Ontvoerd.

Hoofdstuk 17

Pov Caleb

Ik moet het echt zeggen denk ik in mezelf.
Ik kan niet meewerken met Dirk, en doen of ik van niets weet.

Ik loop naar rosa toe en wil haar wakker maken.
ik heb geen oog dicht gedaan vannacht.
Maar net voor ik haar wakker wil maken word ik door iemand vast gepakt aan mijn pols en meegesleurd naar de gang.
"Caleb, wat doe je? ik zie Lucas en rosa elkaar nog niet boos aankijken!"

"Dirk ik kan het niet. Sluit me maar op  vertel ze et verhaal maar ik haal ze niet uit elkaar ze passen bij elkaar en verdienen het niet om hier te zijn en ik ga hun enige geluk niet wegvegen!!"

Dat was de eerste keer dat ik Dirk heb tegengesproken en schreeuwend nog wel.

"Wat zei je??"

"Dat ik hun niet uit elkaar ga.."
Verder kom ik niet want Dirk onderbreekt me.

"Ja dat ga je wel ze geven het zoeken naar jou op en je familie blijft ongerust.
Als ik merk dat je me tegenwerkt..!"

"Wat dan Dirk?! Wat ga je dan met me doen?!"

"Oh ik ga niks met jou doen maar wel met een dierbaar iemand van je.
Zorg dat ze uit elkaar gaan of je zal iemand verliezen voor altijd! Begrepen ?!!!!!"

Ik kijk hem ongelovig aan en tegelijkertijd ook bang.
"J-ja" stotter ik.
Hij loopt weg.
En ook ik ga terug naar de kamer en maak rosa wakker.
Rustig blijven Caleb verzin een plan om ze uit elkaar te halen dan wordt er niemand vermoord! Zeggen mijn gedachtes me.

"Wat is er Caleb?" Vraagt rosa met een schoren ochtendstem.

"Ik.... Eeeh..." Verder kom ik niet.
Kom op Caleb zo moeilijk is het toch niet om een plan te verzinnen.

"Wat is er Caleb?"

Zeg nou toch iets!!'

"Ik moet je iets vertellen!"
He he eindelijk komt er iets uit je mond.

"Wil je even meekomen?"

Ze stapt voorzichtig uit bed want Lucas ligt achter haar nog te slapen.
We lopen naar de hal.
"Wat wilde je vertellen?" Vraagt ze nieuwsgierig.

"Nou.. Eeeh.. Ik.. Eeh. Ik wilde je iets vertellen maar als je het hoort wil je niets meer met me te maken hebben!"

"Vertel het me maar gewoon."

Ga je het nu serieus vertellen wat je hier doet? Zeggen mijn gedachtes weer opnieuw.
Je zult iemand verliezen Caleb doe het nou niet!!

"Oké ik ga je iets vertellen over Lucas."

"Ja?"

"Lucas is niet wie je denkt dat hij is.."
Ga je dit echt doen Caleb?? ga je jezelf helpen en rosa en Lucas pijn doen??

"Hij vertelde me dit eigenlijk uit vertrouwen maar je moet het echt weten." Zeg ik nadenkend of ik dit wel moet doen.
" hij is niet verliefd op jou, hij is een professionelen toneelspeler. hij is ingehuurd om je in de gaten te houden... Voor.." Ik zucht een keer diep. "Dirk"
Nu moet je je plan uitvoeren je hebt het begin al gemaakt. Je kan niet meer terug nu.
Ze kijkt me ongelovig aan.
"Dat kan niet ik ken Lucas, dat zou hij nooit doen hij moet echt verliefd op me zijn geworden als dit waar is!!"

"Het is waar, maar hij is professioneel toneelspeler."

"En de gevechten, het filmpje, het geen over zijn zusje, dat kan niet gelogen zijn!!"

"Hij werkt samen met Dirk aan een plan om jou te verminderen in je kracht, hij zou je hart breken op de belangrijkste test ooit hier.
Tijdens de gevechten speelde Dirk ook toneel door het te laten lijken of Lucas Dirk sloeg.
En dus leek het net of Lucas won."

"Nee dit kan niet! Hij moest ook een gevecht in met Ben!"

"Ik vind het heel erg maar hij kan niet alleen heel goed toneelspelen, hij kan ook echt vechten! Het klinkt misschien heel ongeloofwaardig maar het is zo.
hij is wat ik je nu vertel."

Het is even stil maar dan barst ze in tranen uit.
"Hoe kan dit waar zijn?!"

"Het spijt me rosa!"

"Hier kan jij niks aan doen Caleb, jij laat mij niet zomaar zo huilen als Lucas nu doet!"

Auwtjss die wilde ik nu net niet horen.
Hoe kon ik ook dit vertellen terwijl het niet waar is.
Het doet niet alleen rosa pijn of Lucas maar ook mij.
Het liefst zou ik alles vertellen, maar ik word gechanteerd, ik kan niet anders!"

Ik neem haar in mijn armen en het schuldgevoel borrelt in me op.
"Caleb wat moet ik doen? Moet ik het aan Lucas vertellen dat ik het weet, of meespelen met zijn spel?!"

"Meespelen. Als het dan zover is laat je zien aan Dirk dat je hem aankunt, dat dit je niets doet. Tuurlijk doet het je heel veel, maar dat mag je niet laten zien. Snap je?"

"Oke ik ga weer bij Lucas liggen."

"Oke gaat het een beetje??"
Ze ligt nog steeds in mijn armen. En snikt nog steeds.

"Ja.."

Ze kruipt weg en loopt nar Lucas toe met rode ogen.
Ze maakt haar gezicht schoon en loopt naar haar bed toe waar Lucas nog steeds ligt te slapen.
Als ze de deur dicht doet.
Begin ik hard te huilen maar zonder dat iemand het hoort.
Hoe kon ik?
Dit mag niet!! Waarom werk ik hier aan mee? Dan heb ik maar verdriet om iemand dat hebben we allemaal gehad hier, vaak genoeg!!
Dit had ik nooit mogen vertellen!!