Sen Başkasın Yesari BxB

24.

-
-
-

-Fırat'tan-

"Nerdesin Barış. Nerde."

Koltukta oturmuş bir ayağımla ritim tutuyordum. 3 gün olmuştu. Barış ne okula gitmiş, nede aramalarımıza cevap vermişti. Ne zaman arasak telefonu kapalıydı. Artık cidden endişeleniyorum.

Zaten başından beri endişelenmiyor muydum?

"Kim bilir şuan nerde ne yapıyor. Hayır telefonu niye kapalı!" Efe odada volta atarak konuşuyordu. Özgür benim yanımda oturmuş düşüncelere dalmıştı. Ne düşündüğünü az çok tahmin edebiliyordum.

Şuan Efenin evindeydik. Annesi bizi görünce ilk başta eve almayacaktı ama Efe bizi tanıtınca büyük bi mutlulukla içeri aldı.

Sanırım insanlara güvenemiyordu.

İşin ironisi biz insan değildik.

Yani yarı insanız o da ayrı konu.

Daha fazla dayanamayıp ayaklandım. Benim ayaklanmamla ikiside bana döndü.

"Yeter bu kadar. Ben Barışlara gidiyorum. Ne olacaksa olsun!" Gideceğim an Özgür kolumu tuttu.

"Saçmalama! Ya babası olcak o it evdeyse!" "O evdeyse daha kötü! Barışı onunla yanlzımı bırakıcam. Hem banane olsun olmasın ben o eve Barış için gidiyorum kimin be bok yaptığı umrumda değil!"

Efe ve Özgür birbirlerine baktı. Efe kafasını sallayınca Özgür bana döndü "Hadi gidelim"

Gülümsedim ve oradan çıktım. Onlarda peşinden geliyordu. Umarım Barışım babası evde değildir ve Barış ordadır!

-
-
-

"Hazırmısınız çalıyorum"

Efe elini kaldırmış kapıyı çalmaya hazırlanıyordu. Özgür bıkkınlıkla konuştu

"Bebeğim çal artık!" Efe Özgüre göz kırptı ve kapıyı çaldı. Bu ikisi ne ara sevgili oldu hiçbir şekilde haberim yok. Ama bunu düşünemem.

Şuan önceliğim Barış.

Efe kapıyı çaldıktan sonra ses gelmedi. Bidaha çaldı, yine cevap vermedi. Kaşlarımı çattım. Çoktan açılmış olması gerekiyordu.

"Barış! Benim Efe. Açarmısın kapıyı!" İçerden hiçbir şekilde ses gelmedi. Bu normal değildi. Nerdeydi bu çocuk! Evde olsaydı seslendiğimizde ayak sesini duyardık? Ama içerde hiçbir kıpırdama olmamıştı.

Efe bu sefer daha yüksek sesle kapıyı çaldı. Adeta tekmeledi. "Yavrum kapıyı kırsaydın. Ayıp ettin. Apartman inledi"

Özgür Efe'ye bakarken onlara döndüm. "Camdanmı girsem?" Efe kaşlarını çatarak bana baktı. "Saçmalama! Bekle bi dur!"

Efe tekrar sert bi şekilde kapıyı çalınca karşı dairenin kapısı açıldı. Üçümüz aynı anda arkamızı dönüp kapıyı açana baktık. Bi yaşlı teyze bize bakıyordu.

"Selmalaramı geldiniz evladım?" Efe anında atıldı "Evet teyzecim. Evde değiller mi? Kimse kapıyı açmadıda?"

Teyze hepimizi teker teker süzdü "Siz kimsiniz?" Bu sefer Özgür konuştu "Barışın arkadaşlarıyız. Kaç gündür kendisine ulaşamıyoruzda. Belki evdedir diye geldik ama kapıyı açan olmadı. Siz nerde olduğunu biliyormusunuz?"

Kadın üzüntüyle iç çekti. "Sizin haberiniz yokmu?" Kaşlarımı çattım. "Neyden? Yoksa Barışa bişey mi oldu!?"

Özgür kolundan tuttu "Fırat dur bi!" Kadına bakmaya devam ediyordum. Barışa bişey mi olmuştu!? Eğer olmuşsa kendimi asla affedemezdim!