Ontvoerd.

Hoofdstuk 1

Pov rosa
Mijn ogen gaan langzaam open, ik ontwaak heel langzaam uit mijn slaap en kijk rond in de kamer waar ik lig.
Dit is niet mijn kamer..
Ik wil opstaan maar val direct terug naar achter. Met een harde klap beland ik op de grond. Ik wil 'auw' roepen maar merk dat iets op mijn mond zit geplakt. Het plakt goed vast dus al mijn vermoedens gaan naar tape. Ook mijn handen kan ik niet bewegen en mijn angst stijgt met de minuut.
Waar ben ik ?? Waarom zit ik vast gebonden en door wie? Is het eerste wat ik denk. Al snel raak ik in paniek.
Ik probeer te gillen maar daar bereik ik toch niks mee vanwege die tape en ik sta op en zie in mijn ooghoek een raam. Ik loop/ren erheen om erdoorheen te kijken waar ik ben. Ik weet het niet. Ik weet niet waar ik ben... Het is voor mij onbekend gebied. Ik wil terug gaan zitten maar zie een scherpe pin net naast het raam, hieraan snij ik me handen los en trek ik het tape van mijn mond!
Ik weet het nu zeker: ik ben dus ontvoerd😨

Dan spoelen er allerlei vragen door me hoofd:
"Wie doet dit en ken ik hem?
"Is dit een grap?"
"Mijn ouders, denken ze aan me?"
"Waarom ik?.."
" wat gaat er met me gebeuren?"
Vragen die ik niet kan beantwoorden en ook niet ga kunnen denk ik. Voorlopig nog njet in ieder geval. Ik raak nog meer in paniek en beging te huilen. Tranen stromen over mijn wangen en uit paniek begin ik te gillen tot er iemand binnen komt en een harde klap tegen mijn slaap geeft.
"Wees stil!!!" Is het enige wat ik nog hoor en dan word alles zwart.
Het laatste wat ik voel is dat ik op de grond val en wordt opgepakt.

---

Als ik wakker word lig ik niet meer in dat 'hok' maar in een oude gymzaal. Tenminste daar lijkt het op.
Niks is kleurrijk maar grijs en de spullen zijn vooral boksballen en vecht-ringen! Ik word uit mijn gedachten gehaald door de zelfde man die binnen kwam in dat hok.
"WAAR BEN IK?!?!?" Vraag ik in paniek.

"STIL OF...!"

"OF ANDERS WAT?!?!" Onderbreek ik hem.

"Zo jij bent een felle" zegt de man zacht terug en dan pakt hij zijn pistool, hij richt op mij.

"Stil of ik schiet en dat zal pijn doen Rosa!" (wacht even, hoe kent hij mijn naam) dus het is iemand die ik goed ken of iemand die me al een tijdje stalkt. Vraag 1 bijna beantwoord. Wow jongens ik lijk wel een detective!!😏
"Wilt u me vertellen waar ik ben?" Vraag ik twijfelend. En ineens super beleefd. Wow waar kwam dat ineens vandaan??
waarschijnlijk doordat er een geladen pistool op je gericht is misschien ?? Niet zo dom rosa!!

"Je bent in Amerika rosa" shit

"Oké dank u" zo ver weg van huis??
Hij heeft een soort masker op zodat ik z'n gezicht niet kan zien.

"Wat willen jullie van me?"
"Waarom ik?!"

" wij leiden hier jongeren op voor een team. Dit team zal het opnemen tegen mensen die ons in de weg staan. Je vermoord ze! Jij bent iemand die zichzelf wilt verdedigen. Ook jij wordt opgeleid.Ben je te zwak voor ons...
Zul je sterven."

Dat was het dan, ik ga dood en ik zal nooit meer afscheid kunnen nemen van James (mijn vriendje.) van mijn ouders en vriendinnen. Ik zal ze nu al moeten achter laten...
Dan bedenk ik me iets:
"Deze reden is belachelijk, wat is de echte reden dat ík hier ben?!" Vraag ik snel.
" het is deels waar, van het team enzo is echt. Dat moet je heel serieus nemen!"

"Er is een andere reden..."
Hij doet z'n masker af en ineens herken ik hem. Nee dit kan niet! Hoe?...
"Wraak!"

~flashback~

(Een jaar terug)
Ik ga mee nar het kantoor van mijn oom(hij is advocaat)
ik ben met een man aan het praten over wat elke functie inhoud want mijn oom heeft het druk.
Als we klaar zijn ga ik terug naar mijn ooms kantoortje en zie ik dat hij aan het schreeuwen is tegen iemand die ik niet ken.
De deur staat op een kiertje en ik luister naar ze.
" jij hebt mij nooit geholpen!! Ik ben de bak in gegaan en dat is jouw schuld!"
"Nee niet waar, jij had niet alles gezegd tegen mij en dat waren heel wat dingen die ik echt moest weten!! Ik heb alles voor je gedaan wat ik kon doen en jij verpeste het door je tegenstander te grijpen!! In de rechtszaal!"
Schreeuwt mijn oom hard terug.
De man pakt een mes uit zijn zak en rent op mijn oom af.
Ik grijp in en trek de deur open.
Ik ren op de man af en grijp het mes uit zijn handen en gooi het weg
Ik trap de man en sla hem in zijn gezicht.
Hij haalt een pistool uit zijn jas en richt het op mij.
Hij heeft de trekker nog niet overgehaald en ik twijfel geen moment. Ik pak het mes die naast me ligt en gooi het in zijn been hij laat het pistool vallen en valt op de grond. Ik ren naar me oom die op de grond ligt. Hij is in zijn keel gestoken. En haalt geen adem. Het bloed stroomt uit zijn keel en hij probeert hopeloos adem te halen wat hem niet lukt.
Ik roep om hulp en probeer de wond dicht te houden. Maar het heeft geen zin... hij blijft naar zijn keel grijpen en kijkt me bang aan. Ik weet niet wat ik moet doen! Ik schreeuw hard om hulp en de tranen stromen met grote hoeveelheden over mijn wang. Hij gaat dood ik weet het zeker. Dat is het enige wat in me omgaat. Ik wil hem niet verliezen. Ik zou het nooit aankunnen..
(10 min later)
Hij is opgehaald door de ambulance en ik sta huilend bij mijn vader.
(2 dagen later)
We krijgen een telefoontje van het zieken huis dat mijn geliefde oom is overleden.
Ik kan niet meer stoppen met huilen op dat moment. Waarom hij?
(de begrafenis was erg zwaar
voor ons!!)
~einde flashback~

"Jij? H-hoe heb je?-.."

"Ik wist al die tijd waar je woonde Rosa, het was niet zo moeilijk om je te vinden.." Lacht hij. Het is een kille lach, één zonder gevoel.

"Je wordt terug gebracht naar je kamer!"
"O-oké" zeg ik stotterend van de tranen en het proberen niet te huilen. en dan word ik  mee gebracht naar mijn oude donkere kamer.
Wanneer ik binnen ben en de deur op slot is gedaan ga ik nadenken hoe ik hier kwam. "oké rosa focus," zeg ik tegen mezelf.
Ik wilde heel graag met vriendinnen naar Spanje voor mijn verjaardag dit jaar. Maar mijn moeder was de enige die geen toestemming gaf en ik wilde het zó graag.. ik ben super boos geworden op haar en ze kwam steeds maar met de flauwe reden dat er van alles kon gebeuren. Dat kan het altijd! Ik bedenk me dat wat ik deed misschien wel de laatste woorden kunnen zijn die ik ooit uit zal spreken tegen haar. Ik had ruzie met me moeder voor het laatst en nu zie ik haar nooit meer!!😰
Wat moet ik nou toch? Hier schiet ik toch niks mee op!
En dus ging ik het in mijn kamer aandachtig onderzoeken.

Als ik na een hele tijd nog niets bruikbaars heb gevonden valt mij oog op een briefje in de hoek van de kamer. Ik open het en begin te lezen:

Hallo ik ben hier net als jij, ontvoerd! Zorg ervoor dat je hier weg komt! er worden hier proeven op je getest, maar geen normalen proeven.. levensgevaarlijke proeven. je wordt onderdeel van een team waar je geen onderdeel van wilt zijn: je gaat mensen ontvoeren op de zelfde manier als dat jij ook ontvoerd bent: met geweld! Misschien wist je dit niet maar nu wel. Met andere woorden, zorg dat je hier weg komt!! Help je zelf anders ben je dood. Ontsnap slim anders gat het mis met je. ga, voor het te laat is!
ik weet in elk geval wel hoe ik ontvoerd ben.
Ik ben dood op dus ga ik maar slapen en hopen dat als ik wakker word, dit allemaal een hele vervelende droom was.