Ontvoerd.

Hoofdstuk 75

Pov Rosa.

De politie in Amerika zette de daders van de ontvoering achter slot en grendel, dat beloofden ze. Ik ga nog snel wat Lego halen binnen. Ik stap binnen in het bloederige ziekenhuis en mijn mond valt open. Kevin ligt naar met een stok in zijn bovenbeen op de grond. Om hem heen ligt bloed en met alle kracht die hij nog heeft roept hij voor hulp.
Ik ren naar hem toe en kniel naar hem neer.
"H-h-help-p" fluistert hij.
Ik trek in 1 ruk de stok uit zijn been wat behoorlijk veel geschreeuw oplevert. Ik druk mijn handen op zijn wond, maar net zoals altijd heeft dat natuurlijk geen zin en blijft het als een gek bloeden.
Ik schreeuw voor hulp zo hard als ik kan.
Ik pak een handdoek die in de buurt ligt en bind het strak vast op zijn been, nu houd die het wel even vol.
Kevin is helemaal in shock en hij reageert niet meer.
"KEVIN, REAGEER!" Hij beweegt zijn handen als teken dat hij nog bij me is. Ik zucht opgelucht.
Ik ren naar buiten voor artsen en een paar rennen er mee. Ik zou niet weten hoe ik Kevin moet redden. Ik probeer altijd alles en ik wil het zo graag kunnen, maar ik kan het niet. Ik heb er geen verstand van... ik werd al ontvoerd voordat ik een opleiding kon doen. Ik heb er nooit iets mee gedaan of enigszins uitleg erover gekregen. Als ik een beroep zou mogen kiezen een jaar geleden, zou het waarschijnlijk bij een dieren pension zijn. Ik hou van dieren en ik wil ze verzorgen, maar ik had geen idee hoe mensen om je heen er aan toe waren. Ik had geen idee over ontvoeringen als deze, of schietpartijen waarbij mensen op sterven komen te liggen. Als je zo iemand beter kan maken... dan moet je dat doen! Ik zou nooit meer aan een dierenpension denken als ik dit beroep zou kunnen doen.

Ik sta voor me uit te staren naar de mensen om Kevin heen. Ze spuiten morfine in zijn been tegen de pijn en tussen het bloeden door, naaien de holte dicht.
Hij heeft zoveel pijn, het is goed dat de morfine in zijn lichaam zit.
Ik word naar buiten gebracht en ik moet daar wachten totdat de artsen weg zijn.
---1 uur later---

Een dokter komt naar me toe gelopen.
"Where are you come from?"

"The Netherlands."

"Ohw nou i kan spreek jouw language a
little bit." Zegt hij op het beste Nederlands die ik ooit heb gehoord~voelen jullie die sarcasme?~.
"Ohw nice." Lach ik.
"Girl, you did really saved the boy inside." Ik kijk hem raar aan. Dat deden zij.
"Without your help, he wouldn't survive." Legt hij uit. Een warm gevoel betreed mijn lichaam. Ik heb iemand echt gered.
Kevin komt met krukken naar buiten en krijgt mij in t oog. De dokter glimlacht en loopt weg terwijl Kevin moeizaam naast me komt zitten.
"Waarom hielp je me?"

"Je lag daar dood te gaan, had je liever gewild dat ik je had laten liggen dan?"

"Nee, nee, tuurlijk niet, maar ik heb zoveel fouten dingen gedaan naar jou en je vrienden.."

"Dat weet ik, maar ik weet ook dat je werd gedwongen om ze uit te voeren."

"Ja maar dan nog.. er is toch altijd een keuze? Ik koos de makkelijkste zodat ik bij hun hoorde en veilig was."

"Kevin ze geven geen barst om je, aan niemand!" Hij kijkt me teleurgesteld aan. Wil hij dan bij hun horen?

"Ik bedoel ze hebben je hier niet voor niks daar laten liggen zonder hulp, jij was gewoon de persoon die altijd maar met hun meeliep, je had toch geen bijdrage in die groep en je zou daar eigenlijk ook blij mee moeten zijn, wie wil er nou daarbij horen?" Ik niet !

"Ja je hebt gelijk!"

"Trouwens, fijne vlucht naar huis. " zegt ie.

"Jij gaat toch ook mee ?"

"Nee, ik moet hier mijn straf uitzitten vind ik. Gedwongen of niet ik maakte de verkeerde keuze en daarom moet in daar nu ook voor boeten net als ieder ander persoon." Zegt hij uit.

"Dat is zo onterecht, heel dapper van je dat je er zo over denkt, maar iedereen om je heen wéét dat je bang voor hun was, dat waren we allemaal. Ik weet zeker dat ze je vergeven en je  begrijpen, vertrouw daar nou ook eens een keer op."

"Maar de politie weet dat niet! Hoe ga ik hun dat uitleggen? Ik ben dan gewoon een van de vele die zich eronderuit wilt lullen en-"

"Niet waar ik ga met je mee naar de politie en samen leggen we ze alles uit begrepen? Jij gaat over een uur gewoon mee naar Nederland in dat damn vliegtuig!" Hij knikt.

We lopen naar de politie waar we alles uitleggen. We geven hun de locatie van het gebouw zodat ze daar alle slachtoffers uit kunnen halen en naar huis sturen. Ook zeiden ze dat ze Kevin begrijpen en naar huis mag. Wel krijgt hij een taakstraf, maar wie zou dat nou niet krijgen in zo'n geval. Hij zal het ook uitvoeren... daar zorg ik wel voor😏😉.