Sen Başkasın Yesari BxB

4.

2 gün geçmişti. Babamın Fıratı görmesi ve ona saldırması üzerinden 2 gün geçmişti. Normalde her geldiğimde beni camdan karşılayan Fırat, 2 gündür ortada yoktu. Babam onu korkutmuş olmalıydı, hangi hayvan olsa korkardı tabi. Bende kendimi suçluyordum 'neden o kapıyı kitlemedimki' diye geçiriyordum içimden. Ama son pişmanlık fayda etmiyordu

Hocanın sesiyle kafamı kaldırdım, gözlerim ağlamaktan şişmiş yi. 2 gündür Fıratı göremiyor olmak bana çok fazla dokunmuştu

"Barış? İyimisin?" Hayır anlamında kafamı salladım. "İstersen bi tuvalete git, iyi gelir"

Teşekkür edip sınıftan çıktım. Böyle anlayışlı hocalar kaldığı için şanslıydım, tuvalete girip yüzüme soğuk şu çarptım. O sırada tesadüfen içeri Efe girdi

"Barış!? Noldu?" Hızla yanıma geldi. Ağladığım her halimden belliydi "Kim ağlattı seni?" O öyle diyince tekrar ağlamaya başladım, oda bana sarıldı.

"Bak ne oldu bilmiyorum. Ama eğer belki anlatırsan sana yardım edebilirim" Kafamı olumsuz anlamda salladım "Edemezsin." Kimse yardım edemezdi.

"Ne olduğunu anlatıcakmısın" Derin bir nefes aldım "Benim bi arkadaşım vardı. Tek ve en yakın arkadaşımdı. 2 gün önce babam yüzünden gitti, ve birdaha beni aramadı"

Tereddütle konuştu "Ee belki işi vardır" Kafamı salladım "Bu öyle değil, sürekli her gün. Hava nasıl olursa olsun beni beklerdi ve derdimi dinlerdi. Ama babam yüzünden 2 gündür yanıma gelmiyor"

Efe bir süre düşündü "Telefonu varmı? Veya evini biliyormusun" Hayır anlamında kafamı salladım. "Evinidemi bilmiyorsun? Kaç yıldır arkadaştınız"

Yutkundum. "2 3 yıl oluyor" Efe kaşlarını çattı "O zaman nasıl hiçbirşeyini bilmiyorsun?" Omuz silktim "Bizim arkadaşlığımız biraz garipti. Her gün okul çıkışı beni bekler ve her anlattığımı dinlerdi. Sonra ben eve gidince oda evine giderdi"

Efe kafasını salladı "Adı neydi?" "Fırat" Derin bir nefes aldı. "Bence biraz daha bekle, belki ailesel bir sıkıntısı vardır. Belki başka birşey vardır, hemen karaları bağlama. Tamamı"

Gülümseyerek kafamı salladım. "Hadi şimdi sınıfına git, hoca merak etmesin" "Tamam, beni dinlediğin için saol"

Gülümsedi "Ne demek her zaman. Arkadaşlar bunun için var diğil mi" Yutkunarak gülümsedim "Arkadaşlar bu günler için vardır." diyip tuvaletten çıktım.

Sınıfa gittiğimde hoca biraz daha iyi olduğuna ikna olmuştu ve yerime geçmeme izin vermişti.

Aklım Fıratdaydı. Acaba bişeymi oldu, başına bi işmi geldide kaç gündür gelmiyordu.

-
-
-

Ruhsuz bir şekilde eve girdim ve kimseye gözükmeden odama gittim. Bir ümit cama baktım, ama ne gelen vardı nede giden. İç çekerek perdeyi çektim ve üstümü değiştirip annemin yanına gittim. Salonda oturmuş çay içiyordu

Annem beni görünce gülümsedi "Aaa oğlum ne ara geldin?" Omuz silktim. "Az önce geldim" Yanına oturduğumda bana döndü. "Çay istermisin?" Kafamı olumsuz anlamda salladım. "Yok annem sen iç ben içmicem"

"İyi sen bilirsin" Dedi ve televizyona döndü. Huzurlu bir şekilde televizyon izliyorduk, tabi bu çok uzun sürmedi.

Kapı alıcaklı gibi çalınmaya başlayınca annem hızla kapıya koştu. Bende ayağı kalkıp gelen kişiye baktım, tabikide babamdı.

Sinirle içeri girdi. Üstü içki kokuyordu, belliki yine kumarhaneye gitmişti

Annem sinirle konuştu. "Sen yine mi kumar oynadın!?" Babam aynı öfkeyle karşılık verdi. "Sanane kadın! Benim param istediğimi yaparım!" "Senin paran öylemi? Benim altınlarımı bozarak aldığı para!"