The Soulmate / Minsung

4. Bölüm

Jisung:

Okuldan eve daha yeni gelebilmiştim. Başım şişmişti ve nedense hiç olmadığım kadar sinirliydim. Belki de yine şu Ivan ayısı yüzündendi. Annem hakkında söylediklerini hâlâ unutmamıştım ve bu işi biraz zorluyor gibiydi.

Odama çıkıp çantayı yatağın üstüne attım ve dolaptan rahat bir kaç kıyafet çıkarttım. Derken kapının çaldığını fark edince oflayarak geri aşağı indim.

"Müsait de-"

Karşımda Minho'yu görünce şaşakalmıştım.

"Minho?! Ne için buradasın?! "

"Unuttun galiba, geleceğimi söylemiştim. "

"Söylemiştin ama bu kadar erken geleceğini söylememiştin... "

Çantasını hala taşıdığını görünce anladım.

"Sen okuldan direkt buraya mı geldin? Ayrıca adresi nereden bili-"

"O da bana kalsın değil mi? Neyse. "

İçeriye göz gezdirdi.

"İçeri geçmiyecek miyim?"

"İstemiyorsan git sen, ayıp mayıp falan diye de düşünme. "

"Yok hayır, gitmeyi düşünmüyorum. "

Ben çekilmeyince beni kenera ittirdi ve içeriye öylece girdi.

"Evin güzelmiş. "

"Sağol... "

Çantasını koltuğa bıraktıktan sonra o da oturdu.

"İşin mi vardı yoksa?"

"Hayır, sadece üstümü değiştirecektim."

"Git değiştir o zaman. "

"Tamam ama sen beni beklersin değil mi? "

"Neden? Ne için beklemeliyim?"

Dedi gülerek.

"Salaklaşma,ben yokken hiçbir şeye dokunma veya bir yere ayrılma diyorum. "

"Merak etme sen gelene kadar nefes dahi almayacağım. "

Göz devirerek yanından ayrıldım.

Minho:

Jisung gelene kadar bekledim, biraz sıkılsam da sonunda yanıma geldi.

"Eee niye gelmiştin ki sen? Okulda da soramadım. "

Biraz düşünüp bir bahane bulmaya çalıştım.Bulamayınca da bir şeyler uydurdum işte.

"Lavabo nerede? Ellerimi yıkamam lazım. "

Oflayarak tarif etti.

"İkinci kata çık, koridorun başındaki kapı. "

Zorla gülümseyip yanından ayrıldım. Tabiki amacım ellerimi yıkamak falan değildi. Hem sorduğu sorudan kaçmak, hemde evini dolaşmak istiyordum.

Yukarı çıkınca gördüğüm ilk odaya merakla girdim. Sanırım burası onun odasıydı. Havadar bir yer en azından. İçerisi aynı onun gibi kokuyordu. Zaten eve girdiğimde bu koku ile karşılaşmıştım. Tarif etmesi zordu ama Vanilya ve Ahududu'nun karışımı desem en iyi şekilde anlatmış olurum.

Dediğim gibi, eve girince direkt bu koku ile karşılaşmıştım ama bu oda daha yoğun kokuyordu. Etrafa kısa bir göz gezdirdim. Olması gereken eşyalardan ne az ne de çok vardı. Neyse sonuçta beni tebrik etmeli, bir idda için böyle bir şeye katlanıyorum - koku gayet iyi ona her zaman katlanırım. - Derken merdivenlerin gıcırtısı ile kendimi odadan dışarı fırlattım adeta.

"Tuvalete falan düştün sandım. Neden aşağı gelmiyorsun?"

Sinirle bana baktı.

"Bende tam iniyordum,sen geldin. "

Beni baştan aşağı dikkatle süzmüştü.

"Gel de bir an önce git. "

"Neden beni göndermeye bu kadar heveslisin? "

Dedim merdivenlerden inerken.

"Tam aksine, neden sen kalmak için ısrarcısın? '

Cevap vermeden gözlerimi kaçırırsam fazla mı anormal olur?

" bir sebebi yok, istedim ve buradayım. "

"Aman ne iyi... "

O mutfağa giderken ben de sohbet etmeye çalışıyordum.

"Evinde bir hayvanın olucağanı düşünmüştüm. Sürekli yanında bir köpeğin resmi var çünkü. Sahi, ismi ne? "

"Bbama."

"Güzel isim. "

Etrafa bakındım

"Nerede şu an? Göremedim de. "

"Bir kaç ay önce öldü. Senin hayvanların var mı peki? "

Belli etmemeye çalışsa da ne kadar üzgün olduğunu anlayabiliyorum...

"Hm hm üç tane kedim var. "

"İyiymiş."

Derin bir iç çekti.

"Gitsen mi artık? Yorgunum da... "

"Ya ben gidince ne yapıcaksın?! Konuşalım işte. "

"Uyumam lazım, ben uyurken başımda karabasan gibi duramayacağına göre de gitmen lazım. "

"Film falan izleseydik-"

"Minho! Git işte! Uykum var diyorum anlamıyor musun? "

"Tamam giderim ama yarın yine gelmek şartı ile. "

"Yapıştın mı sen bana!? Neden gelmek istiyorsun?! Sıkıcı normal biriyim işte, git sen kendi evine. "

"Bende normalleri severim zaten. Yarın film izleriz. Olur mu? "

Bana öylece baktı, sinirleri bozulmuş gibi.

"Bu sessizliğini tamam olarak kabul ediyorum ve gidiyorum. "