Ontvoerd.

Hoofdstuk 55

Pov Rosa

~een week later.~

Ik heb alles al uitgevoerd: de deur bleek open te zijn, altijd. Ik kwam steeds meer naar het bos. Ik heb een weg erin uitgestippeld. Ik klom over het hek en ging heel onopvallend en voorzichtig in het bos overdag, wanneer we vrije tijd hadden merkte niemand dat ik weg was van de bewaker of Dirk dus ik kon makkelijk naar het bos. Het bos is tot nu toe erg lang en er komt geen einde aan. Maar na 5 min erin gelopen te hebben, ben ik toch terug gegaan. Voordat iemand merkte dat ik weg was. Ik was bang dat ik betrapt werd. Lucas en Caleb bleven al die tijd erbij dat ik heel voorzichtig moest zijn en bleven altijd in de kamer. Ik denk dat ze nog steeds niet helemaal durven.
Maar ik zal gaan.
Hoe dan ook...

Ik loop de deur uit op weg naar de eetzaal, omdat er werd omgeroepen dat we moesten komen eten.
Onderweg blijf ik stilstaan, ik hoor stemmen achter een deur. Dirk...
"Nee we moeten ze toch blijven vinden stomkop!! Met een zendertje kunnen we dat! " gilt hij naar een man met een zware stem.
"Je hebt gelijk.. Maar wat als ze weigeren met de lessen?.."

"Dat kunnen ze niet weigeren! Ik ben de baas en ik vertel ze dat ze het moeten doen!!!!" Schreeuwt hij.

"Ze zullen het binnenkort al moeten gebruiken. De pistolen liggen al klaar! Morgen beginnen we met de lessen! Begrepen?!" Gaat hij verder, ik hoef hem niet te kennen om te weten dat hij nu grijnst.
Ik hoor niks meer van de man, maar ik ga ervan uit dat de gene waar hij tegen praat knikte.
Ik laat alles tot me doordringen.
-schieten..
-pistolen...
-Lessen.....
-zendertje..
-nooit kwijt kunnen raken...

Wat betekend het?!
Krijgen we schietlessen?
Ik denk verder na. Hij zei dat we het binnenkort zullen moeten uitvoeren.
Had hij het over 'we' als in 'de mensen die hier ontvoerd zijn'??
Als dat zo is, dan moeten we binnenkort schieten.. Op iemand?...
Mijn maag wordt fijngeknepen bij dat idee. Dat hoeft toch niet?!
Maar ook had hij het over een zendertje. Dan kunnen ze ons nooit kwijtraken of zoiets.
Krijg ik een zendertje?! Onder mijn huid?!!!!!!! dan kan ik mijn ontsnappingspoging wel vergeten......
NEE niet zo denken Rosa! Je probeert het sowieso! Je heb het beloofd, en beloftes kom je altijd na!!!
Ik hoor voetstappen dichterbij komen en ga om het hoekje staan wanneer de deurklink naar beneden zie gaan.
Dirk komt naar buiten samen met een donkere man met overal Tatoeages op zijn lichaam en piercings over zijn hele gezicht. Ik krijg er rillingen van.
Die rillingen zijn echter niet alleen van hem. Het zijn ook van de gedachtes dat ik iemand zal moeten neerschieten binnenkort, of dat ik een zendertje onder mijn huid zal krijgen.
Geen idee wanneer...
Mijn honger is plots weg. Ik loop terug naar mijn kamer en plof op mijn bed.
Het plafond is bruin. Van hout.
Dik, donker en vies hout. Ik staar ernaar. Mijn gedachtes maken me gek. Waarom zou ik iemand neerschieten omdat Dirk dat zou zeggen??
Waarom zou ik een pistool in mijn handen nemen terwijl ik weet dat het niet hoeft? Dat ik het niet wil?!
Ik weiger iemand iets aan te doen!
De deur vliegt met een vaart open en Lucas en Caleb komen enthousiast door de deur gerent.
Ik kijk hen vragend aan, waarom zijn ze zo vrolijk?
"We krijgen binnenkort schietlessen!!" Schreeuwen ze allebei tegelijk.
Yeah!!. *het sarcasme druipt ervan af*
Ik geef hun een dodelijke blik, zijn ze nou zó dom?!
"Waarom zo'n gezicht ?" Vraagt  Caleb verbaast.
"Zijn jullie dan echt zo dom?!"
Ze kijken me vragend aan.
"Ik heb altijd al eens willen leren schieten!!!" Zegt Lucas enthousiast.
Caleb stemt volop in met wat hij zegt.
"Jij niet dan?!" Vragen ze tegelijk.

