Ontvoerd.

Hoofdstuk 54

Pov Dirk.

Ik loop naar de gang, een gang die leidt naar alle deuren.
Hier zijn opslagplaatsen voor al onze wapens en messen.
De achterste deur doe ik open en die alles nog op zijn plek staan.
Als ik de geweren zie waarmee we vanmiddag 12 mensen hebben neergeschoten, komt er een grijns op mijn mijn gezicht. Rosa's ogen keken zo beroert! Zo gekweld! En voor mij zo geweldig. Haar kwetsten en leuker dan alles in de hele wereld, ik haat haar met heel mijn hart, maar ze is sterk. Een goede aanwinst voor het team!! Wat het team inhoudt vertel ik later wel. Ze riep nog iets naar haar vriend, geen idee wat. Iets met; "ik.... Het je!"
Ik weet niet precies wat ze zei...
Ik leg het laatste geweer terug op de wand waar alle andere hangen.
Dan valt mijn oog op de sleutel onder de deur. Een perfecte plek vind ik zelf. Als iemand hier in zou breken is het niet direct zichtbaar. Ik weet het toevallig dat het er ligt maar anders zou je er naar moeten zoeken om hem te vinden. Niet iedereen kan dus door die deur. Precies wat nodig is.
Ik sluit de deur weer achter me.
Ik hoef het niet op slot te doen net zoals de andere. Achter alle andere deuren liggen de extreem gevaarlijke wapens. Niemand mag dat in handen krijgen behalve mijn mannen. De mensen die ik kan vertrouwen.
Het zou te gevaarlijk zijn. Bij het team als we op missie gaan, krijgen sommige eruit wel zo'n wapen maar die hebben we nodig tegen andere teams.
Deze hele gang is afgelegen, en dus hoef ik me geen zorgen te maken dat iemand het ziet.
Mijn plan om een zendertje te plaatsen wil ik voortzetten. Er bestaat een kans dat iemand een keer zal kunnen ontsnappen en dan moet ik ze vinden. Anders is alles klaar... Voor mijn mannen (en Caleb 😒) maar vooral voor mij😳.

___________________________________

Sorry!!! Super kort hoofdstukje...

Ik wist niet wat ik moest schrijven!😳😳
Volgend hoofdstuk word natuurlijk wel langer 😚
Xx