Kristal Gül Serisi 7: Eclipse of the Wonderland

DEĞİŞİME UYANIŞ

Shiro gözlerini açtığında lüks bir odada, yumuşacık bir yatakta yatıyordu. Büyük kılıç, kapının yanında, duvara yaslanmış halde beklemekteydi.

Başında bekleyen Lyla'ya seslendi [Shiro: Lyla...]

[Lyla: Shiro!] Shiro'nun elini tuttu.

[Shiro: Ne zamandır uyuyorum?]

[Lyla: 3 gün oldu. Savaştan sonra bayıldın ve seni buraya getirdik. Bütün yaralarını iyileştirdim ama ilginç bir şey de fark ettim...]

[Shiro: Ne gibi?]

[Lyla: Seni buraya getirdiğimde çürüme belirtileri taşıyordun fakat ilerlemiyorlardı. İşleyişin şu kılıcı kuşandıktan sonra durduğuna emin gibiyim.]

[Shiro: Şimdi anlıyorum...] yataktan kalkıp kılıcın yüzeyine dokundu [Shiro: Onu ilk kuşandığımda hissettiklerim, önceki kullanıcılarının anılarıydı. Kılıç sahibinin aldığı yaraları sırtlanıyor. Bu yüzden bu kadar kötü durumda.]

[Lyla: Üstelik bedeninin insanlarınki gibi davrandığını varsayarsak, seni gerçekten sevmiş olmalı.]

[Shiro: İnsan gibi mi?] aynada kendisine baktı. Eskiden kansızlıktan soluk duran tenine can gelmişti adeta. Vücudundaki sıcaklığı ve damarlarında akan kanı hissedebiliyordu [Shiro: Bu...]

[Lyla: Kılıçla aynı malzemeden bir kalbe sahipsin. Toplama özelliklerini de yitirdiğini söyleyebilirim, yani artık parça değişimi yok.]

[Shiro: Artık ben de insanım...]

[Lyla: Sevindin mi?]

[Shiro: Sürekli bedeninde gezinen acı ve soğuktan kurtulmak sevindirmez mi? Sonunda yaşadığımı hissediyorum!]

[Lyla: Kendine daha çok dikkat etmen gerekecek.] Shiro'nun sıcacık ellerini tuttu [Lyla: Ben ve çocuğumuz için.]

[Shiro: Biliyorum.] etrafına bakındı [Shiro: Burası neresi bu arada?]

[Lyla: Kaledeyiz. Kral bize yan yana iki oda verdi, burada seninle ben kalırken yan odada Madeline ve Ostad kalıyor.]

[Shiro: Onlar nerede?]

[Lyla: Kaledeki işlere yardım ediyor olmaları lazım. Bir süre Ostad'a gözkulak olmasını istedim.]

[Shiro: Hmm, madem yalnızız...] ellerini Lyla'nın yüzünde gezdirdi [Shiro: Seni doya doya öpmek istiyorum.]

[Lyla: Ne bekliyorsun?] yavaşça ve içtenlikle öpüştüler.

Odanın kapısı büyük bir gümbürtüyle açıldı [Madeline: L- L- L- LYLA!] öpüşmeyi bırakan çifti görünce duraksadı [Madeline: Ah, Shiro uyanmış!]

[Lyla: Ne oldu Madeline? Ne bu patırtı?]

[Madeline: Ostad yok!]

[Lyla: Nasıl yok?!]

[Madeline: B- Bana yemek yapmaya yardım ediyordu ama sonra bir anda ortadan kayboldu!]

[Lyla: Onu en son gördüğün yere gidelim!]

[Shiro: Durun.]

[Madeline: Duramayız! Ya başına kötü bir şey gelirse! Koskocaman kalede onu nasıl bulacağız?!]

Ostad'ı Madeline'e arkadan yaklaşırken gördü ama çaktırmadı [Shiro: Öncelikle sakinleş ve olayı düzgünce anlat.] Ostad'a göz kırptı.

[Madeline: Tamam, peki. Yemek yapmak için aşçılara yardım ediyordum ve Ostad da yanımda malzemelere yardımcı oluyordu ve-] birden yukarı kalkan eteğini aşağı bastırdı [Madeline: Ayh!]

[Ostad: Haha! Poponu gödüm Madeline abla!] Shiro'nun yanına koştu ve yumruk tokuşturdular.

[Shiro: Aferin evlat.]

[Madeline: Bana oyun oynadınız!] yüzü kızarmıştı ve gözleri doluydu [Madeline: Hggghh...]

[Lyla: İyi misin Madeline..?]

[Madeline: Phahahaha!] gözündeki yaşı sildi gülerken [Madeline: Bunlar için daha küçüksün Ostad!] birden korkutucu bir ifadeyle Ostad'ın gözlerine baktı [Madeline: Bir daha yaparsan gülüp geçmeyeceğim.]

[Ostad: Hii!] tırsıp odanın diğer ucuna koştu.

[Madeline: Neyse, sorun çözüldüğüne göre ben işime döneyim.] odadan çıktı.

[Shiro: Kendini hiç fark ettirmemeni beğendim Ostad. Gizlenmeyi iyi beceriyorsun.]

[Ostad: Saol baba!]

[Lyla: Aç olmalısın Shiro, bir şeyler hazırlayayım.]

[Shiro: Çok iyi olur, teşekkür ederim.]

[Ostad: Baa da baa da!]

[Lyla: Büyük bey ve küçük bey için siparişler alındı.] Madeline'nin peşinden çıktı.

[Ostad: Baba.]

[Shiro: Hm?]

[Ostad: Size anne ve baba diyebilirim di mi?]

[Shiro: Elbette diyebilirsin. Sen bizim oğlumuz sayılırsın.]

[Ostad: Teşekkür ederim!] Shiro'ya sarıldı [Ostad: Benim hiç ailem omadı ve kimseye anne baba diyemedim. Diğer çocukları kıskanıdım hep.]

[Shiro: Merak etme artık biz varız.]