The Soulmate / Minsung

77.Bölüm

Jisung:

Çok saçma, hayat denilen şeyin sizinle kedinin fareyle oynadığı gibi oynaması çok saçma. Bugün uzun zamandır sesini bile duymadığım babam aramıştı, ilk başta açıp açmamak arasında kalsam da sonunda yeşil tuşu kaydırdım. İlk başta hep olduğu gibi para yolladığını söylemişti. Tam kapatmak üzereyken de bana söylemek istediği önemli bir şeyin olduğunu ifade etmişti.

O zaman bilmiyordum, babamın söyleyeceği o bir cümlenin hayatımı ikinci kez yıkacağını. Sadece sabırla anlatacağı şeyi bekliyordum. Telefonun diğer ucundan sürekli derin derin nefes alma sesleri geliyordu, ne zaman konuşmaya çalışırsa lafı ağzına tıkılıyordu.

En sonunda dayanamayarak,

"Baba, "

Dedim. Sesim istediğimden de sert çıkmıştı.

"Söylemeyeceksen kapatmam gerekiyo-'

"Jisung, ben... "

Cümlesinin devamını getirmesini bekledim.

"Sen? "

Telefonun diğer ucundan aldığı derin nefesleri duyabiliyordum. O an, ne oldu da bana söylerken bu kadar zorlanıyor? Diye bir düşünce geçmişti aklımdan. Halbuki ona haklıkık vermeliymişim, salak gibi bunda da suçlamamalıymışım.

"Ben, kanserim... "

Dedi en sonunda. Duyduğum şey ile gözlerimi kırpıştırdım. Doğru duyup duymadığımı bile bilemiyordum.

"Ne dedin sen? "

Bir süre sessizlik oluştu, ama bu sefer ses çıkarmayarak konuşmasını bekledim.

"Ben... Kanserim. "

Gözlerim şaşkınlık ile açılmıştı. Şaka olmasını umuyordum içten içe.

"Baba sen ne dediğinin farkında mısın? Bunun şakası bile olmaz-"

"Şaka yapmıyorum zaten Jisung. "

Sesi o kadar sert çıkmıştı ki susmak zorunda kalmıştım.

"Uzun zamandır fazla kilo kaybediyordum, iştahım açık değildi ve eskisinden daha cansızdım. İşten dolayı olduğunu düşündüm ama değilmiş... "

Konuşmayı bıraktığında benim bir şeyler söylememi beklediği belliydi ama o an kelimeler yetersiz kalıyordu benim için.

"Tedavi olur-"

"Hastalık çok geç fark edildiği için bu mümkün değil. "

Duyduklarım ile gözlerim buğlanmaya başlamıştı. Hayat cidden de adil değildi, sevmemeye çalışarak hayatımdan çıkarttığım adam şimdi beni arayıp kanser olduğunu ve tedavisinin olmadığını söylüyordu. Şaka gibi...

"Baba emin misin, sordun mu her yere? Belki yapılabilecek bir şeyler vardır... "

Sesimin titrememesi için elimden geleni yapmıştım fakat başarısız oldum.

"Şimdilik durum böyle, "

Dedi derin bir nefes alarak.

"Senden bir şey isteyeceğim. "

Merakla ne diyeceğini bekledim. Vücudumun titremesine engel olamıyordum.

"Ben.. Gitmeden önceki son aylarımda yanımda olmanı istiyorum. "

Gitmeden mi? Bu sözcüğü babamın ağzından duymak bile ürpermeme sebep olmuştu.

"Nasıl yani? "

"Önümüzdeki bir kaç ay benimle olmanı istiyorum. "

Duyduklarım ile sertçe yutkundum.
Benden istediği şeyin ne kadar zor bir şey olduğunu bilmesine rağmen umursuyor gibi durmuyordu, haklıydı da.

"Baba ben-"

Diyecek oldum ama yine sözümü kesti.

"Biliyorum, geçmişte sana çok yanlışım oldu. Yapmamam gereken şeyler yaptım ve hiçbirini değiştiremem... "

Devam etmek için derin bir nefes aldı.

"Fakat son zamanlarımda yanımda olmanı istiyorum. Ayrıca seninle tanıştırmak istediğim kişiler de var. "

Bir anda hissettiğim korku, yerini merak'a bırakmıştı.

"Tanıştırmak istediğin kişiler mi? "

"Jisung sana tek diyebileceklerim şimdilik bunlar... Salı günü müsait misin? "

"Evet... "

Sesimin titremesini bir türlü engelleyemiyor olmak sinirlerimi bozmaya başlamıştı.

"Güzel, sana attığım konuma mutlaka gel. Bekliyor olacağım. "

Tam bir şey demek için ağzımı açmıştım ki konuşmanın bittiğini haber eden ses bütün odada yankılanınca lafım ağzıma tıkılmıştı.

İşte şimdi tam olarak ne yapacağımı bilmiyordum. Nefesimi düzene sokabilmek için koltuğa oturduğumda kapana kısılmış gibi hissediyordum.
Daha bebek olayını sindiremeden şimdi de babamın kanser olduğunu öğreniyordum.

Yanağımda bir ıslaklık hissedene kadar ağladığımın bile farkında değildim. Bugün günlerden Cumartesi idi, babamın teklifini düşünmek için iki günüm vardı. Daha ne ara akşam olduğunu bilmiyordum fakat kendimi ayakkabılarımı giydikten sonra yaz sıcağına rağmen serin olan akşam sokaklarına bırakırken bulmuştum.

Nereye gideceğimi bile bilmeden öylece yürümeye başladım.