Sen Başkasın Yesari BxB

27.

-
-
-

-Fırat'tan-

Kollarımın arasındaki bedene daha çok sarıldım. 3 yıl önce bir insanın kollarında hızur bulacağımı söyleseydiniz size gülerdim. Ama şuan kollarımın arasındaki beden bana huzur veriyordu.

Kaçıncı defa yaptığımı bilmeden kafamı saçlarına gömüp kokusunu içime çekerek öptüm. O ise hâlâ bebek gibi uykusuna devam ediyordu.

Kafamı saçlarından çekip yüzüne baktım. Kafasını kolumun üstüne koymuştu. Bu yüzden de yanağı ve dudağı büzülmüş, tatlı bir görüntü oluşturmuştu.

Her ne kadar öpmek istesemde şuanlık yeri olmadığının farkındaydım.

Hem bundan sonra hep öpebilcektim diğil mi? "Yavrum" "Hmh?"

Barışın tepkisiyle güldüm. "Ben içeri gidiyorum. Birşey olursa seslen tamam mı?" Uykulu halde kafasını salladığında dikkatlice kolumu kafasının altından çıkardım. Sonrasında ayaklandım.

Hâlâ rüyanın etkisindeyim. Cidden korkuyordum. Mert'in Barışa bulaşması istiyebilceğim son şey bile değildi.

Odadan çıkıp mutfağa ilerledim. Mutfağa girince Özgür yeşillik doğruyordu.

"Günaydın" Gözünü yeşilliklerden çekip bana baktı. "Uyandın demek uykucu. Ne o hasret gideremedin mi bir türlü?"

Şuan ne ona cevap verecek nede Efe'nin nerde olduğunu sorgulayabilcektim. Vücudumu korku sarmıştı bir kere.

Özgür ona cevap vermediğimde bir terslik olduğunu anlamış olmalıki anında sorguya çekti. "Fırat? Noldu? Kötü bi durum mu var?"

Sandalyeye oturdum ve derin bir nefes alarak ona baktım. "Gece rüyamda Mert'i gördüm."

Anında elindeki bıçağı bırakıp tamamen bana döndü. Şaşkınlığı yüzünden anlaşılıyordu. "Ne yaparken gördün?"

Tereddütte gibi sorduğunda aklıma gelen görüntüyle korkum daha çok arttı. Gözlerim doluyordu.

"Barışı öldürür-..." Cümlemi tamamlayamadım. Dudaklarım bile titriyordu. Kafamı eğip gözyaşlarımı saklamaya çalıştım.

Özgür ilk başta bu halime afalladı. Sonra anında önümde eğildi ve ona bakmamı sağladı.

"Fırat, tamam bak sadece rüya. Mert Barışı öğrenmeyecek" Gözlerim yaşlı ona baktığımda ayaklanarak bana sarıldı.

"Özgür çok korkuyorum. Ya Mert öğrenirse, ya Barışa zarar verirde ben onu koruyamazsam!"

Özgür sırtımı sıvazlarken konuştu "Tamam, sakin. Bak Mert Barışı öğrenmedi. Barış yanında, şuan aynı açtı altındasınız. Tamam mı? Hem bak Barış seni böyle görse üzülür. Üzülmesini istiyormusun?"

Kafamı olumsuz anlamda salladım.

"O zaman sakinleş. Bak herşey yolunda. Bir rüya için huzursuzluğa gerek yok" Kafamı sallayıp ondan ayrıldım. Gözlerimi silip tekrar ona baktım

"Efe nerde?" Normale döndüğümü anlayınca gülümsedi "Murat abiyle markete gitti. Barışa çiğ köfte yapıcaz malzeme alcaklardı"

Gülümsedim. "Barış çiğ köfteyi çok sever." "O yüzden yapıyoruz dangalak" Gülerek ayağı kalktım

"Benlik bir şey varmı?" Bana baktı. Bi süre bişeyler düşündü. Ardından hızla konuştu "Barışı mutfağa sokma. O kadarı yeter"

Gülerek kafamı salladım. "Tamam, ben o zaman Barışın yanındayım." "Ay koş hemen sevgilinin yanına"