Hoofdstuk 62

50 3 0
                                    

Pov rosa.

Ik kan niet meer.
Het lopen en rennen maakt me uitgeput en ik heb steeds meer de neiging om op te geven.
Alleen zijn we al zo ver gekomen.
En ik kan niet opgeven, mijn leven hangt er van af en mijn vrijheid moet ik krijgen.
Wat ik er ook voor moet doen, ik zal het krijgen, Lucas en Caleb ook.


Al heel de nacht door zijn we aan het lopen, geen pad, alleen maar bomen en planten.
Geen teken van leven.
Soms lijkt het geen uitweg te hebben, maar het zal er zijn, het moet.

"Guys, horen jullie dat??"
Ik stop met lopen en luister naar wat Lucas bedoelt.
Auto's....
"Auto's, rennen!!!" Roept Caleb.
Met al mijn laatste beetje energie die ik nog heb, ren ik zo hard als ik kan.
dan hoor ik een schot.
Een kogel vliegt langs mijn hoofd en mijn adem stokt van de schrik.
Een 2e kogel vliegt langs mijn been de grond in. Ze willen me neerschieten.

"Help!" Lucas kijkt geschrokken op en wanneer hij mijn gezicht ziet en me wilt helpen, vertrekt zijn gezicht van de pijn. Een luide schreeuw ontsnapt aan zijn mond en vlak daarna zakt hij in.
"Neeeee!!!!"
Zijn been bloed steeds harder en harder. "Lucas!"
Nog een kogelschot vult mijn oren en dan vult een ondraagbare pijn mijn lichaam. Meteen hap ik naar adem.
Ik kijk naast me en Lucas word steeds waziger en waziger.
Is dit het einde? Zal hij ons pakken?...
Caleb schiet nog net te hulp en pakt de pistool uit de tas met spullen die we nodig zouden hebben.
Hij schiet en dan stopt alles en wordt het zwart voor mijn ogen, ik zie niks meer en val.
--tijdsprong 2 uur--

Ik open mijn ogen.
Wat is er gebeurt??
Ik probeer recht te gaan zitten, al was dat geen goed idee.
Een sterke pijn vult mijn rug.
"Auw!!"
Een traan loopt over mijn wang van de pijn. Ik herinner me weer wat er is gebeurt. Ik ben in mijn rug geschoten.
Dirk wilde me doodden.
Ik blijf proberen om recht te gaan zitten, net zolang tot het lukt..
Na 5 min weet ik mijn rug voorzichtig tegen iets ruws te leggen.
Ik kijk om me heen en zie bomen.
Ik ben er nog! Hij heeft ons niet gepakt. Ik hoor een bekende snik en kijk naast me.
Caleb..
"Caleb." Komt er met een schors stem uit mijn mond.
Hij kijk op en veegt een traan weg.
"Wat is er gebeurt?"

"Ik ik.. Ik wilde helpen! Ik heb echt geprob-b-beert te hel-l-pen."

"Caleb rustig, vertel me wat er is gebeurt."

"L-Lucas."
Ik kijk om me heen.
Geen Lucas.b
"W-wat?..
W-waar is hij?!"

Ontvoerd. Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu