ESİLA'NIN KAYIP KIZI(tamamlandı)#wattys2017

11-♥♥♥ Espila♥♥♥

Tanımlayamadığım sımsıcak bir sevgi, huzurlu, zarif; şaşılacak şekilde tanıdıktı bu adam benim için bu duygularla. Ona akıp giden tüm duygularıma set vuran soğuk bir nefes ile sarınmıştım oysaki. Ailemden dâhi yakın hissettiğim bu adam benim içim hâlâ gizemini koruyordu. Çevremde dolaşan o soğuk nefes ise bir paranoya olmaktan çok uzak görünsede, günbegün aklımdan şüphe ediyordum. Bu tatsız varsayımı savuşturdum hızlıca, sanki o aklımı okuyabilirmiş gibi.
Yanımdaydı, yürüyorduk, hayatıma yeni dahil olmuştu. Ama bende, benden çok o vardı. Sanki Ali hep buradaydı. Bu işi bulmadan öncede, doğmadan önce bile hep buradaymışız gibi, hiç gitmeyecekmişiz gibi. Etrafı izlemeye koyuldum, her ânı, her kareyi zihnime kazımak istiyordum.
Sonbahar yapraklarını aradı gözlerim. Bu mevsimde ancak İstanbul bu kadar yeşil olabilirdi. Kimisi sonbahardaydı ağaçların, kimisi koyu bir kış yeşilinde. Kimi çıplak ağaçlar kıpırdamaksızın dikilip duruyorlardı. Çok güzeldi, kışın bu ayazında bile. Bir kartpostal resminin içindeydik. Bütün mevsimlerini görmek istedim bu yerin. Parke taşlarla dizilmiş yolun iki yanı ıslak banklarla doluydu. Arnavut kaldırımlarından, bazısı beton, bazısı ahşap merdivenlerden yürüyorduk. Kışın bu zamanı Emirgan korusunu renklendiren tek şey harikulade köşkleriydi. Soğuktan olsa gerek oldukça tenhaydı, birkaç aşık el ele tutuşmuş yürüyorlardı. Soğuk bacaklarımı iğneliyordu, kadife fitilli pantolonuma rağmen. Montumun içi kürklü kapüşonunu başıma geçirdim. İçim titriyordu, deli gibi üşüyordum. Kalan son gücümü onun yanında kalabilmek için harcıyordum. Gülümsemek için kendimle mücadele halindeydim. Beni tüketen bu soğuk nefes içimi kemiren bir yara misali, hem aklımı hem bedenimi kemiriyordu. Yahut gerçekten farkına varamadığım bir hastalığın pençesinde kıvranıyordum. Tüm bu karmaşık düşünceler onun sesiyle sona erdi.

"Sen gelmek istemeyince .... Benimle vakit geçirmek istemiyorsun sandım " dedi. Görüşümü engelleyen başlığı indirip ona baktım. Tatlı tebessümünün içindeki kederi gördüm. Nemli gözlerindeki ışıklar hareket ediyordu. Güzel kahverengi gözlerinin ta içine baktım. Kumral saçları çok kısa sayılmazdı. Sözcüklere dökülmemiş bütün duygularını gözlerinde görebiliyordum. Henüz söylenmemiş sözler, kurulmamış cümleler, endişeler. Dayanak bulamadığım körü körüne bir bağlılık. Taşımaya güç yeteremeyeceğim duygular. Bütün yükümü hissetmiş gibi konuyu değiştirdi.
" Yarın yedide seni evden alırım." Benden partide ona eşlik etmem için söz almıştı. Tanımadığım insanlarla dolu bir gece. Neyseki Hasan ve kız arkadaşı da davetliydi.
Ev arkadaşlarınla tanışabilecek miyim?" diye sordum hevesle, bir an anlamaz bakışlarla alnını kırıştırdı, sonra sorumu yanıtladı.
"Hayır onlar gelmek istemediler, ama Murat'la tanışabileceksin."
"Çok iyi..." Dedim iyiymişim gibi davranarak.
"Endişelenme seni çok sevecekler "dedi. Gülümsedim. Sabahtan beri koruyu turluyorduk. Ayaklarım hissi çığlıklar atıyorlardı.
Sıcacık bir yere girip çaylarımızı söyledik. O hiç üşümüyor ve yorulmuyordu sanki. Her zaman ışıl ışıldı. Bense bu ara kendimi hep yorgun hissediyordum. Ben çayımı içerken onun ışıltılı yüzü ciddileşti. Soğuktan pembeleşmiş ince sayılmayacak, kalında olmayan dudakları aralandı.
"İlaçları bırakmak iyi geldi mi? Bir değişiklik oldu mu?" Diye sordu gözlerini kısarak. İlaçlarımla gereğinden fazla ilgileniyordu. İyiliğimi istediğine emindim. Elimde ki bardağı masaya bırakırken cevap verdim.
" Henüz olumlu etkilerini gözlemleme imkânım olmadı."

"Peki sanrılar görüyor musun hiç?" Diye sordu.
" Bazen." Bu konuyla bu denli ilgilenmesi beni utandırıyordu. İstem dışı, uyanıkken gördüğüm rüyaları hep utanç kaynağı olarak görmüştüm. Şimdi onunla paylaşmak benim için bir hayli zordu. Kendime açıklayamadığım bunca saçmalığı, ona nasıl anlatırdım. Bu konuyu kapatması için ne yapmalıydım. Çayımı alıp içtim, etrafı izledim. Bizle beraber koruyu turlayan gençlerde buraya sığınmıştı.
" Anlatmanı istiyorum... Lütfen gördüklerini benimle paylaş"dedi. Nasıl sıyrılacağımı düşünerek baktım ona. Her zaman yaptığı gibi beni anlamasını istiyordum. Aynı nezaketle bu konuyu kapamasını. Ama kapamadı. Bakışları yine derinleşmişti.