Ghosting လုပ်ခြင်းအား ခွင့်မပြု

Part 39 - How did you know?

ဖေယို့၏ အလုပ်လုပ်နိုင်စွမ်းမှာ သိသာထင်ရှားစွာ ယုံကြည်ကိုးစားနိုင်ဖွယ်ကောင်းလှသော်လည်း ထိုသက်လတ်ပိုင်း လူကြီး၏ စိတ်မပါလက်မပါ ပူပေါင်းမှုက အကူအညီမဖြစ်စေသည့်အပြင် သူ့ခြေထောက်အား တရွတ်တိုက်ဆွဲထားလေရာ ည၈နာရီနောက်ပိုင်းမှပင် အလုပ်ပြီးလေတော့သည်။ 

ဆောက်လုပ်ရေး လုပ်ငန်းခွင်မှာ မြို့လယ်နှင့် အတော်လေး လှမ်းကာ ကားဖြင့်ဆိုလျှင် နှစ်နာရီခန့်သွားရန် လိုအပ်လေသည်။ ၇နာရီ ဝန်းကျင်လောက်တွင် ကျိုးချင်ပေါ်မှာ အခြေအနေအား စုံစမ်းရန် ရောက်လာခဲ့ပြီး အလုပ်ဆင်းရန် ကြာဦးမည် ဖြစ်ကြောင်း တွေ့လိုက်ရသည်။ 

ထို့ကြောင့် သူသည် ညနက်ပိုင်းကြီး အသွားအပြန် လုပ်ရမည့် ကရိကထအား ရှောင်ရှားနိုင်ရန်အတွက် အနီးအနားရှိ ဟိုတယ် တစ်ခုတွင် ဘိုကင်ယူလိုက်လေသည်။ ကျိုးချင်ပိုင်သည် ရုံးခန်းအတွင်း၌ ကျောက်ချထိုင်ကာ ဖရိုဖရဲ ဖြစ်နေသည့် စာရင်းဇယားများ၊ စာရွက်စာတမ်းများအား ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းရခြင်းအား မကြိုက်နှစ်သက်ပါချေ။ ထိုအစား သူသည် အပြင်သို့ ထွက်ကာ ယောင်ပေပေ လုပ်ရန်ပင် ပို၍ အာသီဿ ပြင်းထန်လေသည်။ 

သူသည် ဟိုစပ်စပ် ဒီစပ်စပ် လူးလာခေါက်တုံ့သွားပြီး ပင်ပန်းလာချိန်တွင် စူပါမားကတ်အသေးစားလေး တစ်ခု၏ အရှေ့၌ ငုတ်တုတ်ကလေးထိုင်ကာ ပိုင်ရှင်ဖြစ်သူနှင့် စကားစမြည်ပြောနေသည်။ ဒီတစ်ညနေခင်း အတွင်းမှာပင် သူသည် ဝက်အူချောင်းကင် သုံးချောင်း စားပြီးပြီ ဖြစ်သည်။ 

ဖေယို့မှာ ဆောက်လုပ်ရေးဆိုက် အတွင်းမှ ထွက်လာသည့်အခါ စူပါမားကတ်ရှေ့ရှိ ပလတ်စတစ် ထိုင်ခုံလေးတွင် အကျအန နေရာယူကာ ဆိုင်ရှင်ဖြစ်သူနှင့် ရေပက်မဝင် စကားပြောနေသည့် ကျိုးချင်ပေါ်အား တွေ့လိုက်ရလေသည်။ သူ၏ လက်အတွင်း၌ မစားရသေးသည့် ငါးတို့ဖူး တုတ်ထိုးတစ်ချောင်းရှိနေကာ ဟင်းရည်မှာလဲ ထိုတုတ်ထိုးလေးထံမှ တစက်စက်ကျနေသည်။ 

"ကျိုးချင်ပေါ်"

ဖေယို့သည် ခေါ်သံပြုလိုက်သည်။ ကျိုးချင်ပေါ်မှာ ခဏတန့်သွားပြီးမှ အသံလာရာဘက်သို့ ခေါင်းလှည့်လာကာ ဖေယို့အား မျက်ဝန်းတောက်တောက်များဖြင့် လှမ်းကြည့်လာလေသည်။ သူသည် လက်အား စိတ်အားထက်သန်စွာ ဝှေ့ယမ်းပြလာကာ ဆိုင်ပိုင်ရှင်ဖြစ်သူအား နှုတ်ဆက်စကားဆိုလိုက်လေသည်။ ထို့နောက် ခြေလှမ်းကျဲကြီး သုံးလှမ်းဖြင့်ပင် ဖေယို့နားသို့ အရောက် ရောက်လာကာ စကားတစ်ခွန်းမှမဆိုပါဘဲ ထိုငါးတို့ဖူးချောင်းအား ကမ်းပေးလေသည်။