Ontvoerd.

Hoofdstuk 11

Pov rosa
De uitslag is bekend en Dirk gaat dat nu aan ons vertellen.
"DE GENE DIE AFVALLEN ZULLEN WORDEN DOODGESCHOTEN,
MAAR DAT WISTEN JULLIE AL!
DE GENE DIE AFVALLEN ZIJN:

-Bobbie
-Stef
-Cindy
-Roxy
-Desi
-Devi
-Noah
En als laatste eeeh:
-Tasia

Er gaat van alles door me heen:
-YES ik ben weer geslaagd, maar ook hoor ik Tasia huilen.
Ik kijk achter me en zie Tasia in elkaar zakken.
Ik ren naar haar toe, en knuffel haar stevig.
"Rosa, rosa alsjeblieft help me!! Ik wil niet dood!! Dirk is gek alsjeblieft help me!!!!" schreeuwt ze huilend.

"Tasia, ik kan niks meer voor je doen, Dirk is vastbesloten.
Ik zal je nooit vergeten, ik hou van je!"
Zeg ook ik huilend.
Over 5 min zullen ze worden doodgeschoten, en zal ik Tasia kwijtraken voor altijd.
ik herkende Tasia al toen ik haar voor het eerst zag, van de krantenartikelen.
Toen ik hier kwam was ik zo bang en Tasia heeft me ermee geholpen.
We zijn vriendinnen geworden.
En nu zal ik haar verliezen.
De 8 die afvallen zitten op en rijtje en Dirk heeft een pistool vast. Tasia is als laatste aan de beurt.
Er wordt gericht, ik durf niet te kijken.
BAM!!
Bobbie is dood en er wordt gehuild door een paar van haar vrienden.
Na nog een paar, is Tasia aan de beurt. Ze begint steeds harder te huilen en help te schreeuwen.
Hij richt op haar.
Ik ren voor het pistool als hij wil schieten.
"STOP, DIRK, STOP! Tasia is goed en dat weet jij zelf ook goed genoeg.!!"

"GA UIT DE WEG ROSA!!!"

"Nee!! luister, Tasia verdient dit niet na alles wat ze heeft meegemaakt met haar tante en haar moe.."

"HOH JE KOP OVER HAAR TANTE!!"
Onderbreekt hij me.

"Sorry Dirk, als je haar nu doodschiet, ga je gang, maar het enige waar je dan nog aan gaat denken is het geen wat ik je nu ga zeggen.
Haar tante hield van Tasia en als ze nog leefde had ze nooit gewild dat ze dood ging door haar eigen vriend.
Of wel?"

"GA UIT DE WEG, ROSA!!"

"NEE!!"
Hij duwt me aan de kant en hij haalt de trekker over.

'BAM'🔫

"NEEEEEEEH" schreeuw ik huilend.
"Tasia neeheehheee"

Caleb komt hinkelend naar me toe, (hij is nog niet genezen van zijn schotwond.)
En neemt me in zijn armen.
Er glijden groten tranen over mijn wangen.
Ik kijk nog één keer naar Tasia die levenloos op de grond ligt met bloed rond haar lichaam.
loop huilend met Lucas en Caleb mee.
Lucas had nooit echt iets met Tasia maar ook hij vond haar erg aardig.
"Het is gek, zij was redelijk sterk en echt niet af te lijden.
Hij moet wel echt iets vreselijks hebben laten zien om haar uit haar trans te halen." Zegt Lucas opeens.

"Ja dat heeft hij zeker." Mompel ik zacht en onopvallend.

"Rosa wat heeft Dirk haar laten zien?" Vraagt Caleb? Ze hebben me dus toch gehoord.
Ik twijfel even of ik het de jongens het zal vertellen over Tasia en haar tante en moeder+ Dirk.
Maar ik denk niet dat ze dat fijn had gevonden.

"Eeeh ik weet het eigenlijk niet, maar ik vond ook dat Tasia sterk was dus dat moest dan wel dacht ik!"

Caleb en Lucas kijken elkaar raar aan en dan weer naar mij.

Ik ben nog steeds aan het huilen, en heb erg veel behoefte aan een knuffel.
Maar dat vraag ik natuurlijk niet zomaar aan jongens.
We lopen de kamer binnen en ik laat me zakken op mijn bed en verstop mijn hoofd in het kussen weer begin ik harder te huilen, maar dan zonder dat de jongens het kunnen horen.
Caleb komt naar me toen en haalt mijn hoofd uit het kussen.
"Lucas, kom hier jij kent haar beter!"
En ook Lucas komt op het bed zitten naast mij.
"Roos ik weet hoe het voelt om iemand te verliezen en dat weet Lucas ook. Dat gevoel gaat weer voor een groot deel over.
Maar ik weet zeker dat Tasia niet had gewild dat je hier om haar zat te huilen en je zo rot voelt.
Ik denk dat ze wilt dat je verder gaat met je leven." Zegt Caleb met troost in zijn stem.

"Tuurlijk weten j-jullie ook hoe H-het voelt. M-maar ze is nu echt
w-weg(snik, snik) Ik heb zo mijn best voor haar gedaan om Dirk tegen te gaan, m-maar ik heb haar teleurgesteld. ( snik snik)"

"Nee rosa, je hebt voor haar gevochten en Dirk was koppig daar kun jij niets aan doen oke? En dat wist Tasia ook." Zegt Lucas.

"J-ja m-maar.."

"Kom hier rosa" onderbreekt hij me.
En Lucas knuffelt me stevig, precies het geen wat ik nodig had.

"Lucas?"

"Ja? Rosa Goudsmit?"

"Dank je!"

"Roos, je weet dat ik je begrijp en knuffelen  is het beste medicijn tegen iemand missen. "

"Ik ga me klaarmaken voor vannacht en dan naar bed ik weet niet wat jullie van plan zijn.." Zegt Caleb om van onderwerp te veranderen.

"Ja wij gaan ook nar bed. " zegt Lucas.
En Caleb loopt naar de badkamer.
Lucas heeft me nog steeds in zijn armen maar nu als bruid, en loopt naar et bed toe.
Als hij bijna bij het bed is struikelt hij en valt met mij op het bed.
"Hahahaha"
We trekken onze pyjama aan met onze ruggen naar elkaar toe, poetsen we onze tanden en gaan dan naar bed.
Ook Caleb is klaar en gaat naar bed.
Ik kruip weer dicht tegen Lucas aan en val al snel in slaap.