Ontvoerd.

Hoofdstuk 32.

Pov rosa
(Dag van de test!)

Ik word wakker en lig in Caleb's armen. WACHT IN DIE  VAN CALEB!!
Ik klim snel uit bed en pak een setje kleding.
Als ik me aan het omkleden ben voel ik twee ogen op me gericht.
Ik draai me om en zie Lucas naar me kijken.
Ik draai me snel om, hoe lang stond hij al te kijken?
"S-sorry, ik.." Maar verder komt hij niet. Te bang om iets verkeerds te zeggen.

"Is oké." Zeg ik verlegen. Oké sinds wanneer ben ik verlegen?

Hij knikt een keer en draait zicht dan weer om.
Ik mijn ooghoek zie ik hem tegen zijn voorhoofd slaan.
Ik grinnik een beetje en ga tegen de deur zitten om Caleb niet wakker te maken.
De test is bijna en ik en Lucas maken Caleb wakker als we allebei al klaar zijn.
"Wat is er aan de hand? Waarom maken jullie me wakker?"

"De test is bijna!"

"Ik zit al in het team niemand kent mij dus het valt niet op als ik niet kom, van Dirk hoef ik de test niet te doen."

"Oké maar wij dus wel en we gaan nu dus doeii." Zeg ik dan maar.

"Heel succes jongens, blijf in leven."
Hij kijkt heel serieus en de zenuwen stijgen al snel.
--20min later--

"KEES BASS." Een nog iets jongere jongen loopt naar voren ik schat een jaar of 14 en heeft een angstig gezicht.
We staan in een heel groot gebied met een sterke hoge muur eromheen.
We staan in de rij en een voor een worden we naar voren geroepen.
De jongen trilt helemaal en ik heb heel erg medelijden met hem, ik voel de zelfde zenuwen.
Kijk jullie zijn misschien bang voor een SO of proefwerk dat je misschien niet haalt.
Het zijn moeilijke vragen en het hangt misschien wel af van je toekomst, maar dit is anders! Je beantwoord de zelfde moeilijke vragen, misschien nog wel moeilijker, en als je ze fout beantwoord krijg je een schok door je lichaam, hoe meer fout,  hoe erger de schok, en als laatst , of het nog niet erg genoeg is, kun je ook nog dood gaan.
Veel erger dus dan bij jullie!!!
De jongen krijgt een beeld te zien net als wij.
Een man die ik niet ken praat tegen hem.
"Kees Bass, jouw opdracht is over de rivier te komen die je hier ziet. Je zult zelf een vlot of brug moeten bouwen anders zal het je nooit lukken! Ben je aan de overkant zul je al snel de enveloppen zien en moet je weer terug naar ons en mag je plaats nemen op de stoel! Je hebt de minst moeilijke opdracht gekregen omdat je de jongste bent. succes!!"
De angst in zijn ogen word groter en het beeld gaat naar tijd, 10 min, dat is heel weinig maar haalbaar.

Hij sprint naar het hout die in de hoek ligt en hamert de planken aan elkaar, niet stevig maar genoeg om aan de overkant te komen. Denk ik. In De rivier staat veel stroom en de jongen springt het water in.(met het vlot en zijn roeiers, idk hoe je dat moet schrijven,)
En begint aan zijn tocht.
De stroming is erg sterk maar de jongen komt er doorheen, hij pakt de enveloppen en roeit met moeite weer terug.
Hij neemt plaats op de stoel en vraag 1 komt al. Hij zit vastgebonden en de vraag is te moeilijk voor hem.
"FOUT!" Zijn gezicht vertrekt van de pijn en heel zijn lichaam trilt van de schok.
Ik wil ingrijpen, dit kunnen ze niet maken, die jongen is 14, dit verdient hij niet en ik weet zeker dat hij dít ook niet haalt!
Ik loop naar de stoel en pak hem aan zijn schouders. Hij schrik en kijkt op naar mij.
Dirk krijgt het door en rent naar me toe.
"BLIJF VAN HEM WEG! HIJ MOET DE TEST DOEN NIET JIJ!" Schreeuwt hij naar me.

"DIRK HIJ IS TÉ JONG!" Schreeuw ik terug.

"HIJ IS 13, HIJ HAD HAVO OP SCHOOL, HIJ KAN HET ECHT WEL AAN HOOR!" hij trekt me aan mijn arm, maar ik trek me los uit zijn greep.

"HOOR JE WAT ZEGT: 13 JAAR, KIJK NOU NAAR HEM!!"

De jongen krijgt opnieuw een schok op de bijna hoogste stand zo te zien gaat door hem heen.
De jongen is bijna knock out.
Ik schrik en verstijf. Is dit mijn schuld?
"Nog 1 woord en hij wordt geëlektrocuteerd!" Zegt Dirk met een grijns, omdat hij weet dat hij gewonnen heeft.
Ik ben meteen stil en ik voel een sterke hand om mijn arm die ik maar al te goed ken, Lucas.
"Rosa kom mee, je brengt jezelf en hem in gevaar als je blijft proberen."

"Maar Lucas, kijk dan, hij verdient dit niet!"

Ik word mee getrokken en ruk mezelf los. De jongen kijkt me met een angstige blik aan en ik kan niks anders doen dan medelijden hebben met hem.
"Je kan het!" Roep ik hem nog na.

Ik loop met Lucas mee
En draai mijn rug om naar de jongen, simpelweg omdat ik niet durf te kijken.
Ik hoor een luide schreeuw en dan hoor ik niks meer.
Ik draai me geschrokken om en zie een levenloze jongen in een stoel hangen.
Een snik verlaat mijn mond en een traan mijn oog, hij was te jong en dat wist Dirk, dit was wraak op hem. Dat weet ik zeker!
De jongen word weg getild en ik kan niet toekijken hoe het leven van een jongen is weggezogen.
Ik draai mijn rug terug ernaar om maar het beeld gaat niet van mijn netvlies af.ik zucht diep.
"Rosa Goudsmit!" Word er geroepen.
Ik loop angstig naar voren.
"Jouw opdracht is om Dirk uit te schakelen."

"Dat is onmogelijk!"

"Succes!"

Dirk komt naar voren en heeft een pistool in zijn handen.
Dit kan niet, gaat hij mij neerschieten?
Ik hoor een signaal dat ik mag beginnen en ik val aan.
Ik raak hem vol in zijn kaak en hij slaat zijn hand tegen zijn kaak van de pijn.
Ik hoor een knal en voel de wind van de kogel naast mijn hoofd.
OMG hij heeft geprobeerd mij neer te schieten, mijn leven geprobeerd af te nemen.
Ik ontwijk nog een kogel en trap in zijn noten waardoor hij op de grond valt en een kogel door mijn arm schiet.
"AAUUWW." Tranen rollen over mijn wangen en ik zie Lucas zijn hoofd weg draaien.
Ik moet door! Ik kan niet worden doodgeschoten, nu niet en nooit niet!
Ik sla met de laatste kracht in mijn arm in zijn gezicht.
Zijn wangen gloeien en ik geef hem een knietje, trap in zijn rug en tegen zijn gezicht aan.
Zijn gezicht begint te bloeden en ik zie nu pas wat ik heb gedaan, ik voel me schuldig, zelfs na alles wat hij mij aan deed.
Ik hoor/zie Dirk zijn pistool pakken en richt opnieuw op mij, ik bereid me voor op het einde. Dit worden mijn laatste ademhalingen en mijn laatste tekens van leven.
Ik hoor hem de trekker overhalen alleen voel ik niks. Buiten mijn arm voel ik geen pijn en ik zie alles nog, ik leef!! Ik kom terug op aarde als Dirk opstaat. Hij heeft de trekker overgehaald  maar er zaten geen kogels meer in, en hij wilt mij nu slaan met het pistool.
Hij werpt zijn arm richting mij, Ik houd zijn arm tegen en draai de arm volledig om. Ik grijp het pistool uit zijn handen.  sla op zijn rug met het voorwerp met de laatste kracht die ik heb. Hij valt neer, maar staat na een min nog niet op. Ik heb gewonnen!!
Ik voel me opeens heel licht en kijk naar mijn arm.
Het bloed spuit eruit, ik word duizelig maar ook misselijk bij het zicht.
en dan wordt alles zwart, en voel ik niks meer. helemaal niks.
____________________________

YEAH nieuw hoofdstuk erbij Comment/ read.👇🏽