✔️KATUPITAPATHA| කටුපිටපත

28

"කොල්ලෙක් වුණත්, දරාගෙන ඉන්නම බැරි තැනක කඳුළු වලට හිතේ තියන බර නිදහස් කරන්න ඉඩ දුන්නට කමක් නැහැ නෙත්සර්ජ " ධනුර්ව බිමට නැවිල තිබුණ මූණ උස්සල තෙධාෂ දිහා බැලුවේ බොඳ වුණ දෑස් අතරින්. තෙධාෂ ධනුර්වට හුඟක් කිට්ටුවෙන් සෝෆා එකෙන් වාඩි වෙලා ධනුර්ව බෙහෙත් දාගන්න කියල ගෙනත් තිබුණ ෆස්ට් ඒඩ් බොක්ස් එකෙන් බෙහෙත් අරන් ධනුර්වගේ කැපිලා තිබුණ අතට සීරුවෙන් බෙහෙත් දාන්න පටන් ගත්තා.

"දන්නවද නෙත්සර්ජ, හැමෝම කිව්වට හැම බාධාවක් ම තනියම රූස්ස ගහක් වගේ දරා ගන්න පුරුදු වෙන්න කියල...සමහර දේවල් තියනවා මහා රූස්ස ගහකටවත් දරන්න බැරි..ඒ වෙලාවට රූස්ස ගහක් වුණත්, තවත් ගහකට යන්තමින් හරි වාරු වෙන්න වෙනවා..ඔයාට දැනුනු හදවතක් උඩ ඔලුව තියාගෙන සැනසෙන්න ඔයාට පුළුවන්..."

බෙහෙත් දාල ඉවර වුණාම තෙධාෂ බොක්ස් එක පැත්තකින් තියල ධනුර්ව දිහා බැලුවේ හුඟක් වෙනස් ඇස් දෙකකින්. තෙධාෂගෙන් ඒ හැඟීම් දකින්න ධනුර්ව පුදුම ආස වුණේ, ලෝබ වුණේ ඇයි කියන්න ධනුර්ව දැනගෙන හිටියේ නැතත් ඒ හැඟීම් පෙන්නන තෙධාෂගේ ඇස් දෙකට ධනුර්ව නොසෑහෙන්න ආදරය කළා.

"අයියේ.."

"ම්ම්?"

"මේ ඔයා දන්නවද මන් දවසක් අස්සයා පිටේ යනකොට උගේ පිටෙන් වැටිලා අස්සයා මට යට වුණා කියන්නකෝ.."

"උඹට එක පොඩි වෙලාවකට මොංගල් කතා නොකිය බැරිද?"

"එහෙම කොහොමද අනේ අස්සයා ගැන මට මාර දුකක් ආවේ...මට යට වුණාම..ඔයැයිට දුක නැතෙයි?"

"මන් දැන් උඹට කියන්නේ නෑ උඹට යටවුණු අස්සයා මොකාද කියල!" තෙධාෂ එහෙම කිව්වම ධනුර්ව මූණ ඇද කරගෙන ඉස්සරහ බලා ගත්තා.

ටිකක් වෙලා ඒ විදිහටම හිටිය තෙධාෂ ධනුර්වගේ උරහිස වටේ අතක් දාල ධනුර්ව ව පැත්තෙන් බදාගත්තම ධනුර්ව ඒ උණුහුමට තවත් තුරුල් වුණා. කිසිම දවසක නොදැනුනු තරම් ආරක්ෂාවක් ධනුර්වට දැනෙද්දී ඒ දැනෙන හැඟීමට හිතේ තුවාල පොඩ්ඩක් හරි සනීප කරන්න ඉඩ දීල ධනුර්ව ඇස් දෙක පියා ගත්තා. මුළු රැයම තෙධාෂ ධනුර්වව තමන්ගේ උරහිසට හේත්තු වෙලා ඉන්න ඉඩ හැරියා. උදේ වෙද්දී එයාගේ මුළු ඇඟම හිරි වැටිලා තිබුණත් එයා එක වචනයකින් වත් ධනුර්වට දොස් කීවේ නැහැ.