" Efe poşete baktı "Teşekküre gerek yok, kim olsa aynısını yapardı. Getirmek içinde acele etmene gerek yoktu"

Kafamı salladım "Olsun, unutkan bir insanım ve eğer bugün getirmesem unuturdum" Gülerek poşeti aldı "Gel sende otur sohbet ederiz"

Kafamı olumsuz anlamda salladım "Yok gerek yok, ben sınıfa gidiyim" Efe tereddütle bana baktı "Bi sıkıntı yok diğil mi?" "Hayır yok merak etme"

Tekrar gülümsedi bende gülümsedim ve el sallayarak sınıftan çıktım.

Kendi sınıfıma girdiğimde Samette ordaydı. Bi süre bana baktı sonra önüne dönerek konuşmaya devam etti. Bende yapıcak bişeyim olmadığı için kafamı masaya koyup yattım.

-
-
-

Eve girdiğimde annemin gülümsemesi beni karşıladı "Hoş geldin oğlum" Gülümsedim "Hoş buldum anne" Ufak bi sarılma faslından sonra odama doğru giderken annem beni durdurdu

"Barış? Nereye kuzum. Uzun zamandır bizimle hiç konuşmuyorsun" Sıkıntılı bir nefes verdim. "Ne konuşayım ki anne? Okula gidiyorum geliyorum başka bişey yapmıyorumki. Hep aynı şeyler"

Annem imalı bi bakış atarak konuştu. "Bi kız arkadaşın filandamı yok yanı" Gözlerim büyüdü "Yok anne. Daha neler, ne işim olcak" Annem yalancı bir sinirle kaşlarını çattı "Ee oğlum büyüdün artık. Belki vardır diye düşündüm"

Gülümsedim "Yok annem, olmasınıda istemiyorum. İzninle odamdayım"

Annem kafasını salladı bende hızla odama gittim. İçeri girip kapıyı örttüp çantamı yere koydum, cama baktığımda Fırat ordaydı. Gülümseyerek camı açtım

"Ben geldim. Bugün neler öğrendim bilemezsin" Aynı ifadeyle bana bakıyordu. "Bugün Samet sürekli benden kaçıyordu. Nedenide biri onu dün gece evine girip tehtıt etmiş, anlatırken ne diyordu biliyormusun 'ilk başta gözleri mavi rengindeydi ama sinirlenince kırmızıya döndü' çok garip değilmi. Acaba beni bu kadar önemseyen kişi kim? Birde gözleri kırmızıya dönüyormuş bence adam nasıl tehtıt etmişse korkudan öyle görmüş"

Gülerek anlatıyordum Fırat da beni dinliyordu "Eee Fırat bey sizde ne var ne yok. Hep ben mi konuşucam birazda sen konuş" Cevap gelmiceğini biliyordum. Ama yinede sormak iyi geliyordu, birden odamın kapısının açılmasıyla korkuyla arkamı döndüm.

Babam.

"O NE LAN!" Fırata bakarak konuştu. Fırat hâlâ bi babama bi bana bakıyordu. Babam kapının dışından bir sopa aldı

Gözlerim büyüdü "BABA DUR NAPIYORSUN!" Babam beni ittirdi. "ÇEKİL ÖNÜMDEN ŞU YARATIĞI ÖLDÜRÜCEM!"

Babam Fırata hücum edince onu iterek camı kapattım. Fırat babamın sopayla geldiğini görünce hızla gitmişti.

"APTALMISIN ÇOCUK! KAFAN KADAR YARASAYLA DURUYORSUN BURDA!" Sinirle konuştum "SENİ İLGİLENDİRİRMİ!? SANANE!"

Konuşmamla yüzüme tokat yemem bir olmuştu. Yanağımı tutarak babama baktım "Ucubesin Barış Yesari! Aptal bir ucubesin ve senin baban olduğum için utanıyorum!"

Sinirle odadan çıkarken onun dediklerini umursamıyordum. Aklımda olan tek şey Fıratdı, 'ya birdaha gelmezse' diye düşündüm. Ben onsuz ne yapardım...

-
-
-

Gözümü büyük bi gürültüyle açtım. İçerden eşya devrilmesi sesleri geliyordu, babam gittikten sonra saatlerce Fıratı beklemiştim ama gelmemişti ve en son uyuya kalmıştım

Hızla yatağımdan çıkarak salona gittim, babam anneme bağırıyordu ve birkaç eşyayı devirmişti. Beni görünce anneme beni göstererek konuştu

"Al bak! Bu çocuğuda kendin gibi ucube yaptın!" Annem sinirle bağırdı "Ne yapsaydım! Senin gibi bir canavarmı olsaydı! Senin gibi insanlara zulümmü etseydi!"

Babam tam elini kaldırmış anneme vuracakken araya girip annemi korudum. Karşılık olarakta sırtıma bir yumruk yemiştim. Ben acıyla belimi tutarken babam salondan çıkmıştı, annem de korkuyla bana bakıyordu

"Oğlum! Çok özür dilerim. Sen neden araya girdin" Sinirle konuştum "Ne yapsaydım sana vurucaktı. Seyircimi olsaydım!" Hızla ayağı kalktım

"Gel bugün beraber yatalım annem" Annem gülümseyerek konuştu "Ama sen kocaman oldun, sığarmıyız" Omuz silktim "Sığarız bi şekilde"

Annemin cevabını beklemeden onu kolundan çekiştirip odama götürdüm. Yatğa uzandım, oda yanıma uzandı. Kafamı kolunun üstüne koydum, saçlarımla oynamaya başladı ve buda uykuya dalmama yetti...

-
-
-

Barışın babasına sinir oldum.

-Bittimi dayı?

+bitti yeğen ;)