Hoofdstuk 65

49 3 1
                                    

Pov Lucas.

"Wat gaat jullie met me doen?"

"We gaan je doden,"

Mijn gevoel zegt me dat dit gewoon niet waar is. Ze hebben niet voor niks mij meegenomen en de rest laten gaan...
Ik geloof ze niet.
"Jep das kut voor me..." zeg ik.
Een verbaast gezicht van dirk kijkt me aan.
"Wat?" Vraag ik.
"Geen angst ofzo? Of haat?"
"Tja... hoe zal ik het zeggen? Jullie hebben mij niet voor niks meegenomen en mijn vrienden laten gaan. Jullie zijn sws iets van plan waar ik deel aan zal moeten nemen."
*geen reactie*
"Of heb ik het verkeerd?" Weer geen reactie alleen bedenkelijke stille gezichten.
"Dat dacht ik al..."
Ik zucht een keer diep.
"Gaan we hier heel de dag staan of..."
Ik lijk ze uit hun gedachte te verlossen en ineens komt er weer beweging in hun.
"Kom mee!"
Zucht Kevin.
~~
Ik strompel nu al 2 uur achter hen aan en ik heb geen idee waar we naartoe gaan of hoe lang het nog zal duren.
"Zijn we er al bijna, mijn been doet zeer." Zeur ik als een klein kind.
"Had je je maar niet moeten verzetten tegen ons.
"Had jij maar niet in mijn been moeten schieten." Feedback ik hem.
Ineens stopt hij met lopen en ik kan me nog maar net bedwingen  om niet te vallen.
Hij (Kevin) draait zich om en kijkt me geïrriteerd aan.
"Ga je heel de reis zeuren over dat je pijn hebt in been?"
'Pijn' spreekt ie uit alsof ik me vreselijk aanstel.
Alleen doe ik dat niet. Ik houd me zelfs in.
"Ja!" Zeg ik boos.
"En als je denkt dat ik geen pijn heb schiet dan in je verdomme eigen been en als je dan nog commentaar hebt hoor ik het graag!"
Hij zucht en loopt verder.
"Precies ja."

"Weet je!.. ik had al een hekel aan jou maar nu moet je echt je bek houden voordat je andere been aan de beurt is"

"Zo zo... bedreigingen! Nu word het pannend🤔." Zeg ik sarcastisch.
Hij draait zich om en haalt zijn pistool uit zijn zak. Net wanneer hij de trekker wilt overhalen slaat dirk het pistool uit zijn hand. (Waar ik hem toch dankbaar voor ben.)
"What the hell doe jij?!" Roept Kevin naar dirk.

"Hij moet nog mee lopen en ik heb geen zin in gezeik de hele reis tussen jullie twee en dat hij of jij zo'n verschrikkelijke pijn zal hebben."
Verklaart dirk. Aan beide kanten wordt er niks gezegd en we beginnen verder te lopen. Nog steeds heb ik geen idee waarheen.

Ontvoerd. Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu