The Soulmate / Minsung

17.Bölüm

Minho:

Asık bir surat ile bahçeye dönmüştüm.

"N'oldu? Bulabildin mi? "

"Buldum buldum... Neyse ben gidiyorum. "

Tam gidecekken Felix kolumdan tuttu.

"İyi misin sen? Ruhsuz olmana alışığız ama bu kadar da değilsin. "

Göz devirerek Chrise ve Changbine döndüm.

"Siz kazandınız. Chris'in istediği gibi olsun bundan sonra... "

"Noluyor ya?! Söylemeyi planlıyor musun? "

Sinirle nefes aldım.

"Jisung artık benden nefret ediyor. Bir hafta içinde de bunu düzeltemem .Bu yüzden kazandınız..."

İkiside birbirlerine baktılar.

"Sana dört hafta versek? Bence gayet iyi olur. "

"Neden ki? "

"Sen böyle üzgün olursan biz kiminle dalga geçeceğiz? Düşündün mü? "

"Bende düzgün bir cevap bekliyorum zaten... "

Yanlarından ayrıldım. Şimdi Jisung ile aramı nasıl düzelteceğimi düşünmeliyim. Ama ilk adım olarak evine gitmem lazım. Yine...

~~

Evi'nin önüne geldiğimde kapıyı hızla tıklattım. İlk başta düşündüğüm gibi açılmadı, ama çalmaya devam edince açmak zorunda kalmıştı.

"Ne istiyorsun?! "

"Jisung ben özür dile-"

"Özürünü duymak istediğimi sanmıyorum. Bunun için mi geldin? Yoksa kapatıyorum. "

"Aslında birde seninle içeride konuşmak istiyorum. "

"Neden? Yine mi duvarla arana alıcaksın? "

Dedi imalı imalı.

"Saçmalama, o sadece bir hataydı-"

"İki kere üst üste yaptığın bir hata. Bide tekrar öpmeye çalıştın, sen kendinde değilsin Minho... "

Kapıyı yüzüme sertçe çarptı. Harika, bir de bununla uğraşacağım.

Jisung:

O öpücükten sonra kendimi daha bitkin ve moralsiz hissetmeye başlamıştım. Yani ölü gibiydim. Kapıyı kapatıp derin bir nefes verdim. Derken gözüme kanepede duran telefonum ilişti. Elime alıp whatsapp'ı açtım ve numaralara girdim. Evet, artık onun numarasını telefonumda taşımıyordum.
Tam da alışmaya başlamışken böyle bir şey yapması bizi başlangıçtan da beter etmişti âdeta.

Odama geçip yatağıma uzandım. Elimle istemsizce yanımda biri var mı diye yoklamıştım. Bir an aklıma böyle bir durum yaşanmasaydı neler olacağı geldi. Bununla ilgili hayaller kurmaya başladım. Saçma ama güzel hayaller...

~~

Minho:

Evime girer gitmez mutfağa gidip kafa dağıtmak için kendime bir şeyler hazırlamaya çalıştım. Tam da ona karşı bir şeyler hissetmeye başlamışken, yani iddia'dan da öte olabiliriz gibi hissetmeye başlamışken tek bir hareket ile her şey yerlebir olmuştu. Gözümün önüne sürekli kapıyı kapatması geldiği için yemeği bırakıp mutfaktan çıktım. Elime telefonu alırken gözümden süzülen gözyaşını elimin tersiyle zorlanarak sildiğim de ilk defa birisi için ağladığımı fark etmiştim.

Whatsapp'a girdiğimde yeni bir sürpriz ile karşılaşmıştım. Engellemiş...
Sinirle telefonu kapatıp bir anlık öfke ile yere fırlattım. Öfkeden köpürmek üzereydim ve gözümden akan yaşlar çoğalmaya başlamıştı.