Coşkun bir şelaleydi Eymen. Güneşin vakit ışıklarında renk değiştiren. Renklerinin eşsizliğinden habersiz akıp gitmekten başka çaresi olmayan ab-ı hayattı... Geçmiş hayatlarından kalan her şey ayrı bir renkte... Ayrı bir tonda ışımaktaydı evrenin tüm inkarına karşın... Yanına vardığındaysa dupduru bir su... Elmastan daha parlak... Espila akıntının arkasına sakladığı mavi suydu. Eymen'in saklı cennetiydi o. Sadece onun akmasına izin vardı... Kendini bilmeyerek kainattan saklanması uygun görülmüştü. O mavi su kimsenin ortak olmasına izin verilmeyen sırlarla birlikte şelalenin arkasına gönderilmişti. Öyle derin öyle eşsizdi ki taşıdığı yük. Hüküm onunda unutmasından yana verilmişti." Bu kitap her ölüp dirilişlerinden sonra birbirlerini bulan aşıkların hikayesi anlatmaktadır. Eymen nefsi olmayan bir insan kavmine mensuptur ve ruhu her vücut buluşunda geçmişi de onunla beraber hayat bulur. Geçmiş yaşamlarını unutmayan bir yaradılışa sahiptir bu insan ırkı. Aşık olduğu kadını da hatırlamaktadır. Ve her hayatında gidip Espila'sını bulur. Sonsuzlukla taçlandırılmış fantastik bir aşk hikayesi ... (Espila) Zeynep'in kendini bulma yolculuğu ... Rüya gibi bir aşk. Yeniden ve yeniden yaratılan ruhların bitmeyen hikayesidir Esila'nın kayıp kızı... Espila Esila kavmine mensup bir kızdı. İnsanlığın varoluşunun ilk zamanlarında Esilalılar da Dünyada yaşamaktaydılar. Eymen Adem oğullarından bir gençti ve Espila'ya aşık olmuştu. Ve iki insan kavminin tüm itirazlarına rağmen evlendiler. Esila halkı nefsi olan insanlarla kanlarının karışmasını istemezken. Adem oğulları köleleştirdikleri Esila halkını küçümsemekteydi. Tüm itirazlara rağmen bu iki genç evlendi. Ama bu birliktelik Eymen'e ve Espilaya verdiği acıların yanında, tasavvur edilemeyecek bir kaderin Tüm uzaklıkları ölümü bile aşan bir aşk ... Kendi içinde kaybolmuş, kendi ruhunda kendini arayan bir kız ... Ve bu kız için her defasında yeniden doğan bir adam. Her defasında sevdiği kızı bulup onun içsel yolculuğun önünü açar. Ona geçmişini hatırlatır. Birbirlerini bulduklarında nefes almaya başlayan, kaybettiklerindeyse zamanın akmadığı, yüzlerce yıla sığmayan kısa bir aşk öyküsü... : ( Kainat kitabı için sadece bir cümledir belki. Ama güzel bir cümle... Umut vadeden bir cümle... )
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ESİLA'NIN KAYIP KIZI(tamamlandı)#wattys2017
Fiksi Ilmiah"Aşık olduğum tek kadın. Nasılda hırçın, pervasız. Bu şehir midir bende ki aşkı harlayan? Bir mum gibi eritip, ay misali ışıtan. Nasıl da vuruyor bakışları insanı bağrından. Hüzün kokan sokakları kopup gelmiş geçmişin hazanından...