"Nee! ik niet nee!! Ik wil niet worden getraind om vervolgens mensen neer te schieten!! Ik wil niet leren omgaan met een wapen waar je iemands leven nee afneemt!!!" Ze kijken me verbaast aan en dan weer naar elkaar.
"Waarom denk je dat we iemand neer moeten schieten?" Vraagt Caleb.

" waarom denk je dat we hier zijn?...
We worden getraind voor een team dat geleidt wordt door Dirk. Hoe kan dat positief zijn?! En daarbij waarom zou je anders met een pistool of wat dan ook moeten leren schieten?" Ze kijken elkaar geschrokken aan.
"Hoe wist je dit al?!" Vraagt Caleb.

"Ik hoorde Dirk op de gang praten over dat ze ons binnenkort zullen leren schieten. De rest kon ik zelf wel bedenken." Zeg met en zucht in mijn stem. Ik wilde dit ook helemaal niet horen.... Ik haal mijn kussen van het bed en mijn hand vindt het briefje die ik in mijn kamer vond. De gene waar ik nu in zit. En het briefje die ik samen met Lucas vond.
(Ik heb het in mijn kussen verstopt.)
Ik geef het aan Caleb en hij leest het hardop voor:

"Beste ...

Ik zit hier net als jij
Ontvoerd in dit hok. Maak dat je hier weg komt. Ze zullen je hier weg laten rotten, ze zullen je allemaal als moord machine trainen totdat je bij je eigen  ouders of zusje bent en ja, die moet vermoorden.
Ik ben al dood waarschijnlijk maar je moet me geloven als ik zeg dat je moet ontsnappen. Met wat ze ook dreigen. Maar ontsnap slim anders ben je er geweest.
Groeten Lars.
Hou vol en geef nooit op." Ik zie dat hij schrikt.
"Ik zei het toch." Zeg ik zacht. Omdat ik weet dat ik echt gelijk heb en dus ook dat mijn voorspelling waar zal zijn.
"W-waar heb je dit gevonden??"
Vraagt hij.
"Ik had eerst een oude kamer waar ik alleen lag, daar vond ik zo'n zelfde briefje. Maar toen kwam ik in deze kamer en ging ernaar zoeken. Ik vond het samen met Lucas in een hoekje." Vertel ik hem.
"Lars was een vriend van me! Hij was ontvoerd. Ik was hier toen al.  hij kwam nieuw. Hij was best sterk en ik en hij werden goede vrienden. Hij had bruin haar en donkere ogen. Hij zei me dat ik moest ontsnappen. En dat alles op een dag goed zou komen. De volgende dag was hij verdwenen. Niemand wist waar hij was. Dirk heeft hem uiteindelijk gevonden in het bos.
Hij heeft zich sterk gehouden en gevochten voor zijn leven. Maar Dirk was te slim en vermoorde hem.
Hij had een pijnlijke dood... Dirk schoot hem in zijn buik maar hij leefde nog.
Hij is uiteindelijk dood gebloed en Dirk genoot ervan. Hij keek toe hoe Lars langzaam doodbloedde. Ik stond een hoek en wilde hem tegenhouden maar ik werd getrapt door de mannen van dirk en ik was bewusteloos denk ik. Ik heb er in elk geval niks van meegekregen en daar ben ik blij mee. Ik had hem niet willen zien gaan." Zegt hij met tranen in zijn ogen.
"Ik had alleen afscheid van hem willen nemen, maar ik kreeg er de kans niet voor."

"Oh.." Zeggen ik en Lucas tegelijk.

"Het spijt me voor je." Zeg ik.

"Is oké, je kan er niks aan doen." Zegt hij verdrietig.
"Maar ik wil niet iemand pijn doen! Ik ga niemand iets aandoen." Zeg ik iets harder dan normaal.
ze knikken allebei instemmend. Ineens schiet me het zendertje te binnen.
"We krijgen een zendertje!!" Roep ik geschrokken.
Ik leg ze het hele verhaal uit.
"Wat?!"

"We moeten snel ontsnappen! Ze zullen ons anders heel snel vinden." Zegt Caleb.
"Ja maar ik weet niet wanneer we het krijgen en ik ben er nog niet uit wanneer we moeten gaan ..."
Op dat moment gaat de speaker:
__________

Ooooeeeeeehhhh wat zal er gezegd worden?! 😳
Ik weet het😏👅.