✔️KATUPITAPATHA| කටුපිටපත

79

"ඇයි මොකක්ද වුණේ??" ධනුර්ව ඇඳන් බැස්සේ කළබලෙන්. තෙධාෂ ටීවී එකත් ඕෆ් කරලා ඇඳගෙන හිටපු trouser එකටම ටී ෂර්ට් එකක් ඇඳගත්තේ ඇඳුමවත් මාරු කරගන්න කාලේ නාස්ති නොකර.

"මන් එනකල් ගෙදරටම වෙලා ඉන්න නෙත්සර්ජ..තේරුණාද??" තෙධාෂ කාර් කී එක මේස ලාච්චුවෙන් එලියට අරන් ඒක සාක්කුවෙන් දාන ගමන් එහෙම කියලා යන්න පිටත් වෙද්දි ධනුර්ව තෙධාෂගේ අතකින් අල්ලගත්තා.

"ඇයි මේ?? මොකක්ද වෙන්නේ??"

"අර අසහනකාරයා, දෙවාර්ජන හිරෙන් නිදහස් කරගෙන අරුන්...ඌ යනවලු රටින්..ඌට එහෙම ලේසියෙන් යන්න දෙන්න බෑ...ඔයා බය නැතුව ඉන්න..එයාට ඔයාව පේන මානෙටවත් මම එන්න ඉඩ තියන්නේ නෑ!!" තෙධාෂ ධනුර්වගේ අත පරිස්සමට හෙමින් තමන්ගේ අත උඩින් අයින් කරගෙන කාමරෙන් එලියට ගියා. ධනුර්ව තෙධාෂ යන දිහාව දිහා බලන් ඉඳලා ධනුර්ව බැල්කනි එකේ ජනේලේ ඇරල එලියට ගියා. තෙධාෂ වාහනේ පාරට දාලා ඒක නොපෙනී යනකල් ම ධනුර්ව බලන් හිටියා.

"චූටි පුතා..." අම්මා කතා කරනවා ඇහිලා ධනුර්ව බැල්කනි එකේ  ඉඳලා එලියට ආවා. අම්මා විතරක් නෙවෙයි. තාත්තා, චූටි අක්කා පවා උඩ තට්ටුවට ඇවිත් තිබුණා.

"දේවප්‍රිය කෝල් කලා...අරූ නිදහස් වෙලා කියලා...කොහෙවත් වැඩිය එහෙ මෙහෙ යන්නේ නැතුව මේ ටිකේ පොඩ්ඩක් ගෙදරට වෙලා හිටියා නං තමා හොඳ!!" ඒ සැරේ කතා කලේ තාත්තා. ධනුර්ව තාත්තට හා කියන්න වගේ ඔලුව වනලා හිටියා. ඊට පස්සේ තාත්තත් පහලට ගිහින් ඇඳුමක් දාගෙන එලියට ගියේ අම්මයි, චූටි අක්කයි ධනුර්වයි ගෙදර ඉද්දි...

"බය නොවී ඉන්න අම්මා...තාත්තායි අයියයි ඉක්මනට ඒවි..." පාන්දර තුනත් පහු වෙනකොට අම්මා වුණත් හුඟක් කලබලෙන් හිටියේ. රවිධාරත් මහ රෑම මෙව්ලිකගේ ගෙදර ගිහින් තිබුණා. සතීර්ශයි අදිර්ශයි දෙන්නත් මෙව්ලිකගේ ගෙදර ගිහින් තිබුණා. ධනුර්ව අම්මවයි අක්කවයි සනසන්න බොරු 'තමන් ශක්තිමත්'  කියන වෙස් මුහුණ පැලදගත්තා. හැමදාමත් වගේ ඒ වේදනාව හංගන්න දක්ෂ අලුපාට ඇස් දෙක විතරක් පේන්න හැඟීම් විරහිත වෙස් මුහුණ දාගෙන මුලු ලෝකයක් ධනුර්ව රැවැට්ටුවත්,  ඒ වෙස් මුහුණට තෙධාෂව රවට්ටන්න පුලුවන් වුණේ නෑ. ලෝකේ අනික් හැමෝටම ධනුර්වගේ ඇස් හිස් වුණත් තෙධාෂට ඒ ඇස් කැඩපතක්. තෙධාෂට ලෝකේ අනිත් හැමෝගෙන් ම ධනුර්ව හංගන වේදනාව ධනුර්වගේ ඇස් දෙකෙන් හොඳටම පෙනුනා. ඇස් දෙක අස්සේ හිර කරන් පිටතට හැඟීම් විරහිත වෙන ඒ ඇස් දෙක තෙධාෂට හැඟීම් එකින් එක පෙන්වන කැඩපතක්...නිල් පාට කණිකා අනෙක් කාටත් වඩා තෙධාෂගේ ඇස් වලට අහු වුණා වගේ ධනුර්ව හංගන් ඉන්න හැම වේදනාවක් පාසා තෙධාෂ තේරුම් ගත්තා.